ενώθηκαν με την Ελλάδα τα Δωδεκάνησα, αλλά παρέμεινε η Κύπρος αποικία της συμμάχου μας και νικήτριας του πολέμου, Μεγάλης Βρετανίας. Παρέμεινε, εξάλλου, δέσμια απάνθρωπου εξουσιαστή η Βόρειος Ηπειρος, της οποίας τα εδάφη είχε απελευθερώσει ο Ελληνικός Στρατός…
Για την υπερίσχυση της ισχύος και του συμφέροντος επί του δικαίου υπενθυμίζονται τρία ακόμη γεγονότα της συμπεριφοράς των ισχυρών δυνάμεων έναντι της Ελλάδος. Με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, το 1830, οι τρεις
τότε ισχυρές ευρωπαϊκές δυνάμεις – Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία- αποφάσισαν τη δημιουργία ενός ελληνικού κρατιδίου, με περιορισμένα σύνορα και κυριαρχία. Ο κυβερνήτης Καποδίστριας αντέδρασε έντονα και με την
προσωπικότητά του πέτυχε διεύρυνση των συνόρων και πλήρη ανεξαρτησία. Επειδή δεν ήταν αρεστός στην Αγγλία και στη Γαλλία, δολοφονήθηκε και επεβλήθη ξένη μοναρχική απολυταρχία…
Το 1919, στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, η Ελλάδα θέτει το θέμα της απελευθέρωσης περιοχών με ελληνικό πληθυσμό (Θράκη, Ιωνία, Βόρειος Ηπειρος), αλλά η προσπάθειά της προσκρούει στα συμφέροντα των τότε
νικητριών του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μεγάλων δυνάμεων, κυρίως Ιταλίας και Γαλλίας.
Οι Ελληνες Κύπριοι δεν πήραν μόνο το μεγαλοπρεπές «όχι» στο δίκαιο αίτημά τους για ένωση με την Ελλάδα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τον οποίο έχυσαν άφθονο αίμα για τη νίκη των ΗΠΑ, της Αγγλίας και των
συμμάχων τους. Υπέστησαν και μία εκ μέρους τους απάνθρωπη μεταχείριση
πριν, κατά και μετά την εισβολή του «Αττίλα».
Στο επίμετρο του βιβλίου-ντοκουμέντου του καθηγητού Ουίλιαμ Μάλινσον «Ο Κίσιντζερ και η εισβολή στην Κύπρο» (εκδ. Εστία), ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ανατολικού Λονδίνου Βασίλης Κων. Φούσκας γράφει
συμπερασματικά ότι ο Ιωαννίδης πήρε το «πράσινο φως» για το πραξικόπημα στην Κύπρο και τη δολοφονία του Μακαρίου από Ελληνοαμερικανό πράκτορα της CIA και ότι το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε προκαταβολική γνώση της ενέργειας της χούντας. Επίσης, ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Τζέιμς Κάλαχαν, γνώριζε ότι οι Τούρκοι ετοίμαζαν εισβολή στην Κύπρο, αλλά το απέκρυψε από τη βρετανική κοινοβουλευτική επιτροπή που τον εξέτασε…
Σε αυτή τη δεδομένη διαχρονική επικράτηση στα διεθνή ζητήματα του ωμού συμφέροντος και του δικαίου του ισχυροτέρου, ο Ελληνας πολιτικός, για να αντεπεξέλθει στα υπεύθυνα καθήκοντά του, οφείλει να έχει έντονη ηγετική προσωπικότητα, κριτική ικανότητα, επίγνωση της ανεκτίμητης κληρονομιάς που διαχειρίζεται και βαθιά γνώση της ελληνικής και της παγκόσμιας Ιστορίας, καθώς και της τρέχουσας γεωπολιτικής.
Ροή Ειδήσεων 
