Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΜΕ φόντο το 2021 υπάρχει μια διπλή πρόκληση. Να εορταστούν τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση στέλνοντας ένα θετικό μήνυμα σε όλο τον πλανήτη. Και να ξεκινήσει η νέα ελληνική επανάσταση, η επανάσταση του αυτονόητου. Αυτοί οι δύο στόχοι πρέπει να γίνουν ένας.

ΤΑ πράγματα είναι απλά, αλλά λόγω ιδεοληψιών γίνονται δύσκολα. Πρέπει, όμως, να αποφασίσουμε. Θέλουμε να πάμε επιτέλους μπροστά; Θέλουμε να προοδεύσουμε και να γίνουμε μια σύγχρονη χώρα; Ή θέλουμε να συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε και να μην αλλάζει τίποτα γύρω μας;

ΕΙΝΑΙ δυνατόν να συζητάμε εδώ και χρόνια για το αν θα προχωρήσει το πρότζεκτ στο Ελληνικό και το αν επιτρέπονται ουρανοξύστες; Προφανώς υπάρχουν αρκετοί που προτιμούν να διαθέτουμε το μεγαλύτερο τσιμεντένιο πάρκο στην Ευρώπη γεμάτο εγκαταλελειμμένα κτίρια, αντί να έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα πρασίνου που θα αποτελεί πόλο τουριστικής έλξης και ανάπτυξης. Είναι δυνατόν να υπάρχουν ουρές ταλαιπωρίας στις δημόσιες υπηρεσίες, αντί να εξυπηρετούνται όλοι με ένα… κλικ; Είναι δυνατόν να συζητάμε ακόμα για το αν θα εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος; Και να βγαίνει ο Πολάκης με το τσιγάρο για να κάνει «αντίσταση»;

ΤΑ συζητάμε συνέχεια. Το σημαντικότερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το δημοσιονομικό. Είναι η νοοτροπία. Και τουλάχιστον η νέα κυβέρνηση δείχνει να έχει την πρόθεση να πολεμήσει παθογένειες, να αλλάξει τη νοοτροπία. Το αν θα τα καταφέρει είναι και το μεγάλο στοίχημα.

ΑΞΙΖΕΙ πάντως να θυμηθεί κανείς ότι την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων όλα δούλευαν ρολόι. Σαν να ζούσαμε σε μια άλλη χώρα. Κανείς δεν έμπαινε με το αυτοκίνητό του στην «ολυμπιακή λωρίδα». Πώς ξαφνικά με το που έσβησαν τα φώτα οδηγούσαμε στη ΛΕΑ; Γιατί ήμασταν όλοι με το χαμόγελο στα χείλη και η εξυπηρέτηση, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ήταν ιδανική; Πιθανότατα γιατί θεωρούσαμε πως μας παρακολουθούσε όλος ο πλανήτης, πως δεν μπορούσαμε να εκτεθούμε. Αλλά και γιατί η συνολική διοργάνωση -την ευθύνη της οποίας είχε αναλάβει η Γιάννα Αγγελοπούλου- πήρε άριστα σε προετοιμασία και εκτέλεση.

ΠΟΛΛΑ έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πως χρεοκόπησαν τη χώρα, πως κάποιοι έφαγαν λεφτά. Η αλήθεια είναι πως αν δεν είχε γίνει η διοργάνωση κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως η Αθήνα θα διέθετε καινούργιο αεροδρόμιο και μετρό. Τώρα, αν οι κυβερνήσεις έκαναν λάθη που δεν εξασφάλισαν τη μεταολυμπιακή χρήση των εγκαταστάσεων ή αν υπερκοστολογήθηκαν πολλά έργα, ναι, είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Αλλά, άραγε, τα υπόλοιπα έργα -που δεν ήταν ολυμπιακά- γίνονταν σωστά και χωρίς υπερκοστολογήσεις; Το πρόβλημα ήταν η συνολική διαχείριση των οικονομικών και τα σκάνδαλα, που βαρύνουν την εποχή Σημίτη. Και να μην είχαν γίνει οι Ολυμπιακοί Αγώνες, λοιπόν, και πάλι θα είχαμε χρεοκοπήσει.

ΑΛΛΑ η συζήτηση πλέον πρέπει να έχει ως αντικείμενο το μέλλον, το 2021. Και ο διπλός στόχος που πρέπει να γίνει ένας. Εορτασμός της Επανάστασης χωρίς υπερβολές στις εκδηλώσεις. Επανάσταση του αυτονόητου χωρίς εκπτώσεις στις μεταρρυθμίσεις. Αν προχωρήσουν όλα όπως πρέπει τότε σε δυο χρόνια μπορεί να έχουν αλλάξει πολλά στη χώρα. Αρκεί να θέλουμε…

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου