Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Εν ολίγοις, το ποσοστό αναπλήρωσης των συντάξιμων αποδοχών είναι αυξημένο για τις χαμηλές κατηγορίες και μειώνεται προοδευτικά όσο ανεβαίνουν τα χρόνια και οι συντάξιμες αποδοχές.

Τι σημαίνει αυτό; ότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήθελε να διασφαλίσει ότι ένας πολίτης που για διάφορους λόγους είχε λίγα χρόνια ασφάλισης και χαμηλές αποδοχές δεν θα έπαιρνε μία σύνταξη πάρα πολύ χαμηλή – όπως θα προέκυπτε με τους κανόνες της ανταποδοτικότητας.

Ωστόσο, αυτό σημαίνει ότι για μία πολύ μεγάλη κατηγορία ασφαλισμένων θα προέκυπταν χαμηλότερες συντάξεις σε σχέση με τα ισχύοντα προ του νόμου Κατρούγκαλου – εξ ου και φτάσαμε στη λεγόμενη «προσωπική διαφορά» για τους παλιότερους συνταξιούχους.

Οι παράλογα υψηλές συντάξεις αφορούν ένα πολύ μικρό κομμάτι ασφαλισμένων, οι οποίοι είχαν πάρα πολύ υψηλές αποδοχές όσο εργάζονταν – άρα, έχουν πληρώσει πολύ υψηλά ποσά ως ασφαλιστικές εισφορές.

Η έλλειψη ανώτατου πλαφόν, που υπήρχε σε όλους τους προηγούμενους ασφαλιστικούς νόμους, είναι πολύ απλό να αντιμετωπιστεί με μία νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης – με την οποία, ωστόσο, δεν θα πρέπει να εισαχθεί μία διαδικασία ισοπέδωσης των συνταξιούχων, καθώς αν γίνει κάτι τέτοιο ουδείς θα έχει λόγο να πληρώνει πολύ υψηλές εισφορές. Και επειδή τέτοιες συντάξεις δίνονται μόνον σε εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα, είναι προφανές ότι αν το πλαφόν μπει χαμηλά, θα υπάρξουν συμφωνίες εργοδοτών – εργαζομένων κάτω από το τραπέζι, που στο τέλος θα αφαιρέσουν εισφορές από το σύστημα.

Σε κάθε περίπτωση, η βασική αδικία του νόμου Κατρούγκαλου είναι εκείνη που αφορά το μεγάλο πλήθος των ασφαλισμένων με πολλά χρόνια στην αγορά εργασίας, οι οποίοι ουσιαστικά καλούνται να χρηματοδοτήσουν τις συντάξεις εκείνων που έχουν λίγα χρόνια ασφάλισης.

Επομένως, με τον νέο υπολογισμό των συντάξεων που προγραμματίζει η κυβέρνηση, θα πρέπει να γίνει προσπάθεια διόρθωσης αυτής της αδικίας – κάτι που θα μοιάζει με τον τετραγωνισμό του κύκλου: αν αυξηθούν οι συντάξεις των αδικημένων, θα πρέπει να μειωθούν οι ακόμα μικρότερες συντάξεις. Εκτός κι αν γίνει ένα θαύμα και μεγαλώσει η πίτα. Αλλά θαύματα δεν γίνονται στο ασφαλιστικό.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου</e