Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΠΙΡΤΖΗΣ, βέβαια, δεν έκρυψε ποτέ ότι αισθάνεται και παραμένει σοσιαλιστής. Εξ ου και ο συγκινησιακός φόρτος όταν έδινε στη σήραγγα Παναγοπούλας το όνομα του ανθρώπου που τον ενέπνευσε όσο και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο σοσιαλιστής δεν έφυγε από μέσα του ακόμα και όταν προσχώρησε σε ένα -περίπου- αριστερό κόμμα, ακόμα και όταν αυτό το κόμμα ψήφισε Μνημόνιο, περικοπές μισθών και συντάξεων, αυξήσεις φόρων και ιδιωτικοποιήσεις με τόση ευκολία σαν να μοίραζε εισιτήρια διαρκείας για τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Ως παλαιός συνδικαλιστής όμως ξέρει πως όπως στις φουρτούνες ένα πλοίο για να μη βυθιστεί πρέπει να ελίσσεται, έτσι και ένας πολιτικός για να επιβιώσει πρέπει να αναδιπλώνεται.

ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ μόλις 28 ετών εκλέχθηκε για πρώτη φορά στην Αντιπροσωπεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, στο οποίο διετέλεσε αντιπρόεδρος για τρία χρόνια και πρόεδρός του από το 2010 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015. Το 2007 είχε στηρίξει τον Γιώργο Παπανδρέου στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ κόντρα στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ αργότερα ίδρυσε τη ΡΑΣΚ (Ριζοσπαστική Αριστερή Σοσιαλιστική Κίνηση), η οποία διαφοροποιήθηκε από τις μνημονιακές πολιτικές, για λίγο όμως όπως απεδείχθη. Η προσχώρησή του στον ΣΥΡΙΖΑ τού έδωσε την ευκαιρία να γίνει δις υπουργός (και στην πρώτη και στη δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα), αναγκάζοντάς τον -με πόνο ψυχής όπως έλεγε και ο ίδιος- να υπογράψει όλα αυτά που δεν θα υπέγραφε ποτέ, όπως την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων.

ΤΑ ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΑ του υπουργού είχαν και έχουν πολλές «καυτές πατάτες», όπως «καυτά» ήταν και τα θέματα που έσκαγαν σαν βόμβες δίπλα του, είτε εντάσσονταν στις αρμοδιότητές του είτε τις άγγιζαν εκ της επαγγελματικής του ιδιότητας. Οπως το θέμα της Attica Bank, της τράπεζας των μηχανικών, όπως είχαμε συνηθίσει να την αποκαλούμε αφού το ΤΣΜΕΔΕ ήταν βασικός μέτοχός της. Οπως επίσης το θέμα Καλογρίτσα. Ο εργολάβος, που τυγχάνει και κουμπάρος του υπουργού Σπίρτζη, όπως βεβαίως και του υπουργού Καμμένου, είχε γίνει το πρόσωπο των μηνών στην υπόθεση των περίφημων τηλεοπτικών αδειών, τότε που προσπαθούσε το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ να του ανοίξει το δρόμο για τα μίντια. Κάτι τα βοσκοτόπια, όμως, κάτι οι ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις από την Attica και οι καταγγελίες για φοροδιαφυγή τον οδήγησαν στην παραίτηση από την κούρσα. Οχι όμως και από τις κατεξοχήν δραστηριότητές του, που είναι οι εργολαβίες. Ετσι, ο όμιλος Καλογρίτσα κατάφερε να αναλάβει τις τέσσερις από τις οκτώ εργολαβίες στον οδικό άξονα Πάτρα-Πύργος. Ουδέν μεμπτόν λέει, πάντως, ο Χρήστος Σπίρτζης και δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε.

ΑΛΛΩΣΤΕ, ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ θέμα για τους πατριώτες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. δεν είναι πια η πάταξη της διαπλοκής ούτε το σκίσιμο των Μνημονίων ούτε η ήττα των μεγαλοεργολάβων που κάποτε κατήγγελλαν. Με τόσες μεταξωτές κορδέλες εγκαινίων που έκοψαν τις τελευταίες ημέρες και τόσες που ετοιμάζουν για τις επόμενες, δεν προλαβαίνουν. Και αν σε αριστερά εγκαίνια, όπως του Μουσείου Μπελογιάννη, ήταν σχετικά συγκρατημένοι, στα «συστημικά» εγκαίνια, όπως των αυτοκινητοδρόμων, τα δίνουν όλα. Εκεί όπου κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε προεκλογική εκστρατεία με το «Δεν Πληρώνω», τώρα διοργανώνει φιέστες με ορχήστρες και χορούς.

«ΜΕΘΑΥΡΙΟ η Πάτρα θα απέχει από την Αθήνα 1,5 ώρα πλέον. Θα έρχομαι τρεις μέρες συνέχεια, θα πιούμε ούζο», υποσχέθηκε ο Χρήστος Σπίρτζης. Και πράγματι έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενος. Οχι επειδή ολοκληρώθηκε η Κορίνθου-Πατρών, αλλά επειδή το ΠΑΣΟΚ, που κάποτε εγκατέλειψε, το βρήκε ξανά στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιο ενωμένο, πιο δυνατό, πιο ΠΑΣΟΚ από ποτέ.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου