Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Μεγαλωμένος σε ιησουιτικό ίδρυμα της Πικαρδίας -κατόπιν δικής του επιθυμίας- ο μετέπειτα πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας λούστηκε ως φοιτητής στα νάματα του «άθεου» Διαφωτισμού στα καλύτερα πανεπιστήμια του Παρισιού.

Πλανάται, λοιπόν, το ερώτημα: Τι είναι τελικά ο Μακρόν; Ενας καρτεσιανός ορθολογιστής ή ένας «κρυπτο-πιστός» που κρύβεται ακόμη κι από τον εαυτό του; Πιστεύει ότι έχει καθήκον να διορθώσει το διογκούμενο χάσμα Καθολικής Εκκλησίας – Κράτους στη Γαλλία, ή θεωρεί πως τέτοιου είδους ηθικο-θρησκευτικά ζητήματα δεν τον αφορούν; Το δίλημμα δεν είναι θεωρητικό ούτε υπερβατικό, αλλά απελπιστικά πεζό.

Αφορά μια κρίσιμη μάζα καθολικών ψηφοφόρων, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην παραμονή του αρχηγού του LREM στο Μέγαρο των Ηλυσίων τον Μάιο του 2022 και στην κατακρήμνισή του από τον Ολυμπο. Επομένως οφείλει να προσέχει τι λέει και πώς – ιδίως μέσα στα Χριστούγεννα.

Σε χθεσινό του άρθρο στο «L’ Express» -δώρο στους αναγνώστες του περιοδικού για τα 44α του γενέθλια- ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, δηλαδή του πρώτου ανεξίθρησκου κράτους στον κόσμο (με εξαίρεση μια βραχεία περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας επί Μεγάλου Κωνσταντίνου), δίνει ρεσιτάλ δημιουργικής ουδετερότητας: «Στους πιο δύσκολους καιρούς που διανύει η ανθρωπότητα (λόγω πανδημίας και οικολογικής κρίσης), η ανάπτυξη του επιστημονικού πνεύματος δεν αντιβαίνει σε τίποτα στη θρησκευτική έκφραση. Ναι, η επιστήμη και ο Θεός, η λογική και η θρησκεία μπορούν να ζήσουν δίπλα δίπλα, τροφοδοτώντας ενίοτε η μία την άλλη, κι αυτό είναι ευχής έργον», αποφαίνεται ο Μακρόν, εξαίροντας τα πλεονεκτήματα του γαλλικού μοντέλου λαϊκού κράτους, που θεμελιώθηκε το 1905. Αξίζει να σημειωθεί ότι αναφέρθηκε μόνο στο χριστιανισμό και τα παρακλάδια του.

Αναμενόμενο, λόγω της λεπτής σχέσης αυτή την εποχή της γαλλικής κοινωνίας με το Ισλάμ.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr