Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ομως ο τότε ισχυρός υπουργός του Α. Παπανδρέου ήταν πιο…σαφής. Είχε μιλήσει για τη σύγκρουση του «κόσμου του φωτός με τον κόσμο του σκότους». Τότε που τα πράγματα ήταν πιο «καθαρά»: Από τη μια το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη η «συντήρηση». Τώρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσάρμοσε τη ρήση στα μέτρα μιας κυβέρνησης, η οποία παραμένει ένα ετερόκλητο μίγμα «αριστεροδεξιών ποταμίσιων», το οποίο ομνύει και αναφέρεται στο λαϊκισμό. Οπως και τότε ο Μ. Κουτσόγιωργας και η «Αυριανή» ήταν η γνήσια έκφραση του λαϊκισμού.

«ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ εκλογές, όπως και στις ευρωεκλογές, στην πραγματικότητα συγκρούονται δύο κόσμοι, δύο πολιτικά σχέδια, δύο ανταγωνιστικές τάσεις», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προϊδεάζοντας για τα «διλήμματα», τα οποία προτίθεται να θέσει ο Α. Τσίπρας σαν άλλος Μ. Κουτσόγιωργας. Πρόκειται για τη γνωστή βαθιά διχαστική αντίληψη, η οποία επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να εκτιναχθεί από το 4% στην κυβέρνηση. Μαζί μ’ έναν πολιτικό αχταρμά σεισάχθειας «δώσε κι εμένα μπάρμπα» κι «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν θα μπορούσε να έχει «γκελ» στην ελληνική κοινωνία αν δεν στηριζόταν στο διχασμό και το μανιχαϊσμό: Εμείς οι «καλοί», οι άλλοι οι «κακοί». Εμείς οι «καθαροί», οι άλλοι οι «βρόμικοι».

Ετσι «αυταπόδεικτα» και «εξ ορισμού». Χωρίς να προκύπτει από την πραγματικότητα, την πολιτική συμπεριφορά και πολύ περισσότερο από την ασκούμενη πολιτική. Η οποία απεδείχθη στην πράξη ό,τι πιο παλαιοκομματικό, πελατειακό και αναχρονιστικό γνώρισε η χώρα στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.

ΕΛΛΕΙΨΕΙ μιας «άλλης» πειστικής και αποδείξιμης αφήγησης η κυβέρνηση επιστρέφει στα παλιά. Κοπιάροντας τον Μ. Κουτσόγιωργα και τις πιο ένδοξες στιγμές του μανιχαϊσμού το Μ. Μαξίμου ελπίζει όχι να κερδίσει τις εκλογές, αλλά να συσπειρώσει όσο το δυνατόν περισσότερους «αντιδεξιούς» και «αντιμητσοτακικούς».

Οχι δυνάμεις που συμφωνούν και συγκλίνουν σ’ ένα υπαρκτό κι επεξεργασμένο εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Πρόκειται για τον ορισμό της πολιτικής φτώχειας και της ένδειας. Για μια «στρατηγική γιουρούσι», η οποία δεν εμπιστεύεται ούτε το «στρατό» της ούτε τα «όπλα» του. Πιστεύει μόνο στη δαιμονοποίηση του «αντιπάλου». Μια αντίληψη η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στο θρησκευτικό φανατισμό και στην τζιχάντ.

Οι «πιστοί» εναντίον των «άπιστων». Αυτή η τακτική μπορεί να απέδωσε το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας ουσιαστικά ήταν ακόμα «άγνωστοι» για τους πολλούς. Σήμερα κανείς δεν είναι άγνωστος. Αντιθέτως, όλα και όλοι είναι στο φως.

ΓΙ’ ΑΥΤΟ και ο κ. Τζανακόπουλος, ως εκφραστής της κυβερνητικής γραμμής, εν μέρει έχει δίκιο. Πράγματι θα συγκρουστούν «δύο κόσμοι», αλλά όχι με όρους πολιτικής τζιχάντ, όπως επιθυμεί το Μ. Μαξίμου. Θα συγκρουστούν η σοβαρότητα με την προχειρότητα. Η αποτελεσματικότητα με την ανικανότητα. Η θεσμική αντίληψη για τη λειτουργία του κράτους με την ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κράτος. Η αλήθεια με το ψέμα. Το πραγματικό με το εμμονικό φαντασιακό.

Κομματικό κράτος…

Η δεξίωση-τσιμπούσι που διοργανώθηκε στο Μ. Μαξίμου για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δική της αισθητική, η οποία ασφαλώς κρίνεται. Είχε όμως κι έναν ηθελημένο ή αθέλητο συμβολισμό. Ο οποίος σε κάθε περίπτωση είναι προβληματικός. Στο Μ. Μαξίμου φιλοξενείται το γραφείο του πρωθυπουργού της χώρας. Δεν στεγάζεται το γραφείο του προέδρου κόμματος. Στεγάζει την κυβερνητική δραστηριότητα.

