Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Με όλο το θάρρος -και συγγνώμη για τον παραλληλισμό- η θέα των γενειοφόρων κατσαπλιάδων με τα φυσεκλίκια μέσα στο νέο κοινοβούλιο της Καμπούλ (δωρεά της ινδικής κυβέρνησης) θύμιζε περισσότερο τους τραμπικούς εισβολείς με τις προβιές στο Κογκρέσο. Τι σχέση έχουν όλοι αυτή με τη Δημοκρατία; Οση ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Οταν η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία κακοπαθαίνει στην ίδια την κοιτίδα της, την Ευρώπη και την Αμερική, πάει πολύ να ζητάμε από λαούς με αρχαϊκά πολιτικά συστήματα να εκστασιαστούν από τη Magna Charta και τη Γαλλική Επανάσταση.

Τα θίγουμε όλα αυτά με αφορμή τις εκλογές που εξαγγέλθηκαν για τις 2 Οκτωβρίου στο Κατάρ, τις πρώτες στην ανεξάρτητη ιστορία της χώρας. Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός, σεΐχης κ.λπ., κ.λπ., Χαλίντ μπιν Χαλίφα μπιν Αμπντουλαζίζ αλ Θάνι, αποφάσισε να αποκτήσει μια εκλεγμένη συμβουλευτική συνέλευση στο πλευρό του, όπως είναι της μόδας στις πετρομοναρχίες της περιοχής. Από τα κράτη του Κόλπου, μόνο η Βουλή του Κουβέιτ έχει πραγματικές εξουσίες απέναντι στη «βασιλική» οικογένεια της χώρας. Μάλιστα το 2006 καθαίρεσε τον εμίρη Σαάντ αλ Σαμπάχ λόγω αδυναμίας άσκησης των καθηκόντων του. Ε, κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο στο Κατάρ, όπως θα ήταν αδιανόητο να καθαιρέσει η Βουλή του Ιράν τον πρόεδρο Ραϊσί ή τον θρησκευτικό ηγέτη Χαμενεΐ. Και όπως θα είναι μεθαύριο αδιανόητο η Σούρα του Αφγανιστάν να θίξει τον μουλά Μπαραντάρ ή τον όποιο ηγέτη του ισλαμικού εμιράτου. Και κάπου εδώ τελειώνει το μάθημα Συνταγματικής Ιστορίας στη Μέση Ανατολή…

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr