Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Σε μία κοινωνία χωρίς τις δικές μας μνήμες της επταετίας, η συνεννόηση μεταξύ Αστυνομίας και διαδηλωτών θα μπορούσε να είναι μία απλή υπόθεση. Ομως, η Ιστορία δεν παραγράφεται – και έτσι, η παρουσία του εισαγγελέα στις συγκεντρώσεις θα μπορούσε να είναι μία νέα αρχή, τόσο για την ΕΛ.ΑΣ., που δικαίως ή αδίκως κατηγορείται πολλές φορές για παραβίαση της νομιμότητας, όσο και για κάποιους διαδηλωτές,  τους λεγόμενους «γνωστούς αγνώστους», οι οποίοι έχουν συνηθίσει να καταστρέφουν ατιμώρητοι.

Η νομιμότητα των συγκεντρώσεων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και ουδείς δικαιούται να ανησυχεί για επιστροφή στο χουντικό παρελθόν και όλα τα σχετικά, τα οποία υποστηρίζουν με μεγάλη ένταση ορισμένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, το Σύνταγμα δεν κατοχυρώνει ούτε τη διακοπή κάθε επαγγελματικής δραστηριότητας στο κέντρο ούτε, φυσικά, τις καταστροφές, τις καταλήψεις και τη βία.

Η ελευθερία του συνέρχεσθαι είναι αδιαμφισβήτητη – για την ακρίβεια, η χώρα μας θα μπορούσε να κατηγορηθεί μόνο για κατάχρηση του συγκεκριμένου δικαιώματος, μέσα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ομως, δικαιώματα έχουν και οι επαγγελματίες, όπως και οι πολίτες, και είναι προφανές ότι όταν το κέντρο μίας μεγάλης πόλης κλείνει δύο ή τρεις φορές την ημέρα για κάποια συγκέντρωση, τα δικαιώματα αυτά καταπατούνται.

Επομένως, το ζητούμενο είναι να υπάρξει μία ρύθμιση με ισορροπία, μία ρύθμιση που θα αποτρέπει βίαιες συγκεντρώσεις, που θα δίνει τον χώρο που δικαιούται σε μία μικρή συγκέντρωση, που θα αντιλαμβάνεται ότι μία μεγάλη διαδήλωση δεν μπορεί να περιοριστεί σε μία λωρίδα του δρόμου.

Οποιοι έκαναν καριέρα -όπως κάποιοι γνωστοί συνδικαλιστές, που συνήθιζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια να ηγούνται μικρών συγκεντρώσεων και να κλείνουν το κέντρο για ώρες- θα πρέπει να αναζητήσουν άλλο πεδίο δόξας. Και βεβαίως, κάποιοι αστυνομικοί που επιζητούσαν «πόλεμο», θα πρέπει να αυτοπεριοριστούν ή να τους περιορίσουν με κάθε μέσο οι προϊστάμενοί τους.

Ο Στέφανος Τζανάκης είναι σύμβουλος έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση