Δεν υπάρχει αμφιβολία στο ότι ο πόλεμος στη Γάζα είναι το αποτέλεσμα μιας συλλογικής πολιτικής και ηθικής αποτυχίας, για την οποία ο ισραηλινός και ο παλαιστινιακός λαός πληρώνουν υψηλό τίμημα. Μια παγκοσμίως καθιερωμένη άποψη λέει ότι το τίμημα αυτό θα συνεχίσει να αυξάνεται όσο ο δυτικός κόσμος δεν αναλαμβάνει ενεργητικές πρωτοβουλίες για την επίλυσή του. Και συνεχίζει η ίδια άποψη. Με νηφαλιότητα και ειρηνική μετριοπάθεια.
Η ουσία του ισραηλοπαλαιστινιακού ζητήματος είναι το εθνικό πρόβλημα μεταξύ δύο λαών που έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν στην ίδια γη. Υπάρχει επομένως ανάγκη να τη μοιραστούν. Σωστά.
Πριν από τριάντα χρόνια, με τις Συμφωνίες του Οσλο, υπήρξε μια συμφωνία για το πώς να τη μοιράσουν. Κάτι που δεν εφαρμόστηκε ποτέ για πολλούς λόγους. Κατά το παρελθόν έχουν σχεδιαστεί και προταθεί διάφορες λύσεις για τη μόνιμη μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας και έχουν απορριφθεί με ευθύνη και πρωτοβουλία γειτονικών χωρών, όπως ο Λίβανος, που ελέγχονται από ισλαμιστικά θεοκρατικά καθεστώτα. Γιατί δεν έχει υιοθετηθεί καμιά; Μήπως γιατί στρατηγικά συμφέρει τους στόχους του Ισλάμ να μην αποκτήσουν γη οι Παλαιστίνιοι;
Το Ισραήλ είναι η τελευταία εκδοχή δυτικού πολιτισμού στη Μ. Ανατολή. Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς και με το γεγονός ότι η μνησικακία του Ισλάμ έναντι της Δύσης προκύπτει από τη μονομερή ερμηνεία ότι ο κόσμος και η Ιστορία έχει φερθεί άδικα στο Ισλάμ, δημιουργώντας στον κόσμο του την αίσθηση της ισόβιας προσβολής του. Η ουσία του ισλαμικού φασισμού.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι:
-Η φρικτή βαρβαρότητα της 7ης Οκτωβρίου ήταν αυτή που ξαναφούντωσε την καταστροφική πυρκαγιά στην περιοχή.
-Το Ισραήλ απάντησε σε αυτό ακριβώς. Και ξεπέρασε τα όρια αγγίζοντας αυτά του εγκλήματος πολέμου.
-Η Γάζα σκάφτηκε για να δημιουργηθούν ορμητήρια της Χαμάς στο Ισραήλ με την αναγκαστική ανοχή των Παλαιστινίων, που είτε λειτουργούν υπό το καθεστώς κατοχής των ισλαμιστών είτε βοηθούν στη Μεγάλη Εκδίκηση.
Μην ξεχνάμε, όμως, και τις ευθύνες της Δύσης να βάλει τέλος σε αυτήν την ιστορία αίματος. Η καταστροφική φαντασία της τρομοκρατίας και του πολέμου δεν έχουν τέλος. Χθες ήταν η 7η Οκτωβρίου με νεκρούς, βιασμένες γυναίκες, ακρωτηριασμένους αιχμαλώτους. Σήμερα οι βομβητές και τα κινητά που εκρήγνυνται σκορπίζοντας ανθρώπινα μέλη σε λαϊκές αγορές, δίπλα σε φρούτα. Αύριο τι;