«Ρωτήστε τον ίδιο τι σκέφτεται και τι θέλει να κάνει από εδώ και πέρα», απάντησε ο Κασσελάκης. Οπως βλέπετε, οι γνώμες διίστανται και το μόνο που φαίνεται καθαρά για την ώρα είναι πως όποιο και αν είναι το σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα δεν περιλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον όχι τον ΣΥΡΙΖΑ που άφησε, αφού εκείνος του έριξε τη χαριστική βολή.

Η περίφημη παρέμβασή του απέδειξε πως η μεγάλη αναταραχή δεν είναι πάντα θαυμάσια κατάσταση. Ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος χαμένος του 4ου συνεδρίου, αφού η πρότασή του για νέα εσωκομματική κάλπη απορρίφθηκε εν μέσω ενθουσιωδών χειροκροτημάτων. Ο Στέφανος Κασσελάκης πήρε παράταση τουλάχιστον έως τις ευρωεκλογές και μπορεί μέχρι τότε να πορευτεί με εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά τουλάχιστον θα περηφανεύεται πως κατάφερε να αποτινάξει τη βαριά σκιά του Αλέξη Τσίπρα. Ο κύκλος του 2015-19 όντως έκλεισε όχι επειδή το είπε ο Κασσελάκης αλλά επειδή η χώρα ζει πλέον στον αστερισμό της κανονικότητας.

Η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας δεν άρχισε από το συνέδριο ούτε, βέβαια, από την τελευταία εκλογική ήττα. Η αποδόμηση είχε ξεκινήσει από το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και επέλεξε τους ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου για συγκυβερνήτες. Εκείνη η αρχή ήταν η αρχή του τέλους, αφού πλέον το μόνο που χώριζε τις υποσχέσεις από την υλοποίηση ήταν η πραγματικότητα. Εκεί συνετρίβη ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ, στα πεδία της οικονομίας, της φορολογίας, των μεταρρυθμίσεων, της εκπαίδευσης, του κοινωνικού κράτους. Το επιχείρημα ότι η χώρα βρισκόταν υπό επιτροπεία και τα Μνημόνια δεν επέτρεπαν την εφαρμογή του προγράμματος Θεσσαλονίκης, μάλλον αντεπιχείρημα είναι. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και ο καλός ηγέτης στις κρίσεις δοκιμάζεται.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αντιμετώπισε μεταναστευτικό, πανδημία, ενεργειακό, πόλεμο στην Ουκρανία, ακρίβεια. Μια σειρά πολλαπλών κρίσεων που προσάρμοσαν αλλά δεν μετέβαλαν το πρόγραμμά του. Η οικονομία αναπτύσσεται, οι μεταρρυθμίσεις προχωρούν, η ανεργία συρρικνώνεται και παρά τις δυσκολίες ο πήχης κάθε μέρα ανεβαίνει, κάνοντας τις προσδοκίες των πολιτών ακόμα πιο αυστηρές και απαιτητικές. Τι έκανε, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση στον δεύτερο κύκλο που ακολούθησε; Από το 2019 μέχρι το 2023 είχε όλον τον χρόνο να αναλύσει τα πεπραγμένα του. Να κάνει την περιβόητη αυτοκριτική, να διορθώσει, να εξελιχθεί. Αυτή ήταν η δεύτερη ευκαιρία που έχασε.

Ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε σε πέντε εκλογές και αποφάσισε να «παραμερίσει». Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, με ή χωρίς την υποστήριξή του, ήταν ένα μήνυμα από κάτω προς τα πάνω, «αλλάξτε ρότα». Το πρόσωπο όμως είναι απλώς το όχημα που χωρίς πολιτικές δεν ξέρει ποιο δρόμο να ακολουθήσει. Ετσι, το μόνο που μπορεί να κάνει ο νέος πρόεδρος είναι να ασχολείται με τις δομές και τις διαδικασίες. Αλλά όσο ο Κασσελάκης αλλάζει το κόμμα, ο Μητσοτάκης αλλάζει τη χώρα.

Ο Αλέξης Τσίπρας γεννήθηκε τον Ιούλιο του ’74, φέτος θα κλείσει τα 50 του χρόνια, όσα ακριβώς και η μεταπολιτευτική ελληνική Δημοκρατία. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Ιστορία θα τον συμπεριλάβει ως τον αρχηγό ενός αριστερού κόμματος που το οδήγησε στην εξουσία για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αλλά αυτό είναι ο τίτλος. Το περιεχόμενο θα αναλύει πως με τη διακυβέρνησή του διέλυσε έναν από τους μεγαλύτερους πολιτικούς μύθους της μεταπολιτευτικής Ιστορίας.