Η έκφραση είναι «λαν ουέι» και σημαίνει κατά κυριολεξία «σάπια ουρά». Δυστυχώς, ο ιδιωματισμός επεκτάθηκε στους ανθρώπους. Για την ακρίβεια στην πολυπληθή γενιά νέων ανέργων στην Κίνα, που έχουν χειρότερες προοπτικές από τους γονείς τους και ζουν μια πολύ άσχημη καθημερινότητα. Κάτι αντίστοιχο με τους Ευρωπαίους «πρεκάριους».

Τα «παιδιά με τις σάπιες ουρές» (rotten-tail kids στα αγγλικά ή παιδιά «λαν ουέι» στα κινέζικα), αντιστοιχούν στο 20% των 100.000.000 νεαρών Κινέζων 16-24 χρόνων. Σε αντίθεση με τους κατά 10-20 χρόνια μεγαλύτερούς τους, μόλις αποφοιτήσουν από το κολλέγιο ή το πανεπιστήμιο αναγκάζονται να αποδεχθούν κακοπληρωμένες δουλειές και να συντηρούνται από τους μισθούς και τις συντάξεις των γονιών τους. Ως ένα βαθμό κολυμπούν στα απόνερα της απορρύθμισης που έφερε η πανδημία της Covid-19 στην οικονομία της Κίνας, στην εκπαίδευση, τη βιομηχανία και την τεχνολογία. Πέρυσι, τον Απρίλιο, η νεανική ανεργία στην Κίνα χτύπησε ταβάνι με 21,3%, ενώ φέτος μετρήθηκε 17,1%.

Ο Σι Τζινπίνγκ γνωρίζει το πρόβλημα κι έχει υποσχεθεί να το αντιμετωπίσει, με κίνητρα στις επιχειρήσεις για προσλήψεις νέων και δίκτυα εύρεσης εργασίας. Κανένα αποτέλεσμα ως τώρα. Εκατομμύρια νέοι πτυχιούχοι -ακόμη και μεταπτυχιακοί φοιτητές- αντί να προσπαθούν για καριέρα στις μεγάλες πόλεις της Κίνας επιστρέφουν στις επαρχίες τους για να γίνουν… «παιδιά πλήρους απασχόλησης» στην πατρική εστία ή «παιδιά με σάπιες ουρές», κατά την έκφραση του συρμού.

Ισως το λάθος να ξεκίνησε το 1999, όταν η κυβέρνηση άνοιξε διάπλατα τις πόρτες των ανώτατων ιδρυμάτων, για να παράγει στρατιές καταρτισμένων επιστημόνων. Τώρα το υπουργείο Παιδείας προβλέπει ότι ο πληθωρισμός πτυχιούχων θα συνεχιστεί ως το 2037, όταν η δημογραφική συρρίκνωση θα ισορροπήσει τα πράγματα.