Δεν μπορούσαν, πάντως, να κάνουν τίποτα, όχι μόνο επειδή οι δανειστές παρακολουθούσαν άγρυπνα και δεν ήθελαν επ’ ουδενί κομματικά στελέχη σε ένα τέτοιο πόστο, αλλά, κυρίως, επειδή με το βαρύ βιογραφικό του είχε αναδειχθεί πρώτος των πρώτων στον διεθνή διαγωνισμό που είχε προκηρυχθεί. Εκτοτε ήταν θέμα χρόνου να αποδείξει και με το έργο του πως ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Το 2018 ο Ευκλείδης Τσακαλώτος ανανεώνει για δύο ακόμα χρόνια τη θητεία του, ενώ το 2020 ο Χρήστος Σταϊκούρας την ανανεώνει για μία 5ετία, αφού πλέον η Γ.Γ. έχει μετεξελιχθεί σε Ανεξάρτητη Αρχή.

Μπορεί ο ίδιος να μη δίνει πολλές συνεντεύξεις και να διατηρεί χαμηλούς τόνους, όμως το χαρτοφυλάκιό του βρίσκεται διαρκώς στην πρώτη γραμμή της πολιτικής και οικονομικής ειδησεογραφίας. Μέχρι που πριν από μερικές ημέρες έσκασε η είδηση για τον έλεγχο που έγινε στον «γάμο της χρονιάς» (που λέει ο λόγος) και η ΑΑΔΕ έγινε πρώτο θέμα στα μεσημεριανά πάνελ και trend στο twitter.

Στην προκειμένη περίπτωση, τα 15 λεπτά lifestyle δημοσιότητας έχουν πίσω τους 7 χρόνια δύσκολης και συστηματικής δουλειάς.

«Για εμάς, είναι πάρα πολύ σημαντικό στους ελέγχους μας να πηγαίνουμε διαβασμένοι. Πρέπει να φύγουμε από το μοντέλο του “βγαίνω παγανιά και ό,τι βρω”. Οταν χτυπάμε μία πόρτα, να ξέρουμε από πριν ποια πόρτα είναι αυτή που χτυπάμε και τι πάμε να βρούμε», έλεγε πριν από μερικούς μήνες όταν είχε πέσει στα δίχτυα της ΑΑΔΕ influencer που απέκρυπτε εισοδήματα.

Τι μάθαμε από όλο αυτό; Πως πλέον η εφορία δεν ελέγχει μόνο βιβλία και νούμερα, αλλά σκρολάρει και στο Διαδίκτυο. Μία ειδική ομάδα κρούσης παρακολουθεί τα social media και συχνά-πυκνά βγάζει λαβράκια… Ομως, θα αδικούσαμε το έργο του Γιώργου Πιτσιλή και της ομάδας του αν θεωρούσαμε ότι εξαντλείται μόνο εκεί. Οι έξυπνοι φορολογικοί έλεγχοι, οι πλατφόρμες τύπου myDATA και τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι μερικές από τις μικρές-μεγάλες επαναστάσεις που μεταμόρφωσαν το σκονισμένο πρότυπο της εφορίας γκισέ-υπάλληλος-ουρές-νεύρα-πολλά-νεύρα σε μια σύγχρονη υπηρεσία που σέβεται και εξυπηρετεί τους πολίτες. Βέβαια, πάντα καραδοκεί ένα «αλλά».

Οταν ο Αϊνστάιν έλεγε πως «το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο για να κατανοήσει κάποιος είναι ο φόρος εισοδήματος», δεν είχε στον νου του την Ελλάδα, αν και θα έπρεπε. Το ελληνικό κράτος κουβαλά στην καμπούρα του 151 διαφορετικά φορολογικά νομοσχέδια, εκατοντάδες νόμους και χιλιάδες -κυριολεκτικά- εγκυκλίους. Η πολυδαίδαλη, σχεδόν χαοτική, φορολογική νομοθεσία τρελαίνει ελεγκτές και ελεγχομένους και στρώνει το έδαφος για να αναπτυχθεί το ζιζάνιο της παραοικονομίας. Και από κοντά, μια βαθιά ριζωμένη κουλτούρα παρατάσεων, διαγραφών και ανεξήγητων καθυστερήσεων, όπως η περίφημη διασύνδεση των POS με το TAXIS.

Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δεν είναι υπόθεση ενός προσώπου, μίας Αρχής ούτε καν ενός υπουργείου. Είναι μία συλλογική, εθνική μάχη με τον κακό μας εαυτό. Από τη φοροδιαφυγή της διπλανής μας πόρτας και τη φοροαποφυγή της επιχειρηματικής και οικονομικής ελίτ μέχρι τη φορολογική εξόντωση των μισθωτών το μέτωπο είναι πραγματικά τεράστιο. Σε μια χώρα που το 1/5 του ΑΕΠ είναι σκιώδης οικονομία, που η φοροδιαφυγή υπολογίζεται στα 10 με 12 δισ. ευρώ και ο στόχος ανάκτησης δεν ξεπερνά τα 5 με 6 δισ. ευρώ, χρειάζεσαι το πιο πολύτιμο, το πιο ανεκτίμητο υλικό που υπάρχει στον κόσμο: την εμπιστοσύνη. Οι πολίτες πρέπει να πεισθούν πως οι φόροι είναι δίκαιοι και στο τέλος της ημέρας ανταποδοτικοί.