Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το 2016 επέστρεψε ραγδαίως το ρουσφέτι αλλά ενδεδυμένο με ιδεολογική εσθήτα: «Ο σύντροφος που επί δεξιάς είχε αδικηθεί». Ασχετο που ο σύντροφος ούτε επί δεξιάς, ούτε επί ΠΑΣΟΚ, ούτε και επί κυβερνήσεως εκ του Αρη πρόκειται να αδικηθεί, γιατί αυτού του είδους «οι σύντροφοι» είναι με όλες τις καταστάσεις σύντροφοι και επιβιώνουν σαν κατσαρίδες.

Είδαμε να επιστρέφουν πρακτικές λάσπης με ανεμιστήρες κατασκευής ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τελευταίας τεχνολογίας. Γιατί για τη λάσπη πάντα λεφτά υπάρχουν! Κι είδαμε και τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος να εμφανίζεται έξω ως πλεόνασμα, ενώ μέσα από την πλήρη στάση πληρωμών, έπεσε σε επιθανάτιο ρόγχο η οικονομία. Ζούμε την εποχή που ο Καραγκιόζης και ο Χατζηαβάτης και το Κολλητήρι του αγαπημένου μου Σπαθάρη φαίνονται ερασιτέχνες ενώπιον των νυν.

Ας «σκεφτούμε θετικά» λέω σε όλους που περιμένουν να τους αποκαλύψουμε τι τεύξεται το σωτήριον έτος 2017. Νομίζουν ότι οι δημοσιογράφοι ρίχνουμε τα χαρτιά και διαβάζουμε το κουπάκι… που θα αποκαλύψουν το 2017.

Τι να αποκαλύψουμε όταν η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν έχει ένα σχέδιο, ένα πρόγραμμα, κάποιες αρχές, πέρα από την πιπίλα της για «οδικό χάρτη» και «αφήγημα». Τρομάρα τους… Βλέπετε η ταλαιπωρία των λέξεων και η διαστροφή του νοήματός τους είναι ανέξοδες στα χείλη των εις το διηνεκές ψευδομένων.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, που όμοιά της δεν καταγράφεται στις σελίδες της πολιτικής Ιστορίας, από το 1900 κι εντεύθεν, δεν μπορεί να μας εκπλήξει πια. Με καμιά της πράξη. Με κανένα της διάβημα. Με καμιά εξαγγελία. Με καμιά της απόφαση. Με κανένα νομοθέτημα. Οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι περιμένοντας τα πάντα από τη «μητέρα» του ψεύδους!

Οι πολίτες να δείξουμε την οργή μας. Η αντιπολίτευση να δείξει υπευθυνότητα απέναντι στην καταστροφή. Η κυβέρνηση δύσκολα θα αποφασίσει ότι δυστυχώς απέτυχε. Οτι γι’ αυτήν δεν έχει πλοίο, δεν έχει οδό. Η δημοκρατική αγωγή δεν πέρασε ποτέ από την Κουμουνδούρου.

Για μένα το ερώτημα που τίθεται είναι: Από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι σήμερα, σχηματίσατε τη γνώμη ότι το καραβάνι των κυβερνώντων, ήτοι ανεπάγγελτων πλουσίων, που έχουν τη γλώσσα τους βουτηγμένη στον Μαρξ και στην τσέπη τους κουβαλούν τον Μίλτον Φρίντμαν, κήδονται του εθνικού συμφέροντος;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου