Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη θυμίζει τους γραφειοκράτες της Δημόσιας Διοίκησης στη δεκαετία του ’80. Σε κάθε λύση βρίσκουν ένα πρόβλημα. Λειτουργούν με τις λογικές του κομματικού σωλήνα, όπου άλλωστε ήταν ο φυσικός τους χώρος, απαντούν φοβικά στις προκλήσεις του αύριο.

Για αυτό άλλωστε είναι ικανοποιημένοι με την οριακή άνοδο που καταγράφουν στις δημοσκοπήσεις, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταρρεύσει και το κενό στο χώρο είναι μεγάλο.

Τα παραδείγματα πολλά. Δεν ψήφισαν την επιστολική ψήφο, ενώ την είχαν εγκρίνει κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Επιτροπή της Βουλής, επειδή η κυβέρνηση έκανε την αυτονόητη κίνηση: ζήτησε από τα κόμματα να ψηφίσουν την επέκταση της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές εκλογές, από τη στιγμή που συμφωνούσαν να ισχύει για τις ευρωεκλογές. Το ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε την «αντιδημοκρατική μεθόδευση» και καταψήφισε τελικά το νομοσχέδιο και για τις ευρωεκλογές. Αστειότητες.

Το ίδιο πράττουν και στο ζήτημα της ίδρυσης μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων. Ενώ πριν από ένα μήνα ο κ. Ανδρουλάκης είχε δηλώσει ότι θα ψήφιζε τη σχετική ρύθμιση, μόλις κατατέθηκε το νομοσχέδιο από το υπουργείο Παιδείας, οι γραφειοκράτες του ΠΑΣΟΚ ανακάλυψαν προβλήματα σε κάθε λύση. Δήλωσαν ότι θα καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, επικαλέσθηκαν το σκανδιναβικό μοντέλο, όπου ας σημειώσουμε μόνο το 1/3 των αποφοίτων Λυκείου εισάγεται σε πανεπιστημιακή σχολή, σκαρφίσθηκαν κάθε διαδικαστική πρόφαση για να δικαιολογήσουν την άγαρμπη υπαναχώρησή τους.

Τώρα ζητούν να αναθεωρηθεί πρώτα το άρθρο 16 του Συντάγματος, δηλαδή να περιμένει η ελληνική κοινωνία μέχρι το 2027 για να δούμε εάν ο Ανδρουλάκης τότε θα έχει κέφια να ψηφίσει ή αν θα «στρίψει» στο πάρα πέντε, όπως είχε κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου το 2007 για το ίδιο θέμα απορρίπτοντας την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.

Κι όμως, το 52% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ τάσσεται υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, η ηγεσία του κόμματος έρχεται σε αντίθεση με τη βάση του κόμματος. Και όχι μόνο. Βουλευτές όπως η κυρία Νάντια Γιαννακοπούλου, φημολογείται και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, δηλώνουν ότι θα υπερψηφίσουν το νομοσχέδιο, ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης, με άρθρο του στο protagon.gr, ανέλυσε γιατί ο θόρυβος της αντιπολίτευσης γίνεται περί «όνου σκιάς», συνταγματολόγοι όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος καταθέτουν την επιστημονική τους άποψη περί συνταγματικότητας της ρύθμισης.

Ο Ανδρουλάκης θέλει να γίνει ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας «όχι» σε όλα, ενώ η πλειοψηφία της κομματικής του βάσης τάσσεται υπέρ των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θυμίζει τους «μανδαρίνους» που κάποτε δρούσαν σε υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες ανακαλύπτοντας εμπόδια σε κάθε λογικό αίτημα πολίτη ή συντάσσοντας εγκυκλίους περιπλέκοντας διατάξεις και ρυθμίσεις.

Ο Ανδρουλάκης συντάχθηκε γρήγορα με τις δυνάμεις του χθες, επιδιώκει να αποκτήσει την κομματική πελατεία του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζοντας μια «αντιδεξιά» πολιτική, που τουλάχιστον δεν «συναρπάζει» τους φίλους του ΠΑΣΟΚ. Αλλωστε, κανείς δεν προτιμά το «ιμιτασιόν» από το «γνήσιο». Στην πολιτική ποτέ δεν επιβραβεύεται το «ναι μεν, αλλά».

Με τις πρακτικές του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση αποκτά την «πλήρη κυριότητα» του μεταρρυθμιστικού χώρου, που είναι καθοριστική για την πολιτική της κυριαρχία. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια να ηγηθεί του χώρου, θα πρέπει να προβληματίζεται που η καταλληλότητά του είναι στα ίδια χαμηλά επίπεδα με τον Βελόπουλο και τον Κασσελάκη, γιατί όπως φαίνεται αντί για λύση έγινε και αυτός μέρος του προβλήματος.