Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ηταν ήρεμη, ζεστή  βραδιά χωρίς  τους έξαλλους πανηγυρισμούς,  σαν εκείνους τους χορούς που είχε στήσει ο ΣΥΡΙΖΑ – Γενάρη 2015. Τον  Σεπτέμβρη 2015 γίναμε μάρτυρες των άγριων  εναγκαλισμών Καμμένου-Τσίπρα. Δεν ακούγονταν ούτε κόρνες. Ο κόσμος καθόταν στα σκαλάκια, πίσω από το σιντριβάνι και  δεν έλεγε να φύγει. Πρώτο βράδυ ελευθερίας και ελπίδας…

Θυμάμαι, με ευκρίνεια, κάθε εκλογική βραδιά από το 1977, που άρχισα να καλύπτω εκλογές. Δεν θυμάμαι καμία εκλογική νίκη  να απέπνεε τόση βεβαιότητα ότι  σφράγιζε  το τέλος της Μεταπολίτευσης. Χρειάστηκε να δοκιμαστεί και η Αριστερά στην εξουσία για να κλείσει αυτός ο κύκλος. Οσοι προέβλεψαν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου 2015 σήμανε  το τέλος της Μεταπολίτευσης πίστευαν ότι η Αριστερά μπορούσε ΚΑΙ να κυβερνήσει. Ο μύθος που είχαν καλλιεργήσει ψευδεπίγραφα συστήματα κουλτούρας ήταν πως ό,τι έχασε  η Αριστερά στον Εμφύλιο το κέρδισε από  τους διωγμούς  της πολιτικής της εντιμότητας. Ασύλληπτο να έχει η συντηρητική παράταξη τύψεις επειδή  ΔΕΝ… ηττήθηκε.

Στις 10 Ιανουαρίου 2016 στάθηκαν στην ουρά για να  κάνουν τον Κυριάκο  αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας όχι μόνο οι οπαδοί του κόμματος. Οχι μόνο εκείνοι που ο ΣΥΡΙΖΑ τους κατέστησε φορολογικό του στόχο και τους ρήμαξε. Αλλά πολίτες που ήδη είχαν αντιληφθεί ότι οι αυταπάτες του Τσίπρα εξελίσσονταν σε απάτες του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της Δημοκρατίας.

Σαν έτοιμος από καιρό  ο Μητσοτάκης «έτρεξε», ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, τους δεκαεπτά μήνες που τον χώριζαν  ως την 8^η Ιουλίου 2019 που ορκίστηκε πρωθυπουργός. Κέρδισε τα χιλιόμετρα εμπιστοσύνης των πολιτών. Στον χρόνο που πέρασε ούτε ένας από τους πολίτες που ψήφισε Μητσοτάκη δεν σκέφτηκε αν έπραξε καλά.  Βλέπει  το κράτος να αλλάζει με το νέο θεσμικό πλαίσιο, την  Ελλάδα να μην ντρέπεται στην Ευρώπη. Η πανδημία έκανε τους Ελληνες, ό,τι κι αν είχαν ψηφίσει, να καλοτυχίζουν την ώρα που ο Μητσοτάκης βρέθηκε στο τιμόνι  της χώρας. Η επέλαση της Τουρκίας στα σύνορά μας, οδηγώντας τους κατατρεγμένους αλλά και ταυτόχρονα εκείνους, τους περισσότερους, που υποδύονταν «τους μετανάστες», έκανε τους πολίτες να μιλούν για εθνική πολιτική. Ακόμη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ το παραδέχθηκαν.

Σήμερα, ο Κυριάκος, κλείνοντας τον πρώτο χρόνο στη διακυβέρνηση, μόνο ελπίδες γεννά στους πολίτες με τη στιβαρή πρωθυπουργική  παρουσία του. Σωστός ο καπετάνιος  στις δυο μεγάλες φουρτούνες. Εγιναν  λάθη; Αν δεν δούλευε σκληρά η κυβέρνηση, δεν θα  γινόντουσαν. Μπορεί να γίνουν κι άλλα. Εχει την εντιμότητα να τα διορθώνει, μη παρεκκλίνοντας από τους στόχους της.

Από την έντυπη έκδοση