Διαβάζουμε, για παράδειγμα, την τοποθέτηση της Ρένας Δούρου, που βρέθηκε στο Συνέδριο της Die Linke, για να μιλήσει με θέμα τη «στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε. και την πολιτική ειρήνης της Αριστεράς». Πραγματικά, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την άμυνα της χώρας αξίζουν προβολής. Οχι μόνο επειδή επαναλαμβάνουν τα γνωστά τσιτάτα περί «αντιδραστικής στροφής προς τον μιλιταρισμό και την πολεμοκαπηλία» και επειδή «κακώς η Ε.Ε. δαιμονοποιεί τη Ρωσία», που θυμίζουν αγόρευση σε φοιτητικό αμφιθέατρο, αλλά επειδή –υποτίθεται- εμπεριέχουν και συγκεκριμένες προτάσεις. Ποιες είναι αυτές;

«Μία κοινή φιλειρηνική εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας», βασισμένη στις «αρχές του αριστερού ευρωπαϊσμού» και «μία στρατηγική αυτονομία της Ενωσης» που θα αφορά «συνιστώσες όπως η ενεργειακή και οικολογική ασφάλεια», καθώς και «υπεράσπιση και εμβάθυνση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου». Δηλαδή, στα κανόνια θα απαντήσουμε με βούτυρο και οικολογία;

Για να μην αδικήσουμε, όμως, την τομεάρχη Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να πούμε πως πρότεινε και άλλα. Οπως την εκπόνηση Σχεδίου Ειρήνης για τη Μέση Ανατολή και τη Μεσόγειο το οποίο περιλαμβάνει επτά σημεία, τα εξής: Δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού και του Κυπριακού, απαγόρευση εξαγωγών όπλων σε χώρες της Μέσης Ανατολής, απαλλαγή της περιοχής από όπλα μαζικής καταστροφής, ανοικοδόμηση με δημοκρατία και ενότητα της Συρίας, μετατροπή της Μεσογείου σε θάλασσα ειρήνης και ασφάλειας και ενίσχυση της οικολογικής της ασφάλειας. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι πολιτική πρόταση, είναι ευχολόγιο.

Πώς θα μπορέσει η Ευρώπη να διαπραγματευτεί με ίσους όρους και να προστατεύσει την ασφάλεια και την κυριαρχία της αν δεν είναι αμυντικά θωρακισμένη και αν δεν διαθέτει ενιαία φωνή; Πώς θα σταθεί στο τραπέζι των ισχυρών αν δεν είναι ισχυρό το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα; Και στην τελική ανάλυση, τα αμυντικά κονδύλια που συνοδεύουν το ReArm Europe δεν στερούν πόρους από άλλους τομείς. Το αντίθετο συμβαίνει, όσο και αν κάποιοι επιμένουν να μην το καταλαβαίνουν.