Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Μετά από ένα διάστημα φασαριόζικης απουσίας, ο Πέτρος Τατσόπουλος επιστρέφει έτσι όπως έφυγε: Με θόρυβο. Η ανακοίνωση του ονόματός του στη λίστα υποψήφιων βουλευτών της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν αναμενόμενο ότι θα τάραζε τα νερά. Από τη μία, ο εκρηκτικός χαρακτήρας του και, από την άλλη, το γνωστό και χιλιοαναλυμένο θέμα της μεταπήδησης των πολιτικών από κόμμα σε κόμμα. Το πρώτο, ο χαρακτήρας του, δεν αλλάζει. Το δεύτερο, δεν τον αφορά και τόσο, διότι ο Τατσόπουλος δεν είναι πολιτικός, είναι πολιτικό ον.

ΑΝ ΤΩΡΑ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ συγγραφέας χωράει στο πατρόν της Νέας Δημοκρατίας είναι ένα καλό ερώτημα. Τι κοινό έχει, άραγε, με τον Αδωνι Γεωργιάδη ή τον Γιώργο Κουμουτσάκο;

Οχι πολλά, αλλά συμπίπτουν τουλάχιστον σε ένα και αυτό είναι μάλλον το πιο βασικό: Ανήκουν στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. «Δεν αντέχω να βλέπω να χρησιμοποιείται μια οργουελική γλώσσα. Να κάνουν τα αντίθετα από αυτά που λένε και μετά, αφού τα κάνουν, να υποστηρίζουν πως έκαναν αυτά που είπαν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ούτε δεξιοί ούτε αριστεροί. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι καρέκλες τους, η διατήρηση της εξουσίας και σε αυτόν το σκοπό μπορούν να θυσιάσουν τα πάντα», λέει και προσθέτει με επίγνωση: «Εχω πλήρη επίγνωση ότι στη Ν.Δ. οι δικές μου απόψεις είναι μειοψηφικές. Είναι αριστερές φιλελεύθερες».

ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ θα έλεγε πως η περίπτωση Τατσόπουλου είναι δύσκολα διαχειρίσιμη, γι’ αυτό και ενδιαφέρουσα. Ο ίδιος λέει πως έχει μετανιώσει μόνο για ένα λάθος του, και αυτό ήταν η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. «Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα λάθη κατά την κοινοβουλευτική μου θητεία προέρχονταν από αυτό το πρώτο λάθος». Κάποιος θα μπορούσε να του πει πως υπάρχουν και άλλα για τα οποία θα έπρεπε να μετανιώσει.

Οπως για απρεπείς χαρακτηρισμούς που έχει κάνει κατά καιρούς, για ισοπεδωτικούς αφορισμούς και για προκλητικές δηλώσεις. Ο ίδιος όχι μόνο δεν το συμμερίζεται, αλλά επιμένει να μη διαγράφει ούτε κόμμα από τις πύρινες αναρτήσεις του και να μην παίρνει πίσω ούτε λέξη από αυτές που έχει πει. Από το «χαζοβιόλα» στη Νατάσσα Μποφίλιου μέχρι τη μισή Αθήνα, θα τα βρει όλα αυτά μπροστά του, αφού στον έρωτα, στον πόλεμο και στον προεκλογικό αγώνα όλα επιτρέπονται.

ΟΜΩΣ, ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι τι κερδίζει ή τι χάνει ο Πέτρος Τατσόπουλος αλλά τι κερδίζει ή τι χάνει η Νέα Δημοκρατία από εκείνον. Η αντίδραση και ο εκνευρισμός των άλλων κομμάτων είναι ένα καλό «βαρόμετρο» που δείχνει ότι μάλλον κερδίζει περισσότερα. Είναι ένα σαφές άνοιγμα στον κεντροαριστερό χώρο, και μάλιστα με έναν εξαιρετικό συγγραφέα και ταυτόχρονα δημόσιο πρόσωπο με μεγάλη απήχηση στις νέες ηλικίες.

Ο Τατσόπουλος έχει άποψη, ιδέες που δεν διστάζει να τις υπερασπιστεί κόντρα στο ρεύμα και εύκολη πρόσβαση στο δημόσιο διάλογο και τα μίντια. Ο,τι δηλαδή χρειάζεται ένα κόμμα εξουσίας που θέλει να σπάσει τα παραδοσιακά στεγανά του.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ είναι «ξένος» στον κόσμο της συντηρητικής παράταξης, φυσικά και είναι. Αλλά αυτό σημαίνει ανανέωση και διεύρυνση προς τα αριστερά της Δεξιάς, μπαίνοντας και βγαίνοντας.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]