Ολα έγιναν στο πλαίσιο της «φονικής μάχης των τρολ» που έχει ξεσπάσει στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Χρ. Σπίρτζης φωτογράφισε τον στιχουργό σαν ένα από τα τρολ («10 άνθρωποι είναι τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ, ξεπεσμένοι στιχουργοί διάφοροι άλλοι») και Γ Μωραΐτης τον προκάλεσε να τον κατονομάσει ως «μισθοδοτούμενο», για «να μπορέσω να του κάνω αγωγή». Από τη βιασύνη του ο Γ. Μωραΐτης να απαντήσει στον Χρ. Σπίρτζη δημοσίευσε άθελά του μάλλον ένα μήνυμα του διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Στ. Κασσελάκη, με το οποίο ενημέρωνε τον στιχουργό πως «αύριο πρέπει να τον φάει». Εννοείται ο Κασσελάκης τον Σπίρτζη.

Δεν ξέρω αν σήμερα ο Στ. Κασσελάκης θα διαγράψει τον Χ. Σπίρτζη, ειδικά μετά το κραυγαλέο λάθος που έγινε. Είναι γνωστό όμως και φανερό, ακόμα και στους μη μυημένους των σκοτεινών μεθόδων του Διαδικτύου, πως εδώ και μερικές εβδομάδες μαίνεται ένας αδίστακτος εμφύλιος. Αλλοτε σύντροφοι (μεταξύ τους και μέλη κομματικών οργάνων) που «πυροβολούσαν»-πληκτρολογούσαν από διπλανά γραφεία του υπογείου της Κουμουνδούρου, τώρα στρέφουν τα «πιστόλια» τους ο ένας εναντίον του άλλου. Πολλοί απ’ αυτούς δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο, εκτός από το να στοχοποιούν και να δολοφονούν χαρακτήρες. Το κάνουν οργανωμένα και αδιαλείπτως από το 2011. Πρόκειται για το «στρατό των μισθοφόρων» που δημιούργησε με απόλυτη συνείδηση ο Α. Τσίπρας και η τότε «παρέα» του.

Ο καιρός κύλησε, τα τρολ έπαιρναν -ή νόμιζαν ότι έπαιρναν- κεφάλια «αντιπάλων» και τα περιέφεραν σαν τρόπαια, όπως έκανε κατά κυριολεξία και ο Βελουχιώτης στον Εμφύλιο, αλλά οι καιροί άλλαξαν. Ο τότε επελαύνων ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε σήμερα ένα ρακένδυτο πολυ-ηττημένο και άτακτο ασκέρι. Ο αρχηγός άλλαξε, το μαύρο χρήμα έπαψε να ρέει όπως έρρεε και τα τρολ διχάστηκαν σε «Κασσελακικούς» και «Τσιπρικούς». Η μάχη φούντωσε, όταν ο νυν αρχηγός -πιεζόμενος για το διάτρητο «πόθεν» που παρουσίασε- αποφάσισε να μιλήσει για το «μαύρα λεφτά» που διακινούσε το σύστημα εξουσίας του πρώην αρχηγού. Οπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις και οι δύο πλευρές έχουν «ράμματα για τη γούνα» της άλλης πλευράς. Γι’ αυτό ο κατά τα άλλα άθλιος, υποκοσμιακός, αντιαισθητικός και ανάξιος λόγου πόλεμος που μαίνεται, έχει «αξία». Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι αφ’ ενός ξέρουν γιατί συμμετείχαν και κάποιοι εξακολουθούν να συμμετέχουν και αφ’ ετέρου γιατί είναι αδίστακτοι. Και ως τέτοιοι «κελαηδάνε», όπως θα έλεγε και ο «αψύς», ο οποίος είχε και έχει προνομιακές σχέσεις με αυτόν τον ανθρωποβόρο υπόκοσμο.

Ειδικά, μάλιστα, από τη στιγμή που φάνηκε πως ο Στ. Κασσελάκης αποφάσισε να «τελειώσει» τον Α. Τσίπρα χρησιμοποιώντας τα δικά του «όπλα», ο συρφετός του υπογείου γίνεται ανεξέλεγκτος. Και οι μεν και οι δε λένε και γράφουν -όλοι καθ’ υπόδειξη- αυτά που δεν μπορούν ή δεν πρέπει να πουν ή να γράψουν οι εντολείς τους. Το όριο θραύσης αυτού του αποστήματος είναι κοντά. Απαξ και σπάσει, το δηλητήριο που θα ξεχυθεί, είναι ικανό να «σκοτώσει» όλες τις αποφάσεις όλων των κομματικών οργάνων και το παραμύθι της ΠΦΑ να έχει το τέλος που του αξίζει…

ΑΙΧΜΗ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ…

Δεν είναι ότι η συνάντηση Κ. Μητσοτάκη – Τ. Ερντογάν διήρκεσε αρκετά περισσότερο, από όσο ήταν προγραμματισμένο. Δεν ήταν ούτε καν η γλώσσα του σώματος και των δύο ηγετών, η οποία πρόδιδε σφίξιμο. Είναι κυρίως, ότι και οι δύο ξέρουν πως η περίπου διετής συνθήκη των «ήρεμων νερών» εξαρτάται πλέον από την επόμενη συνάντησή τους, που θα γίνει τον Σεπτέμβριο πάλι στη Ν. Υόρκη. Τα «ήρεμα νερά» και η «θετική ατζέντα» υπήρξαν αμοιβαία επωφελείς και για τις δύο χώρες και διαμόρφωσαν ίσως το καλύτερο δυνατό κλίμα για την επόμενη συνάντηση.

Ηδη ο Κ. Μητσοτάκης έθεσε το θέμα της επιτάχυνσης των διεργασιών για την επίλυση του Κυπριακού. Η θέση του Τ. Ερντογάν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, είναι αμετακίνητη και επ’ ουδενί αποδεκτή από την Ελλάδα: Διχοτόμηση. Κι αμέσως μετά έρχεται το επίμαχο, ο ορισμός ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Οπως και μια σειρά θεμάτων που θέτει η Τουρκία και είναι πέραν των ελληνικών κόκκινων γραμμών (αποστρατιωτικοποίηση νησιών, αλλαγή του νησιωτικού χάρτη κυρίως του Β. Αιγαίου, αναγνώριση «τουρκικής μειονότητας» στη Θράκη κ.λπ.).

Η ελληνική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει κανένα άλλο θέμα, πέραν της οριοθέτησης στο Αιγαίο μέσω της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω σε καμία παραβίαση των ελληνικών κόκκινων γραμμών. Πιθανώς το ίδιο θα κάνει και ο Τ. Ερντογάν. Και κάποια στιγμή αυτά τα ουσιώδη θέματα δεν μπορούν παρά να μπουν στο τραπέζι. Αν δεν υπάρξει συμφωνία win win -που αντικειμενικά είναι δύσκολο να υπάρξει- η οποία να έχει την έγκριση των λαών και της Ελλάδας και της Τουρκίας, τότε θα φανεί αν θα πάμε για αλλαγή του σκηνικού ή αν μπορεί να αντέξει κι άλλο η πολιτική της θετικής ατζέντας, με τον πολλαπλασιασμό των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών, της βίζας και των καλών σχέσεων.

Και, όπως όλα δείχνουν, η συνάντηση του Σεπτεμβρίου θα φωτίσει σε σημαντικό βαθμό τι μέλλει γενέσθαι στο σχετικά άμεσο διάστημα που ακολουθεί.

Δημοφιλείς υπουργοί και εκπλήξεις

Εκπλήξεις και ενδιαφέρον επεφύλασσαν οι «Τάσεις της MRB» για τη δημοφιλία των υπουργών, καθώς είναι και η πρώτη έρευνα που έγινε μετά τον ανασχηματισμό. Δεν είναι έκπληξη ότι ο Ν. Δένδιας παραμένει ο δημοφιλέστερος υπουργός, ούτε ότι τον ακολουθεί δεύτερος ο Κ. Πιερακάκης. Εκπληξη είναι ότι ο Β. Κικίλιας ανταμείβεται με την τρίτη θέση για την πολύ καλύτερη εικόνα και αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Εκπληξη επίσης είναι ότι ο Τ. Θεοδωρικάκος δεν είναι μόνο ο πρώτος από τους νεοεισελθόντες υπουργούς, αλλά είναι και πέμπτος στη γενική κατάταξη, πάνω από «παλιές καραβάνες», όπως ο Μ. Χρυσοχοΐδης, ο Κ. Χατζηδάκης, ο Γ. Γεραπετρίτης και ο Χρ. Σταϊκούρας, οι οποίοι βρίσκονται ψηλά. Χαμηλά βρίσκονται ο Δ. Παπαστεργίου, ο Κ. Τσιάρας, ο Χρ. Στυλιανίδης, η Λ. Μενδώνη και ο Θ. Σκυλακάκης.

Επεσε έξω ο Κρούγκμαν, δεν θα έπεφτε ο Γιάνης;

«Mea culpa» είπε ο νομπελίστας οικονομολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου City της Ν. Υόρκης Πολ Κρούγκμαν, για την υποστήριξη που παρείχε κατά τη διάρκεια της κρίσης στο Grexit. Ο διάσημος οικονομολόγος, με την «τεκμηριωμένη» επιχειρηματολογία του υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, είχε συμβάλει τα μέγιστα στη διόγκωση του λαϊκισμού και των «αγανακτισμένων». Τώρα, με συνέντευξη του στο Economist Impact SE Europe Events αναγνωρίζει ότι έκανε λάθος. Λέγοντας ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν τεχνικά εξαιρετικά δύσκολη. Κάλλιο αργά παρά ποτέ θα έλεγε κανείς, αν οι συνέπειες αυτής της λογικής δεν ήταν τόσο μεγάλες για τη χώρα. Σχεδόν με 10ετή καθυστέρηση ο νομπελίστας παραδέχθηκε ότι έπεσε έξω με την Ελλάδα. Ομως πρόλαβε και πήρε στο λαιμό του μια χώρα, που επέλεξε να έχει για πρωθυπουργό τον Α. Τσίπρα με asset τα οικονομικά και τον Γ. Βαρουφάκη με τις μπαρούφες για το παράλληλο νόμισμα…

ΑΠΟΡΙΑ

Η ολομέτωπη αλλά και οικονομικά αφελής επίθεση του Στ. Κασσελάκη στη δημιουργία του 5^ου τραπεζικού πυλώνα, με τη συνένωση της Attica Bank και της Παγκρήτιας Τράπεζας, μήπως σχετίζεται με την επίθεσή του στον Α. Τσίπρα; Η Τράπεζα Αττικής ήταν το τραπεζικό φέουδο του ΣΥΡΙΖΑ…