Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Η ιστορία του αντικαπνιστικού νόμου είναι μεγάλη, η αποτυχία του, όμως, ακόμα μεγαλύτερη με την πολιτική τάξη να αποδεικνύεται ανίκανη να εφαρμόσει κάτι που αφορά πάνω από όλα την υγεία των Ελλήνων, υποκύπτοντας έτσι σε «μαφίες» που δήθεν θέτουν ζήτημα οικονομικής επιβίωσης των επιχειρήσεων. Τα στοιχεία που μας έρχονται από τις ΗΠΑ είναι χαρακτηριστικά.

Από όταν ξεκίνησε η αντικαπνιστική εκστρατεία, ολοένα και λιγοστεύουν οι θάνατοι που αποδίδονται στον καρκίνο του πνεύμονα. Συγκεκριμένα σύμφωνα με την έρευνα Cancer Statistics, 2019 από την American Cancer Society που δημοσιεύθηκε στις 8 Ιανουαρίου στο CA: A Cancer Journal for Clinicians, οι θάνατοι από καρκίνο του πνεύμονα έχουν μειωθεί κατά 27% στα τελευταία 25 χρόνια για έναν βασικό λόγο. Όλο και λιγότεροι είναι οι άνθρωποι που εκδηλώνουν αυτού του είδους τον καρκίνο! Την ίδια ώρα, εάν βάλουμε στην εξίσωση και την πρόοδο στην ιατρική βλέπουμε πως οι συνθήκες είναι οι καλύτερες από ποτέ για την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων του τσιγάρου.

Χαρακτηριστικό είναι πως κάνοντας μία βόλτα στα διεθνή ΜΜΕ που σχολιάζουν αυτήν την θετική εξέλιξη βλέπει κανείς να αναφέρονται σε «επιδημία καπνίσματος» που είχε ξεσπάσει την δεκαετία του ’80 και του ’90. Σε άλλα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας βλέπουμε πως άλλοι τύποι καρκίνου έχουν αυξήσει τα ποσοστά τους με αυτό να οφείλεται σε άλλες «επιδημίες» όπως αυτή της παχυσαρκίας.

Στην Ελλάδα, όμως, τι κάνουμε; Ενώ το πλαίσιο του αντικαπνιστικού νόμου είχε καθοριστεί ήδη από την εποχή των παχέων αγελάδων, καμμία κυβέρνηση δεν κατάφερε να τον εφαρμόσει στην πράξη και κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Μετά ήρθαν τα μνημόνια και οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση έθετε δήθεν θέμα επιβίωσης των επιχειρήσεων. Η άρνηση εφαρμογής του αντικαπνιστικού νόμου οφείλεται σε όλους εμάς, καπνιστές και μη.

Έχουμε μετατρέψει την ανικανότητά μας να εφαρμόσουμε έναν νόμο αλλά και να υπακούσουμε σε αυτόν σεβόμενοι την υγεία, αν όχι την δική μας, των άλλων, σε μία μίνι επανάσταση την οποία αποδίδουμε στο ταμπεραμέντο του λαού. «Ο Έλληνας είναι θεριακλής, δεν θα του κόψεις το κάπνισμα», ακούς να λέγεται, από τους ίδιους τους ανθρώπους που παραπονιούνται για το κράτος το οποίο δεν σέβεται τον πολίτη.

Αλλά, όπως είπαμε, φταίμε και εμείς, γιατί ενώ το κάπνισμα έχει απαγορευτεί σε δημόσια κτήρια από το 1856, ακόμα και σήμερα ανεχόμαστε να βλέπουμε υπουργούς και βουλευτές να καπνίζουν αδιαφορώντας για εμάς και τους νόμους. Για να μην πούμε για τις δημόσιες υπηρεσίες στις οποίες ακόμα και σήμερα θα δεις όλο και κάποιον υπάλληλο να έχει γεμάτο το σταχτοδοχείο του.

Δεν είναι ότι δεν μπορούμε, αλλά ότι δεν θέλουμε. Υπάρχουν νομοί στην Ελλάδα, κυρίως σε Μακεδονία και Θεσσαλία οι οποίοι έχουν κάνει σημαντικά βήματα δίνοντας κίνητρα για την τήρηση του νόμου.

Η Ελλάδα δεν έχει τόσο μεγάλο πρόβλημα νόμων. Άλλωστε ο περίφημος αντικαπνιστικός νόμος είναι μάλιστα αυστηρός. Το πρόβλημα έγκειται στην εφαρμογή τους και όσο αδιαφορούμε, ο κόσμος πεθαίνει.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr