Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Οι μισοί ήταν ταμπουρωμένοι σε ένα κτίριο και οι άλλοι προσπαθούσαν να εισβάλουν σχεδόν διά της βίας, με τις αστυνομικές δυνάμεις να βρίσκονται στη μέση για να τους χωρίσουν. Σπρωξιές, υβριστικά συνθήματα, καταγγελίες για εκατέρωθεν τραμπουκισμούς, χάος.

Ολα αυτά τα απαράδεκτα συνέβησαν στο 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, της Ομοσπονδίας που καλείται, υποτίθεται, να αγωνιστεί για να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίες εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Το λυπηρό μάλιστα είναι ότι φέτος η ΓΣΕΕ συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής και τα «γιορτάζει» τρώγοντας τις σάρκες της…

Σε μια εποχή που η κυβέρνηση σκοτώνει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους σε αυτές με την υψηλή φορολογία και την έλλειψη πραγματικής ανάπτυξης, το ιστορικό σωματείο περιχαρακώνεται στα του οίκου του. Λίγα μόνο 24ωρα μετά τις άκαιρες θριαμβολογίες της κυβέρνησης ότι αύξησε στα χαρτιά τον κατώτατο μισθό, αφού τα στοιχεία του Φεβρουαρίου επιβεβαιώνουν ότι αυξήθηκαν οι μετατροπές συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής (3.813 από 3.092 τον Φεβρουάριο του 2018) και πως παραμένει η ευέλικτη απασχόληση υψηλότερη (54,46% των συνολικών προσλήψεων), η ανωτάτη Ομοσπονδία της χώρας βυθίζεται σε έναν πρωτόγνωρο εμφύλιο.

Δεν έχει καμία σημασία αν έχει δίκιο η ηγεσία της ΓΣΕΕ ή το ΠΑΜΕ. Οποιο και αν είναι το πρόβλημα, ακόμα και αν έχει γίνει προσπάθεια νόθευσης στην εκλογή των συνέδρων όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ, αυτό θα έπρεπε να λυθεί εσωτερικά της Ομοσπονδίας. Οχι για να κουκουλωθεί, αλλά για να επιλυθεί με εσωτερικές διαδικασίες που δεν θα έπλητταν το κύρος της ΓΣΕΕ και δεν θα έκαναν τους πολίτες να χαμογελούν απαξιωτικά βλέποντας τέτοιες εικόνες και διαβάζοντας ανακοινώσεις για «μαφιόζικες πρακτικές»!

Και σαν να μην έφταναν αυτά, πριν από λίγες ημέρες ένα άλλο σωματείο, η ΠΟΕΔΗΝ, κατέθεσε λουλούδια στο… Δρομέα, στερώντας από κάθε σοβαρότητα την κινητοποίησή της. Δυστυχώς, κοντεύει να κλείσει 10ετία από την υπαγωγή στα Μνημόνια και κανείς δεν φαίνεται να έχει καταλάβει τι γίνεται. Το συνδικαλιστικό κίνημα θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει σταματήσει τις ξεπερασμένες και προβληματικές πρακτικές άλλων δεκαετιών, που οδήγησαν, μεταξύ άλλων, στην ηθική χρεοκοπία της χώρας. Οι συνδικαλιστές δεν είναι στο απυρόβλητο, τελεία και παύλα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου