Ωστόσο, προκαλεί προβληματισμό το γεγονός ότι σε μια χώρα που θέλει να έχει ηγετικό ρόλο στην Ευρώπη η πολιτική δύναμη των ευρωσκεπτικιστών ή και αντιευρωπαϊστών είναι πλειοψηφική.

Οι Γάλλοι, σε αντίθεση με εμάς, δεν έχουν πληρώσει το τίμημα του λαϊκισμού και της δημαγωγίας, και όπως φαίνεται, μάλλον θα το αποφύγουν και πάλι, ενδεχομένως γιατί η οικονομική πίεση που έχει δεχθεί η μεσαία τάξη δεν έχει πάρει διαστάσεις ασφυξίας και απόγνωσης. Ωστόσο, ο Μακρόν στη δεύτερη θητεία του θα αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες, καθώς απέναντί του θα έχει τον μισό πληθυσμό και σε κάθε μεταρρυθμιστικό βήμα θα συναντά αντιστάσεις δεξιά και αριστερά του.

Τα όσα συμβαίνουν στη Γαλλία ταρακουνούν την Ευρώπη και ασφαλώς αφορούν και εμάς. Με επίκεντρο την ακρίβεια, που είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο, οι δυνάμεις του λαϊκισμού προσπαθούν και πάλι να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος ποντάροντας στη δυσαρέσκεια των πολιτών για τις αυξημένες τιμές σε τρόφιμα και ενέργεια. Σύμφωνα με τραπεζικούς αναλυτές, ο πληθωρισμός δεν θα είναι παροδικός, θα μας συνοδεύει για τα επόμενα χρόνια, ενώ ακόμη κι αν λήξει σύντομα ο πόλεμος στην Ουκρανία, η απομόνωση της Ρωσίας από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα θα συνεχισθεί με διάφορους τρόπους. Επίσης, αρκετές χώρες ξεκινούν την αποθήκευση βασικών ειδών διατροφής, όπως τα δημητριακά, καθώς ανησυχούν για τη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων στην Ουκρανία, γεγονός που ωθεί ανοδικά τις τιμές.

Το πρόβλημα είναι πραγματικό, όμως δεν μπορεί να λυθεί με φαντασιώσεις. Η κυβέρνηση έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και μπορεί να εξηγήσει στους πολίτες τις δυσκολίες των καιρών και το σχέδιό της για τον περιορισμό των επιπτώσεών του στην καθημερινότητα και την οικονομία.

Ηδη ο πρωθυπουργός έστειλε μήνυμα στην Ευρώπη ότι, εάν δεν υπάρξει συντονισμένη δράση για την αποκλιμάκωση των τιμών ενέργειας και τη χρήση των αδιάθετων κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 230 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα προχωρήσει στη λήψη μέτρων που θα χρηματοδοτούνται από τον εθνικό Προϋπολογισμό. Μια τέτοια εξέλιξη είναι βέβαιο ότι θα επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό, όμως ο Μητσοτάκης είναι πολιτικός, δεν μπορεί να αφήσει τη χώρα βορά στη δημαγωγία περιμένοντας μάταια ευρωπαϊκές λύσεις.

Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ επαναφέρει στην ατζέντα του τις μαγικές λύσεις. Επινοεί ανύπαρκτα δισεκατομμύρια για την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα καύσιμα (που επί των ημερών του έπιασαν το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο της Ε.Ε.), απαιτεί τη μείωση του ΦΠΑ σε όλα τα τρόφιμα (που επίσης είχε αυξήσει μετά την «περήφανη» διαπραγμάτευση του 2015) χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

Επενδύει ξανά στη λαϊκή δυσαρέσκεια επί ενός πραγματικού ζητήματος όπως είναι η ακρίβεια, μόνο που βαρύνεται με το παρελθόν της δικής του διακυβέρνησης. Και το 2015 υποσχόταν άνθηση της οικονομίας και ελαφρύνσεις για τις οικογένειες ,αλλά μέσα σε λίγους μήνες προχώρησε στη φορολογική εξόντωση της μεσαίας τάξης και των οικονομικά ασθενέστερων οδηγώντας τη χώρα ξανά στην ύφεση, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη πραγματοποιούσε αναπτυξιακά άλματα.

Για αυτό και δεν πείθει για την επόμενη ημέρα. Είναι στο χέρι της κυβέρνησης να διατηρήσει στο περιθώριο τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης και του λαϊκισμού. Ελπίζουμε και στο χέρι των Γάλλων ψηφοφόρων στις 24 Απριλίου.