Πριν από δύο χρόνια η άποψη που κυριαρχούσε στην κοινή γνώμη συμπυκνωνόταν σε ένα αφελές, όπως αποδείχθηκε, ερώτημα: «Τι χειρότερο μπορούμε να πάθουμε;». Οι περισσότεροι πίστευαν ότι τα χειρότερα είχαν περάσει καθώς με την κυβέρνηση της Ν.Δ. η χώρα έμπαινε σε μια τροχιά κανονικότητας και εξόδου από τα Μνημόνια. Και επέλεξαν τον Τσίπρα για να γλιτώσουν τον ΕΝΦΙΑ.

Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Αυτές τις μέρες το κλίμα είναι διαφορετικό. Η απαισιοδοξία είναι διάχυτη στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, ενώ ούτε το κλίμα των ημερών είναι αρκετό για να απομακρύνει από την ατμόσφαιρα την οικονομική καταχνιά. Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε χειρότερη θέση σε σχέση με το 2014 και οι οικονομικές αντοχές όλων έχουν εξαντληθεί.

Η κυβέρνηση Τσίπρα διαχειρίσθηκε με το χειρότερο τρόπο την κρίση της οικονομίας και το μεταναστευτικό πρόβλημα. Με την πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» που εφήρμοσε το 2015 πάνω από 1.000.000 πρόσφυγες και μετανάστες πέρασαν από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη φουντώνοντας τα κινήματα της Ακροδεξιάς. Περίπου 70.000 μετανάστες στοιβάζονται στα κέντρα κράτησης των νησιών του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Οι κίνδυνοι παραμένουν μεγάλοι και για το 2017 καθώς η Τουρκία κρατά την κάνουλα των μεταναστευτικών ροών, τα βόρεια σύνορά μας είναι κλειστά, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη έχει σκληρύνει τη στάση της εν όψει αρκετών εθνικών εκλογικών αναμετρήσεων.

Στην οικονομία η κατάσταση είναι εξίσου δύσκολη. Η κυβέρνηση αμφιταλαντεύεται μεταξύ υπογραφής ενός νέου Μνημονίου, για το οποίο φέρει ακέραια την ευθύνη, και ηρωικής εξόδου μέσω πρόωρων εκλογών. Ομως, η αβεβαιότητα για την πορεία της οικονομίας επιδεινώνει την κρίση, αποθαρρύνει επενδυτικές πρωτοβουλίες και απομακρύνει το στόχο για θεαματική ανάπτυξη το 2017.

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και εάν υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές στο πρώτο δίμηνο της χρονιάς η οικονομική πολιτική που έχει επιλέξει η κυβέρνηση υπονομεύει την πορεία ανάκαμψης. Η υπερφορολόγηση έχει γονατίσει την πραγματική οικονομία. Από την 1η Ιανουαρίου αυξάνονται αρκετοί έμμεσοι φόροι, με κυριότερους τα καύσιμα και τις τηλεπικοινωνίες που θα μειώσουν το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών και θα επιδεινώσουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, ενώ έπεται συνέχεια. Ο κ. Τσίπρας έχει θέσει ως προτεραιότητα τη συντήρηση του κομματικού κράτους και τη διόγκωσή του με τη δημιουργία νέων υπηρεσιών που ακολουθούνται από διορισμούς μετακλητούς ή μονιμοποιήσεις συμβασιούχων.

Για το λόγο αυτό δεν διστάζει να αυξάνει τα βάρη στον ιδιωτικό τομέα μέσα από αυξήσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών περιορίζοντας όμως τις αναπτυξιακές προοπτικές. Οταν δεκάδες χιλιάδες επαγγελματίες σπεύσουν να κλείσουν τα βιβλία τους δεν μπορεί κανείς να περιμένει ανάπτυξη και εξωστρέφεια. Ετσι, συμβαίνει το παράδοξο, ενώ ο μοναδικός στόχος του συστήματος ΣΥΡΙΖΑ είναι να μείνει στην εξουσία, με την πολιτική που ασκεί πριονίζει το μοναδικό κλαδί στο οποίο μπορεί να σταθεί. Εάν όχι, θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές, και μάλιστα με δυσμενή σενάρια για την πορεία της χώρας στην ευρωζώνη.

Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση Τσίπρα δύσκολα θα μπορέσει να κρατηθεί για πολύ στην εξουσία. Εάν κλείσει το μέτωπο με τους δανειστές, θα πρέπει να λάβει δύσκολα μέτρα, όπως η μείωση του αφορολόγητου ορίου και το ψαλίδισμα των προσωπικών διαφορών στις κύριες συντάξεις. Με αυτόν τον τρόπο θα κερδίσει πολιτικό χρόνο, όμως θα έχει να αντιμετωπίσει μια βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση, με τον ΣΥΡΙΖΑ να διολισθαίνει σε νέα χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις.

Για το λόγο αυτό η λύση ξεκινά από την πολιτική αλλαγή με μια νέα κυβέρνηση που θα πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις και θα βλέπει τις μειώσεις φόρων ως εργαλείο ανάπτυξης και όχι ως δώρο στους ταξικούς εχθρούς. Ολα θα κριθούν στους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς…

*Ο Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής