Οι αστροναύτες που παρέμειναν αποκλεισμένοι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) αποκάλυψαν ότι λίγο έλειψε να χαθούν στο διάστημα, όταν το σκάφος τους, Boeing Starliner, υπέστη βλάβη. Η βλάβη αυτή τους κράτησε στον σταθμό για μήνες, αντί για την προγραμματισμένη οκταήμερη αποστολή τους.

Ο Butch Wilmore και η Sunita Williams παρέμειναν στον ISS για 286 ημέρες, μετά τη δυσλειτουργία του σκάφους τους τον περασμένο Ιούνιο. Στις πρώτες τους δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης μετά την επιστροφή τους στη Γη τον περασμένο μήνα, οι αστροναύτες μίλησαν για τα προβλήματα που αντιμετώπισαν από την αρχή, συμπεριλαμβανομένης μιας σχεδόν καταστροφικής στιγμής κατά την εκτόξευσή τους το καλοκαίρι.

Αφού ο Willmore ανέλαβε τον χειροκίνητο έλεγχο του σκάφους, τέσσερις προωθητήρες έπαψαν να λειτουργούν, αφαιρώντας από τους αστροναύτες την ικανότητα να καθοδηγούν το όχημα με ασφάλεια προς τον προορισμό τους. Σύμφωνα με τους κανονισμούς πτήσης, αν και βρισκόντουσαν κοντά στον ISS, θα έπρεπε να επιστρέψουν στη Γη, όμως ο Willmore δήλωσε ότι συνειδητοποίησε πως ενδεχομένως είχε χάσει τον πλήρη έλεγχο του σκάφους. «Δεν ήξερα αν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε στη Γη εκείνη τη στιγμή», ανέφερε στο Arstechnica. «Δεν ήξερα αν θα μπορούσαμε και για να είμαι ειλικρινής, πίστευα ότι μάλλον δεν θα μπορούσαμε».

Αντιμέτωπος με την αβέβαιη κατάσταση, ο Willmore εξήγησε πως έπρεπε να αποφασίσει αν ήταν πιο επικίνδυνο να προσπαθήσει να επιστρέψει στη Γη ή να προσδεθεί στον ISS για να εξασφαλίσει την ασφάλεια της αποστολής.

«Δεν ξέραμε τι ακριβώς συμβαίνει, γιατί κατέρρευσαν οι προωθητήρες και ποια θα ήταν η λύση», πρόσθεσε η Williams.

Ο Willmore είπε ότι μετά την αποτυχία των προωθητήρων, σκεφτόταν: «Δεν ήξερα αν μπορούμε να επιστρέψουμε στη Γη. Οπότε είμαστε εκεί, απώλεια του ελέγχου ”6DOF”, τέσσερις πρυμναίοι προωθητήρες εκτός λειτουργίας, και βάζω στο μυαλό μου τους κανόνες της τροχιακής μηχανικής. Ο διαστημικός σταθμός είναι με τη μύτη προς τα κάτω.  Οπότε δεν είμαστε ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με τον σταθμό, αλλά κάτω από αυτόν. Αν είσαι κάτω από το σταθμό, κινείσαι πιο γρήγορα. Αυτή είναι η τροχιακή μηχανική. Θα σε κάνει να απομακρυνθείς από το σταθμό.  Τα φέρνω όλα αυτά στο μυαλό μου. Δεν ξέρω τι έλεγχο έχω. Κι αν χάσω κι άλλο προωθητήρα; Κι αν χάσουμε τις επικοινωνίες; Τι θα κάνω;» «Δεν χάσαμε ποτέ τον σταθμό, αλλά αρχίσαμε να παρεκκλίνουμε λίγο», συνέχισε ο Wilmore, περιγράφοντας την περιπέτειά τους.

«Νομίζω ότι και οι δύο μας γίναμε λίγο νευρικοί τότε, επειδή το σύστημα θα μας είχε διακόψει αυτόματα».  Η δύσκολη κατάσταση λύθηκε τελικά, καθώς η NASA κατάφερε να επανεκκινήσει τους προωθητήρες, μόνο αφού ο Wilmore αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον έλεγχο της κάψουλας, αφήνοντας τον εαυτό του και την Williams να αιωρούνται στο διάστημα.  «Αυτό δεν ήταν εύκολο να γίνει», πρόσθεσε ο Wilmore.

Τελικά, οι προωθητήρες επανήλθαν σε λειτουργία, και η Williams είπε ότι η ανακούφιση που ένιωσε όταν τελικά έδεσαν την άφησε «εξαιρετικά ευτυχισμένη».  «Έκανα έναν μικρό χορό ευτυχίας. Πρώτον, φυσικά, επειδή μου αρέσει να βρίσκομαι στο διάστημα και είμαι ευτυχισμένη που βρίσκομαι στον διαστημικό σταθμό και με σπουδαίους φίλους εκεί πάνω», θυμήθηκε.

«Δεύτερον, ήμουν πραγματικά χαρούμενη που το Starliner προσδέθηκε στον διαστημικό σταθμό. Το συναίσθημά μου εκείνη τη στιγμή ήταν κάπως έτσι: «Ω, ας πάρουμε μια ανάσα και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι συνέβη».

Παρόλο που το Starliner κατάφερε να προσδεθεί, ο Wilmore πρόσθεσε ότι μόλις εγκαταστάθηκαν ήξερε ότι αυτός και η Williams θα χρειάζονταν πιθανότατα άλλη διαδρομή για την επιστροφή τους.  «Σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην γυρίσουμε σπίτι με το διαστημόπλοιο. Μπορεί και να μην το κάνουμε» είπε.  «Και ένα από τα πρώτα τηλεφωνήματα που έκανα ήταν στον Vincent LaCourt, τον διευθυντή πτήσης του ISS, ο οποίος ήταν ένας από αυτούς που έκαναν το τηλεφώνημα για την άρση του κανόνα πτήσης. Του είπα, “Εντάξει, τι γίνεται με αυτό το διαστημόπλοιο, είναι το ασφαλές μας καταφύγιο;”».