Το θέμα της εκδήλωσης που -όπως γίνεται από πολλές χώρες του κόσμου, σε παρόμοιες εκθέσεις- είχε οργανωθεί από την ισραηλινή πρεσβεία ήταν «Μεταβαλλόμενα τοπία της εβραϊκής λογοτεχνίας» και αντικείμενο της συζήτησης που θα ακολουθούσε η νέα γενιά Ισραηλινών συγγραφέων, η θεματολογία της εποχής και η σχέση της με τη λεγόμενη «γενιά του ’60».
Ακολούθησε πλήθος αντεγκλήσεων στα social μεταξύ δύο κεντρικών απόψεων. Από τη μία, το βασικό επιχείρημα ότι το Ισραήλ είναι «κράτος δολοφόνων που ευθύνεται για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη». Και από την άλλη, ότι «είναι βαθιά αυθαίρετη, αντισημιτική και φασιστική η ταύτιση της πολιτικής ενός κράτους ή της άποψης που έχει μία κατηγορία πολιτών γι’ αυτήν με τη λογοτεχνική παρουσία και τους προβληματισμούς του καλλιτεχνικού κόσμου της συγκεκριμένης χώρας».
Ο Οντέτ Βολκστάιν, αρχισυντάκτης του Ισραηλινού Ινστιτούτου Λογοτεχνίας, αποχώρησε από την έκθεση χωρίς να κάνει κάποιο δημόσιο σχόλιο. Από το μυαλό όλων όσοι ζωσμένοι με τις σημαίες και τις μαντίλες διέκοψαν την εκδήλωση δεν πέρασε ούτε αστραπιαία ότι με την πράξη τους αυτή μπορεί να έβλαπταν ακόμα και αυτόν τον σκοπό που ήθελαν να υπηρετήσουν. Να φιμώσουν, δηλαδή, τις συγγραφικές φωνές του Ισραήλ που εναντιώνονται ή και καταδικάζουν απερίφραστα την πολιτική Νετανιάχου και όλων όσοι τον στηρίζουν σχετικά με τους χειρισμούς που επιχειρεί στη Γάζα, οι οποίοι φαίνεται ότι απομακρύνουν από κοντά του ακόμα και τον ίδιον τον Τραμπ.
Στις 9 Μαΐου δημοσιεύτηκε συνέντευξη του Βολκστάιν («Athens Voice» – Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη). «Σε πιο δημόσιο, ευθύ επίπεδο, αξίζει να αναφερθεί, για παράδειγμα, ένα άρθρο του συγγραφέα Ντρορ Μισάνι, που δημοσιεύτηκε λίγο μετά τη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου, στο οποίο ζητούσε να γίνει μία παύση μέσα στη θλίψη και την απώλεια – μια άρνηση να ενδώσουμε αμέσως στη βία και την εκδίκηση. Ηταν μία σημαντική φωνή τότε και είναι ακόμη πιο πολύτιμη σήμερα», είχε πει, μεταξύ άλλων, ο άνθρωπος που του απαγορεύτηκε να μιλήσει, διά της ακτιβιστικής βίας, το Σάββατο, στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου, που κατά γενική ομολογία ήταν η καλύτερη που έχει οργανώσει ποτέ η Ελλάδα.