Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Αλλά η κυβέρνηση δείχνει τω όντι ευαισθησία, απαντώντας και θεραπεύοντας, κατά το δυνατόν, τα αιτήματα που προέκυψαν από την πανδημία. Ομως, το να καλύψει η κυβέρνηση Μητσοτάκη απαιτήσεις συνδικάτων που αφορούν στα προηγούμενα πενήντα χρόνια, μάλλον ένα οικονομικό θαύμα χρειάζεται…

Γενιές και γενιές συνδικαλιστών συνταξιοδοτήθηκαν χωρίς τα αιτήματά τους να επιλυθούν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αλλά η «πρώτη Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ» υποσχόταν φάρμακα διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν – με προϋπόθεση την ψήφο των ευκολόπιστων.

Ποια εργατικά προβλήματα έλυσε από όσα χρονίζουν επί δεκαετίες; Ποιες λογικές απαιτήσεις συνδικαλιστών και σωματείων ικανοποίησε η «πρώτη Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ»; Ή τουλάχιστον πόσα έκανε ο Τσίπρας από εκείνα που είχε υποσχεθεί στον πομφόλυγα που βάφτισε «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης»; Μια υπόσχεση κράτησε: Θεσμοθέτησε το Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη για να γίνει διευθύντρια η κυρία Νοτοπούλου.

Σήμερα, που μόλις βγαίνουμε από την κρίση της πανδημίας, ο ΣΥΡΙΖΑ, συμμαχώντας και συμβαδίζοντας σε πολλά με το ΚΚΕ, απαιτεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη να επιλύσει τα επί 50ετίας λιμνάζοντα προβλήματα. Απορώ, ειλικρινά, με τον κ. Πέτσα, τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που δεν ευχαριστεί τον ΣΥΡΙΖΑ που εμπιστεύεται την αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης! Οχι; Πώς όχι; Βουλευτές και στελέχη ΣΥΡΙΖΑ, με τη βεβαιότητα ότι ο Μητσοτάκης είναι ο κατάλληλος να δώσει λύσεις, δηλώνουν ότι «ΑΥΤΗ η κυβέρνηση οφείλει να επιλύσει τα προβλήματα όλων».

Δηλαδή, η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κόψει πεντοχίλιαρα από το λεφτόδεντρο για να μοιράσει βοηθήματα σε χιλιάδες εργαζόμενους, οι οποίοι επί των ημερών της δόξης «πρώτη Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ», σε καθεστώς δουλοπαροικίας, δεν κόλλησαν τέσσερα ένσημα! Γιατί η «πρώτη Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ» ευλογούσε τη μαύρη εργασία…

Αναρωτιέμαι: Μήπως από τις 25 Ιανουαρίου 2015 και έως τις 6 Ιουλίου 2019, ήτοι επί 1.625 συναπτές μέρες, δεν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Πρωθυπουργός επί 1.625 μέρες δεν διετέλεσε ο Αλέξης Τσίπρας; Υπουργός Εργασίας δεν ήταν η κυρία Αχτσιόγλου και πριν ο κ. Κατρούγκαλος, ο δηλών κομμουνιστής; Υπουργός Οικονομικών δεν ήταν ο κ. Τσαλακώτος και πριν ο κ. Βαρουφάκης; Υπουργός Ανάπτυξης δεν ήταν ο κ. Σταθάκης και πριν ο κ. Σκουρλέτης και πριν ο κ. Παπαδημητρίου που του πληρώναμε και το ενοίκιο στο Κολωνάκι; Υπουργός Πολιτισμού δεν ήταν η κ. Ζορμπά και πριν η κ. Κονιόρδου και πριν ο κ. Μπαλτάς και πριν ο κ. Ξυδάκης; Ηταν. Δεν είναι περίεργο ότι οι συνδικαλιστές ΣΥΡΙΖΑ δεν έκαναν ποτέ μια απεργία για τα αιτήματα που σήμερα προβάλλουν; Βρέθηκαν πέντε – δέκα να πάρουν τις ντουντούκες να βγουν στον δρόμο καταγγέλλοντας την ανάλγητη «πρώτη Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ»; Πήγαν συριζοσυνδικαλιστές στους κατονομασθέντες υπουργούς να εκθέσουν τα προβλήματα χιλιάδων Ελλήνων που δούλευαν με μαύρα μεροκάματα, ωρομίσθιοι ή με σύμβαση ενός εικοσιτετραώρου; Τους τα έλυσαν;

Πες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφερόταν για όλους τους Ελληνες. Το έχει πει και ο Τσαλακώτος. Η αγωνία των δικών του ψηφοφόρων δεν τον ενδιέφερε; Απαθείς και παγωμένοι αριστεροί υπουργοί; Δεν επαναστατούσε η ιδεολογία της «πρώτης Αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ» καθισμένη στο πίσω κάθισμα του υπουργικού αυτοκινήτου, ότι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να καλύψουν τέσσερα μεροκάματα τον μήνα και ζούσαν -να υποθέσω- στην απόλυτη φτώχεια;

Και τώρα, μετά από 1.625 ημέρες που κυβέρνησαν, έρχονται να καταγγείλουν ότι φταίνε οι «άλλοι»! Δηλαδή, ποιοι άλλοι; Αυτοί που κυβερνούν λιγότερο από χρόνο. Αυτοί που στα γραφεία τους βρήκαν στοίβα τους φακέλους της αναποτελεσματικότητας, της αδιαφορίας, των σκανδάλων συν τη μαρμαρωμένη οικονομία στον Νοέμβρη του 2014, μαζί με την επικοινωνιακή καλλιέργεια του κουτόχορτου… Και σαν να μην τους έφτανε η «κληρονομιά Τσίπρα», έπεσαν πάνω τους και οι επτά πληγές: Πρώτη του Φαραώ, Ερντογάν. Δεύτερη, η αγριότητα των ανθρωπο-αποθηκών, λόγω αγάπης Τσίπρα προς Μέρκελ. Τρίτη ο κορονοϊός…

Μα, τι στο καλό «πρώτη Αριστερά ΣΥΡΙΖΑ» είναι αυτή; Φαντάζεστε πώς θα ήμασταν, αν είχαμε και… δεύτερη;

Από την έντυπη έκδοση