Δεν προσφέρεται για κομματικές εκδηλώσεις. Και η δεξίωση των υποψήφιων ευρωβουλευτών ενός κόμματος είναι καθαρά κομματική εκδήλωση. Δεν αφορά σε τίποτα την κυβερνητική δραστηριότητα. Η άνεση με την οποία το κυβερνητικό επιτελείο μετατράπηκε σε κομματικό περίπτερο δημιουργεί μια ακόμα θεσμική στρέβλωση. Και εγείρει εύλογα ερωτήματα, καθώς πρόκειται έρχεται να επιβεβαιώσει ότι στην αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει «ασυμβίβαστο κράτους και κόμματος». Αλλά υπάρχει ανενδοίαστη ταύτιση. Η οποία παραπέμπει και στην ιδιοκτησιακή αντίληψη του κράτους, αλλά και στο γνωστό «δόγμα» «πήραμε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε πάρει το κράτος»…

Επέλαση… πετσίτιδας

Με εντυπωσιακή αμηχανία, αλλά και αφωνία αντιμετωπίζουν το Μ. Μαξίμου και ο κ. Παππάς τις κλιμακούμενες αποκαλύψεις για το ρόλο, τα έργα και τις ημέρες του Μ. Πετσίτη στη ΔΕΠΑ και όχι μόνο. Τα νέα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν πλήρως τις καταγγελίες του πρώην επικεφαλής της ΔΕΠΑ Θ. Κιτσάκου ότι ο «Μανώλης του Παππά» εμφανιζόταν στη ΔΕΠΑ ως εκπρόσωπος του Μαξίμου.

Κι αυτό συνεχίστηκε έως το 2017. Τα ερωτήματα είναι πολλά κι όπως αναφέρουν οι πληροφορίες αναμένεται να γίνουν περισσότερα. Επί του παρόντος όμως υπάρχει ένα κρίσιμο και αναπάντητο ερώτημα. Αν ο κ. Παππάς διέκοψε πράγματι τις σχέσεις του με τον… «ιδιώτη συμμαθητή» το 2015, όπως λέει, πώς ο Μ. Πετσίτης εμφανιζόταν ως εκπρόσωπος του Μαξίμου;

Στο Σούνιο με φίλους

Με φιλική παρέα στο εξοχικό του Σουνίου γιόρτασε χθες ο Α. Τσίπρας τη γιορτή του. Με σύμμαχο τον υπέροχο καιρό η πρωθυπουργική παρέα ευχήθηκε και διασκέδασε στο γνωστό σπίτι που νοικιάζει ο πρωθυπουργός, ίσως στο πιο ωραίο μέρος της Αττικής. Το κλίμα, εκτός από εορταστικό και χαλαρό, όπως λένε οι πληροφορίες, ήταν και αρκούντως πολιτικό. Με αρκετούς από τους προσκεκλημένους να ρωτούν για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Αλλά αντί απάντησης, εισέπρατταν την ερώτηση «εσύ τι λες;»

Υποβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης

Οι «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η Μ. Ξενογιαννακοπούλου για τη Δημόσια Διοίκηση αποσκοπούν στο καλόπιασμα των πιο μέτριων δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι ενώ δεν θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα ιεραρχικής ανέλιξης -λόγω έλλειψης τυπικών και ουσιαστικών προσόντων- τώρα μπορούν να ελπίζουν. Πρόκειται για ένα σχέδιο το οποίο οδηγεί τη Δημόσια Διοίκηση σε ακόμα πιο χαμηλό επίπεδο, χωρίς να κρύβει την ψηφοθηρική και κομματική στόχευσή του.

Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι Πιστοποιητικό Διοικητικής Επάρκειας θα μπορούν να λαμβάνουν απόφοιτοι Λυκείου παρακολουθώντας… εξ αποστάσεως επιμορφωτικά προγράμματα. Αυτή η «πρόνοια» αφορά περίπου 100.000 δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι έτσι θα μπορούν να διεκδικήσουν θέσεις ευθύνης. Κι όπως λένε στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, ουσιαστικά πρόκειται για εκείνους τους «ΔΥ-ρουσφέτια», με τα λιγότερα προσόντα και τη μικρότερη απόδοση στην εργασία τους…

Απορίες

1. Δηλαδή είναι άγνωστη π.χ. η Ομήρου Οδύσσεια, αλλά ο Λατούς και η «ολιγαρκής αφθονία» είναι εύκαιρα σε πρώτη ζήτηση;

2. Τελικά, κύριε Παπανδρέου, «συμπαθής και χαρισματικός» ή «ηγέτης κράτους μαφιόζων και παρακρατικών, αντάμα με φασίστες και ακροδεξιούς»;

Από την στήλη «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου