Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ευθύνη απέδωσε. Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας ανταποκρίθηκε και είναι αυτή που έδωσε προστιθέμενη αξία στην έγκαιρη και σωστή αντίδραση του κράτους. Η ατομική ευθύνη ταυτοχρόνως είναι και απολύτως κοινωνικά υπεύθυνη στάση. Βάζει το «εγώ» κάτω από το «εμείς». Εκ των πραγμάτων θέτει τον κάθε πολίτη ενώπιο ενωπίω με την προσωπική ευθύνη του. Και αντικειμενικά δοκιμάζει την πειθαρχία του απέναντι στη συλλογική ευθύνη και στη νομιμότητα. Δηλαδή ακριβώς ό,τι αγαπούν να μισούν όσοι περιμένουν π.χ. από το κράτος να καθαρίσει το χιόνι στο πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι τους και «εγκλωβίζονται».

ΟΙ «ΕΧΘΡΟΙ» της ατομικής ευθύνης, που όσο περνάει ο καιρός της καραντίνας ξεσπαθώνουν όλο και πιο πολύ, είναι αυτοί που διεκδικούν το δικαίωμα στην παραβατικότητα. Που υμνούν την ανυπακοή. Που εκθειάζουν την ανευθυνότητα ως πολιτική αντίδραση στα σκοτεινά σχέδια του «συστήματος». Είναι οι ίδιοι που ταυτίζουν συνειδητά την ατομική ευθύνη με το «μαζί τα φάγαμε». Και είναι αυτοί που θέλουν να πιστεύουν ότι υπάρχουν λεφτόδεντρα, ότι μπορούσε να διαγραφεί το χρέος, ότι μπορούσε να γίνει σεισάχθεια, ότι μπορούσαν να σκιστούν τα Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο. Γιατί; Γιατί αν ήταν έτσι, οι ίδιοι δεν θα χρειαζόταν να κάνουν τίποτα. Θα τα έκαναν όλα άλλοι γι’ αυτούς. Ακόμα και το «κράτος», από το οποίο τα ζητούν όλα, δεν αντιλαμβάνονται ότι ουσιαστικά είναι όλοι οι άλλοι.

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ευθύνη φέρνει αλλεργία και η υπονόμευσή της -άλλοτε ηθελημένα κι άλλοτε αυθόρμητα- αποκτά χαρακτηριστικά «πολιτικής στάσης». Και επειδή στην ουσία της είναι απαίδευτη και επιφανειακή, υιοθετεί με τη μεγαλύτερη άνεση είτε θεωρίες συνωμοσίας είτε τις πιο εύκολες λύσεις. Και, συνήθως χωρίς γνώση και περίσκεψη, χάνεται στον όχλο της αμάθειας, που κάνει μεγάλη φασαρία στο όνομα ενός αφηρημένου και ουσιαστικά ανύπαρκτου «λαϊκού καλού». Γι’ αυτό τους ενοχλεί ο Σ. Τσιόδρας. Αποδομεί με επιστημοσύνη και ανθρωπιά την ύπουλη παραπληροφόρηση. Η «κριτική» για τα περίφημα γρήγορα κινέζικα τεστ, που δεν χρησιμοποιεί «σκόπιμα» η κυβέρνηση, αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Φαντασιώνονται και καλλιεργούν σενάρια «μπίζνας» και «σκανδάλου», αγνοώντας προκλητικά ότι αυτά τα τεστ δοκιμάστηκαν και εγκαταλείφθηκαν από τις δύο χώρες που ζουν την κόλαση του Δάντη. Και η Ιταλία και η Ισπανία τα δοκίμασαν και πήγαν παρακάτω.

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ μάς έκανε όλους, όλη την κοινωνία να τρέξουμε ξαφνικά και πολύ. Πολύ περισσότερο απ’ ό,τι το 2010 ή το 2015. Και ίσως και πολύ πιο ουσιαστικά. Γι’ αυτό και η χώρα δείχνει ότι μετά την κρίση μπορεί να πάει παρακάτω. Κάτι που δεν θα μπορέσουν να κάνουν οι εχθροί της ατομικής ευθύνης, οι οποίοι… μάχονται και υπέρ της ελευθερίας απέναντι στα περιοριστικά μέτρα. Γιατί γι’ αυτούς η ελευθερία του καθενός δεν σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου. Δεν σταματά πουθενά. Είναι ορισμός του αντικοινωνικού εγωισμού, ο οποίος σε τέτοιες συνθήκες είναι και επικίνδυνος. Υπ’ αυτή την έννοια, ίσως δεν είναι κακό που θα μείνουν πίσω και σε ένα νέο περιθώριο όταν με το καλό η χώρα θα ξεπεράσει την κρίση και θα σηκώσει τα μανίκια για να διορθωθεί η ζημιά.

ΥΠΟΚΙΝΗΤΗΣ Ή ΑΝΙΣΧΥΡΟΣ;

Γέμισε ο αστικός Τύπος -όχι η «Αυγή» και το «Ντοκουμέντο»- με διαρροές για τη «δυσαρέσκεια» του Α. Τσίπρα. Η Κουμουνδούρου έκανε υπερωρίες για να πείσει τις μεγάλες εφημερίδες ότι ο Α. Τσίπρας είναι «βαθιά ενοχλημένος με τους ακραίους». Οτι «δεν τον εκφράζουν οι υπερβολές», καθώς και ότι ο ίδιος εξακολουθεί να είναι σε «κλίμα συναίνεσης». Αυτές οι διαρροές αποσκοπούν σε δύο ιδιοτελείς στόχους: Αφενός να κρατήσουν τον ηγέτη εκτός του μολυσματικού λόγου στελεχών του κόμματός του και, επομένως, να μην τον ταυτίσουν με την τοξικότητά του, περιορίζοντας έτσι την καθολική απομόνωσή του από τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Ο τρίτος και πιο «ύπουλος» στόχος είναι να μη θεωρηθεί ο Α. Τσίπρας ως ο υποκινητής όλης αυτής της τοξικότητας που εξέφρασαν οι Πολάκηδες, οι Κούλογλου, οι Κυρίτσηδες, οι Καψώχες και όλα τα παρασιτικά sites που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Και, εδώ που τα λέμε, είναι ο πιο δύσκολος στόχος. Γιατί ο Α. Τσίπρας θα μπορούσε, όχι κατ’ ανάγκη με προσωπική δήλωσή του -αρκούσε π.χ. μια ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ ή μια δήλωση του εκπροσώπου του κόμματος-, να βάλει τέλος στην προκλητική κάλυψη όλης αυτής της αθλιότητας. Δεν το έκανε. Και οι λόγοι για τους οποίους δεν το έκανε -μένοντας τραγικά εκτεθειμένος, παρά τις διαρροές- δεν μπορεί παρά να είναι δύο: Ή είναι πράγματι ο υποκινητής της αθλιότητας ή είναι πλέον ένας πολύ ανίσχυρος ηγέτης οποίος δεν μπορεί να ελέγξει το συρρικνούμενο κόμμα του.

Πάσχα στο σπίτι

Η απόφαση, σύμφωνα με πληροφορίες, θεωρείται ειλημμένη: Η παραδοσιακή εκδρομή του Πάσχα δεν θα γίνει φέτος. Η παράταση της απαγόρευσης των άσκοπων μετακινήσεων θα παραταθεί πέραν της 6^ης Απριλίου, που ισχύει ως τώρα, ενώ είναι πολύ πιθανόν να κλείσουν και τα διόδια μέσα στη Μ. Εβδομάδα. Το Μ. Μαξίμου δεν είναι διατεθειμένο να θέσει σε κίνδυνο την τιτάνια και αποτελεσματική προσπάθεια που έχει γίνει ως τώρα. Το δίλημμα που υπάρχει ακόμα είναι αν η ανακοίνωση πρέπει να γίνει κοντά στη λήξη της απαγόρευσης ή αν πρέπει να γίνει πιο νωρίς ώστε να εμπεδωθεί από τους πολίτες. Επικρατέστερη μέχρι στιγμής είναι η δεύτερη επιλογή.

Πιο ισχυρό δίχτυ προστασίας

Εκπλήξεις περιλαμβάνει το νέο πακέτο στήριξης των εργαζομένων και των επιχειρήσεων που ανακοινώνει σήμερα το πρωί η κυβέρνηση. Οι Χρ. Σταϊκούρας, Α. Γεωργιάδης και Γ. Βρούτσης θα ανακοινώσουν μέτρα τα οποία είναι ακόμα μεγαλύτερα από το 2,5% του ΑΕΠ, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 2%. Σύμφωνα με πληροφορίες, θα είναι κάτι πάνω από το 3% του ΑΕΠ. Παρέχοντας ενίσχυση σε περισσότερους εργαζομένους, αλλά ρευστότητα σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν έως 500 εργαζόμενους. Οι «προστατευόμενοι» μισθωτοί αναμένεται να ξεπεράσουν τους 2.500.000. Εκπληξη αναμένεται και σε ό,τι αφορά το Δώρο του Πάσχα.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου