Ο φαύλος κύκλος ενός διεθνούς φαινομένου που προσφέρεται για αντιπολιτευτική εκμετάλλευση και φτηνό μελοδραματισμό, στα όρια του ακόμα πιο φτηνού λαϊκισμού, είναι και πάλι εδώ. Αυτή τη φορά, ακριβώς δύο χρόνια μετά την υπόθεση της «άταφης Μαρίας» στον Εβρο, ήρθε η ιστορία ενός μωρού, μόλις πενήντα ημερών, που διεσώθη στην Τήλο, όπου εγκαταλείφθηκε από τα κυκλώματα. Οι μέχρι σήμερα λεπτομέρειες που έχουν κυκλοφορήσει για την -ούτως ή άλλως- τραγική αυτή ιστορία αναφέρουν ότι οι γονείς του, επί τρεις ημέρες, το τάιζαν γάλα το οποίο αραίωναν με θαλασσινό νερό.

Ανεξάρτητα από τη δόση υπερβολής που μπορεί να περιέχει -από ιατρικής άποψης- αυτή η πτυχή της υπόθεσης, το γεγονός ότι τη δραματοποιεί στα άκρα έδωσε την αφορμή να ξεσπάσει ακόμα ένα κύμα αντικυβερνητικών σχολίων. Οπως έγινε και τον Αύγουστο του ’22 με την ανύπαρκτη υπόθεση της «άταφης Μαρίας» στον Εβρο, που χρησιμοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να εξυπηρετηθούν οι τότε αντιπολιτευτικές μονομανίες κατά της Ελλάδας. Κατατέθηκαν μέχρι και επίσημες ερωτήσεις στις Βρυξέλλες από τότε ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Επίσημες δηλώσεις και αναρτήσεις είχαν κάνει και ο Αλ. Τσίπρας και άλλα πρώην κυβερνητικά στελέχη. Αυτό που ενδιέφερε περισσότερο -ακόμα και όταν το «Der Spiegel» ζήτησε παγκοσμίως συγγνώμη για το φιάσκο- ήταν οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης για το Μεταναστευτικό και όχι η δράση των αδίστακτων κυκλωμάτων και των συγκλονιστικών -και φυσικά πανάκριβων- διασυνδέσεών τους με το οργανωμένο έγκλημα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Οπως, επίσης, και η αγαστή συνεργασία τους και με οργανώσεις που εμφανίζονται ως ανθρωπιστικές ΜΚΟ και οι οποίες ροκανίζουν τεράστια ποσά από την Ε.Ε. Ορισμένες εξ αυτών βρέθηκαν στο στόχαστρο εισαγγελικής έρευνας, που ακόμα δεν έχει τελεσφορήσει.

Ουδείς ισχυρίζεται ότι η τότε ιστορία του Εβρου έχει κοινά σημεία με αυτήν της Τήλου. Δύο είναι τα μέχρι στιγμής κοινά τους σημεία. Το ένα είναι η δράση των κυκλωμάτων των δουλεμπόρων και του εμπορίου ανθρώπων. Το άλλο είναι η αντιμετώπιση αυτής της υπόθεσης από ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής (διαδικτυακής) κοινής γνώμης. Οι κακοποιοί και το οργανωμένο έγκλημα ενδιαφέρουν λιγότερο από τις ευθύνες της κυβέρνησης Μητσοτάκη και των προσπαθειών καλλιέργειας ανθελληνικού κλίματος στην Ε.Ε. από συγκεκριμένους κύκλους επωνύμων, αλλά και τρολ. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, αλλά δεν φτάνει μέχρι εκεί το μυαλό των φανατικών: Τα οργανωμένα κυκλώματα συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους γνωρίζοντας ότι είναι τρομερά δύσκολο να δημιουργηθεί ένα πανεθνικό και υπερκομματικό πλέγμα κυβερνητικών μέτρων και πρωτοβουλιών εναντίον τους. Τουλάχιστον στην Ελλάδα, αυτό συμβαίνει.