Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αποκορύφωμα η άρνηση των θεσμών να κλείσουν (όπως όπως) τη δεύτερη αξιολόγηση, αφήνοντας την οικονομία στο έσχατο σημείο ένδειας. Η Ελλάδα πένεται από άκρου εις άκρον, αλλά πρωθυπουργός, υπουργοί, το κονκλάβιο των γενικών γραμματέων και των συμβούλων επιδίδονται σε ταξιδάκια αναψυχής, σε εξωτικές δικτατορίες…

Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, ώσμωση ακραίου δεξιού εθνικιστικού μορφώματος -στην πολιτική Ιστορία της δεκαετίας ’60 ανιχνεύονται οι απαρχές του, με μια παραφυάδα κομμουνιστικής ιδεολογίας, αυτοπροσδιορίζεται από την αναφορά του στις τραυματικές εμπειρίες του Εμφύλιου- θυσιάζει το μέλλον της χώρας στην ιδιοτελή πρακτική της ιδεοληπτικής κομματοκρατίας.

Ο Καλοχαιρέτας με τον Μαυρολογιαλούρο βρήκαν την τραγική έκφρασή τους στη διαδικασία διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., η οποία επανέφερε την Ελλάδα ως πρόβλημα ανάμεσα στις διεθνείς ειδήσεις για την τρομοκρατία, το προσφυγικό, το Brexit, σε όσα ανεπάντεχα και ζοφερά συνέβησαν το 2016.

Οι ποικίλες και συνεχείς ήττες της ανίκανης κυβέρνησης τοποθετούν την Ελλάδα στο περιθώριο των εξελίξεων. Η δεινή εσωτερική οικονομική δυσπραγία, με κυρίαρχο το κλίμα της ραγδαίας αποεπένδυσης, και η διγλωσσία του οικονομικού επιτελείου επανέγραψαν την Ελλάδα, το 2016, ως πρόβλημα στην ατζέντα του Eurogroup. Η προτεινόμενη λύση για την αποδοχή και τέταρτου Mνημόνιου δεσμεύει τη χώρα πολύ πέραν του 2018.

Η εξωτερική αδυναμία της κυβέρνησης να αποκτήσει διεθνή αξιοπιστία και η ανικανότητά της, παρά τα συνεχή κοστοβόρα ταξίδια, να συνάψει επωφελείς συμμαχίες εξήψαν τη δίψα των γειτόνων, προβάλλοντας αναιδείς απαιτήσεις κατάργησης συμβάσεων, οι οποίες αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της εθνικής υπόστασης της χώρας.

Ωστόσο, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εξορκίζει τις εκλογές, κόβοντας κορδέλες έργων των προηγούμενων κυβερνήσεων, δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις, οι οποίες πριν καν εκφωνηθούν έχει αποκαλυφθεί το μέγεθος της απάτης τους. Αν η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου πιστεύει ότι είναι έντιμη απέναντι στους πολίτες, οι οποίοι το 2015 την ψήφισαν τρεις φορές, δεν πρέπει να τρέμει την ετυμηγορία του λαού. Να ζητήσει εκείνη την επανεβεβαίωση της εντολής του.

Ομως, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, προκειμένου να συναντηθεί δημόσια με τους πολίτες, συνοδεύεται από διμοιρίες αστυνομικών -κρυφών και φανερών- για την προστασία της. Οι απελπισμένοι πολίτες απωθούνται βίαια, καθώς γιουχάρουν τους υπουργούς της. Ο πρωθυπουργός χάνει την ψυχραιμία του, ακόμη και ενώπιον των ελεγχόμενων ακροατηρίων στα οποία απευθύνεται.

Δυστυχώς για την Ελλάδα, εκλογές θα προκύψουν από την επερχόμενη πλήρη κατάρρευση του κράτους να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη, που απαιτεί η ασφάλεια του πολίτη. Υπό το φόβο της ευθύνης που υπέχει, η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου θα σκηνοθετήσει ηρωική έξοδο, καταγγέλλοντας ως «εχθρούς του λαού» εκείνους που επί διετία γλείφει. Μόνον ο νεογέννητος Κύριος οίδε τις συνέπειες του δράματος…

Τι κλαίμε όμως πάνω από τα αποκαΐδια της διετίας; Ποιο το όφελος; Οσο η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου εξακολουθεί πεισματικά να μην κατανοεί τα λάθη της, να μη μαθαίνει από τις οικτρές ήττες της, να επιμένει στην κατοχή της εξουσίας από τον κομματικό στρατό, λύση δεν υπάρχει. Νέο ξεκίνημα είναι η καταφυγή στη Δημοκρατία.

Η προσφυγή στην κάλπη είναι η μόνη ελπίδα μήπως και αποφευχθεί μια νέα τραγωδία στο 2017. Η ευθύνη να οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές δεν είναι μόνον της αντιπολίτευσης. Είναι ΚΑΙ δική μας.

Καλή χρονιά και ευλογημένη!

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής