Στην κεντρική πύλη των δικαστηρίων πολλοί συγγενείς των θυμάτων είχαν τοποθετήσει ένα πανό που έγραφε: «104 νεκροί ουρλιάζουν: Γιατί; – Ζητούν δικαίωση». Κι όταν είδαν την αίθουσα «κλουβί» στην οποία επρόκειτο να γίνει μια από τις μεγαλύτερες δίκες των τελευταίων δεκαετιών, άρχισαν να φωνάζουν «ντροπή, ντροπή». Και ήταν πράγματι ντροπή. Είναι δυνατόν η Πολιτεία να μην έχει φροντίσει για την ομαλή διεξαγωγή μιας τέτοιας δίκης; Οπως φαίνεται, δυστυχώς είναι. Είναι δυνατόν, έστω και άθελά της, να επέδειξε τέτοια ασέβεια στα θύματα και τους συγγενείς μιας τέτοιας τραγωδίας; Η δίκη διεκόπη για τις 7 Νοεμβρίου, με την υπόσχεση ότι θα αναζητηθεί μια πιο μεγάλη και λειτουργική αίθουσα. Ηδη έγινε ένα μεγάλο φάουλ. Το λιγότερο που πρέπει να γίνει είναι η Πολιτεία να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για μια ομαλή δίκη, σεβόμενη απολύτως την αρχή της δημοσιότητας. Αυτήν την ανάγκη την τόνισαν και αρκετοί από τους παρευρισκόμενους δικηγόρους. Σε μια τέτοια δίκη, για μια υπόθεση που έχει συγκλονίσει ανεξίτηλα το πανελλήνιο, η τήρηση της αρχής της δημοσιότητας είναι στοιχειώδης σεβασμός στα 104 θύματα, στους ανθρώπους που άφησαν πίσω τους και σε όλη την κοινωνία που συγκλονίστηκε.

Και είναι τόσο κραυγαλέα η αστοχία, ώστε θα μπορούσε να προκαλέσει και δεύτερες σκέψεις. Τις αποφεύγω συνειδητά. Και αρκούμαι στο ότι όλοι μπορούν να κάνουν λάθη. Οσο «χοντρά» κι αν είναι. Αναμένοντας ότι στις 7 Νοεμβρίου θα αποκατασταθεί η τάξη και θα γίνει μια δίκη αντάξια της μεγάλης τραγωδίας, η οποία, αν μη τι άλλο, θα δείχνει πραγματικό σεβασμό σε αυτούς που «έμειναν πίσω», χωρίς να έχουν σταματήσει να θρηνούν.

ΑΙΧΜΗ

ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ Η ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΑ

Για κάποιες μέρες, αφότου αποκαλύφθηκε η εμπλοκή στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση με το 12χρονο κοριτσάκι στον Κολωνό, η Κουμουνδούρου κατάλαβε τι σημαίνει να σε σπρώχνουν με τη βία μέσα στον βούρκο. Κατάλαβε πόσο άθλια και πολιτικά ανέντιμη είναι η ισοπέδωση και ο αφορισμός π.χ. του χάσταγκ  #ΝΔ_παιδεραστές. Ισως να αντιλήφθηκε και την τοξικότητά της. Το σίγουρο είναι, ότι «πήραν φωτιά τα τέλια». Παρ’ ότι κανένα στέλεχος της κυβέρνησης ή της Ν.Δ. δεν βγήκε να υιοθετήσει ένα αντίστοιχα άθλιο χάσταγκ, που επιχειρήθηκε να «παίξει». Το # ΣΥΡΙΖΑ_παιδοβιαστές, ορθότατα δεν βρήκε ανταπόκριση και υποστηρικτές. Εκτός λίγων θερμοκέφαλων του Διαδικτύου. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν βγήκε να πει ή να υπαινιχθεί όσα π.χ. υπαινίχθηκε ο Χρ. Σπίρτζης. Ή πολύ περισσότερο να υπογράψει τους ευθείς υπαινιγμούς που υπέγραψε  ο Α. Τσίπρας με το άρθρο του «Το κορίτσι του Κολωνού είναι δικό μας παιδί». Το στέλεχος διαγράφηκε αστραπιαία. Και ορθώς. Αλλά, αυτό που έχει κάνει σε άλλες περιπτώσεις η κυβέρνηση (π.χ. Μίχος) κι έκανε τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν ήταν επαρκές για να σταματήσει ο αφορισμός και η λάσπη, ενώ τώρα πρέπει να θεωρηθεί επαρκέστατο. Ομως επειδή, ευτυχώς, δεν είναι όλοι ίδιοι, η κυβέρνηση στάθηκε στο ύψος της. Χωρίς να κάνει την παραμικρή προσπάθεια να εκμεταλλευτεί πολιτικά έναν διεστραμμένο που βρέθηκε στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ. Και που μπορεί να υπάρχει σε οποιοδήποτε κόμμα. Αυτό το κοντράστ ήθους και συμπεριφοράς, εκθέτει ακόμα περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ. Βουλευτές του και στελέχη του -μαζί με την «υπόγα» του- πριν από λίγες μέρες φώναζαν στη Βουλή και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι όλη η Ν.Δ. και οι ψηφοφόροι της ήταν «παιδεραστές». Ευτυχώς δεν πληρώθηκε με το ίδιο νόμισμα. Με αποτέλεσμα να φανεί περισσότερο η υποκριτική ηθικολογία στην οποία καταφεύγει ολοένα και συχνότερα ελλείψει πολιτικής. Και ως γνωστόν, η ηθικολογία είναι το καταφύγιο όσων δεν έχουν επιχειρήματα.

Πέφτει «στο κεφάλι» του ΣΥΡΙΖΑ ο πληθωρισμός

Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός παραμένουν τα σημαντικότερα προβλήματα της κοινωνίας, καθώς ροκανίζουν συστηματικά το εισόδημα. Και οι δυο πληγές είναι αποτέλεσμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ολοι το κατάλαβαν αυτό -γι’ αυτό και παρά τη δυσαρέσκεια υπάρχει ανοχή και κατανόηση από την κοινωνία- εκτός από τον Α. Τσίπρα, ο οποίος προσπάθησε να στήσει το αφήγημα «ακρίβεια Μητσοτάκη». Ομως τα «όμορφα σενάρια, όμορφα καίγονται». Τα πρώτα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον Οκτώβριο έγινε μονοψήφιος (9,8%), τη  στιγμή που ο μέσος όρος πληθωρισμού στην Ευρωζώνη σκαρφάλωσε στο 10,7%. Στη Γερμανία έφτασε το 11,6% και στην Ιταλία στο 12,8%. Ασφαλώς και δεν λύθηκε το πρόβλημα του Ελληνα καταναλωτή. Αλλά η πτώση του πληθωρισμού στη χώρα από το 12,1% που ήταν τον Σεπτέμβριο στο 9,8% που είναι τώρα, είναι μια ανάσα. Σε συνδυασμό μάλιστα με το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι πρώτη στον κόσμο στη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος (σύμφωνα με EIU) ανεβαίνοντας 16 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη. Είναι όμως και απόδειξη ότι η «ακρίβεια Μητσοτάκη» είναι ένα ακόμα φληνάφημα στο οποίο οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική του ανεπάρκεια και η ανευθυνότητά του.

Διπλό πλήγμα στο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο

Για πρώτη φορά σε επίσημο κείμενο του ΟΗΕ (ομόφωνα, δηλαδή και με την ψήφο της Ρωσίας) αναφέρεται ρητά το άρθρο 6 της Συμφωνίας με τη Λιβύη. Σύμφωνα με το οποίο, η μεταβατική κυβέρνηση της Λιβύης δεν μπορεί να υπογράφει συμφωνίες που θα δεσμεύουν τη χώρα στο μέλλον και μπορεί να είναι επιβλαβείς για την εξωτερική πολιτική της. Σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία εμπίπτει και η υπογραφή του τουρκο-λιβυκού ψευτο-μνημονίου για τους υδρογονάνθρακες. Ταυτοχρόνως η Αίγυπτος, διά του υπουργού Εξωτερικών της Σάμεχ Σούκρι, ανακοίνωσε ότι σταματάει το διάλογο με την Τουρκία, γιατί εκείνη δεν επέδειξε σημάδια αλλαγής της πολιτικής της σχετικά με τη Λιβύη.

«ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ» ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ

Η τακτική είναι κλασική: Χτυπάς και φεύγεις μέχρι να σου «κάτσει» κάτι, αν σου «κάτσει». Ετσι και ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε φουριόζος στο θέμα των υποκλοπών είδε ότι δεν συγκίνησε κανέναν, γιατί ο κόσμος ήταν -και είναι- αλλού και το γύρισε στην ακρίβεια. Διαπίστωσε ότι δεν πείθει κανέναν ότι μπορεί ή ξέρει να κάνει κάτι καλύτερα από την κυβέρνηση για την αντιμετώπισή της κι έτσι γυρνάει «στα παλιά, ελλείψει νέων». Ο Α. Τσίπρας κατέθεσε χθες επίκαιρη ερώτηση στον Κ. Μητσοτάκη για τις υποκλοπές, με την οποία ουσιαστικά δημιουργεί από τώρα τις «προϋποθέσεις» αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος.   «Εκλογές με ενεργό το κέντρο που διενεργεί παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων;», είναι το κεντρικό ερώτημα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Κι άλλοι φοβήθηκαν την ήττα, αλλά δεν έκαναν κι έτσι…