Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
ΟΙ φωνές των κατοίκων της Ουχάν από τα μπαλκόνια της καραντίνας. Το πρώτο κρούσμα στην Ελλάδα. Η ακύρωση του Καρναβαλιού. Το κλείσιμο των σχολείων. Το διάγγελμα Μητσοτάκη. Το lockdown της άνοιξης. Ο άνθρωπος, ο κύριος, ο επιστήμονας Τσιόδρας, που μας καθήλωνε κάθε απόγευμα στις έξι. Τα στρατιωτικά φορτηγά που μετέφεραν τα θύματα της πανδημίας στο Μπέργκαμο. Τηλεργασία, δουλειά από το σαλόνι. Τηλεκπαίδευση, σχολείο από το παιδικό δωμάτιο. Το Πάσχα στη βεράντα. Ο εφησυχασμός του τουρισμού, του καλοκαιριού και των διακοπών. Βουτιές στη θάλασσα. Η μάσκα υποχρεωτική παντού. Τα λάθη του φθινοπώρου. Οι μετακινήσεις φοιτητών. Ο συνωστισμός στα μέσα μεταφοράς. Γάμοι, πορείες, διαδηλώσεις, θρησκευτικές γιορτές, κρυφά πάρτι, πλατείες, μπαρ και όπου αλλού, ο συγχρωτισμός έφερε το δεύτερο κύμα της πανδημίας. Η καθυστέρηση για το lockdown του Νοεμβρίου. «Ανακοίνωση: 102 θάνατοι σήμερα». Γεμάτες Εντατικές. Ο ήχος των αναπνευστήρων. Η αγωνία των συγγενών. Τα «βουβά» Χριστούγεννα.
ΖΗΣΑΜΕ μια πρωτόγνωρη πραγματικότητα. Είδαμε πρωτοφανείς εικόνες. Είναι μια χρονιά που θα θέλαμε όλοι να μην έχουμε ζήσει. Θεωρητικά, είναι μια χρονιά που θα θέλαμε να σβήσουμε από τη μνήμη μας.
ΜΗΠΩΣ, όμως, στην πράξη ισχύει το αντίθετο; Μήπως δεν θα έπρεπε να ξεχάσουμε ούτε μια στιγμή από αυτό το δυστοπικό έτος; Μήπως τα παθήματα θα πρέπει να μας γίνουν μαθήματα;
ΜΕΣΑ στο 2020 κατανοήσαμε τι σημαίνει η ευχή – κλισέ «να ’χουμε την υγειά μας». Πως είναι το σημαντικότερο αγαθό που διαθέτουμε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
H Οξφόρδη και το σύνδρομο της Κίνας
ΕΙΝΑΙ και πολλά ακόμα. Πόσο σημασία έχει μια αγκαλιά. Ενα φιλί. Μια χειραψία. Το να μπορούμε να βλέπουμε συγγενείς και φίλους συχνά. Το να μαζευόμαστε και να τρώμε, να πίνουμε, να διασκεδάζουμε. Πόση αξία αποκτούν απλές καθημερινές συνήθειες όταν τις χάνουμε. Μας δόθηκε και η ευκαιρία να σκεφτούμε αν έχουν αξία πολλά για τα οποία γκρινιάζουμε στην καθημερινότητα.
ΓΙΑ μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε ότι τα ανεκτίμητα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν. Ας «ρουφήξουμε» κάθε στιγμή του 2020. Ωστε, όταν με το καλό η ανθρωπότητα κερδίσει τον πόλεμο κατά της πανδημίας, να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε -όλοι μαζί και ο καθένας μόνος- μια καλύτερη κανονικότητα για να ζούμε. Καλή χρονιά…
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr