Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Και αυτό στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να πιαστεί από κάπου για να περιορίσει την επερχόμενη ήττα του στις εκλογές. Βρήκε, λοιπόν, το πεδίο της Εκκλησίας και προσπάθησε, αφενός, να εκμεταλλευτεί προς τα έξω έναν υποτιθέμενο «χωρισμό» κράτους – Εκκλησίας, σε συνδυασμό με αξιοποίηση της αμφισβητούμενης εκκλησιαστικής περιουσίας, και, αφετέρου, να βρει τρόπο για να διορίσει καμιά δεκαριά χιλιάδες κομματικούς φίλους του ΣΥΡΙΖΑ στο Δημόσιο.

Τα ερωτηματικά αφορούν περισσότερο στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και το πώς πείστηκε από τον πρωθυπουργό να συναινέσει στην έξοδο των ιερέων από το μισθολόγιο του Δημοσίου, όταν δεν μπορεί να μη γνώριζε τις σφοδρές αντιδράσεις που θα υπήρχαν και, επιπλέον, την αντίθετη άποψη της πλειονότητας των μελών της Ιεραρχίας, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και στην προχθεσινή συνεδρίασή της.

Γιατί όσον αφορά στον κ. Τσίπρα δεν προξενεί καμία έκπληξη σε κανέναν το γεγονός ότι προσπάθησε να εξαπατήσει για μία ακόμα φορά κλήρο και λαό και να εμφανίσει μια συμφωνία σε ένα θέμα που ουσιαστικά δεν υπήρξε, και μάλιστα να επιμένει ακόμα ότι θα εφαρμόσει. Το ίδιο έχει πράξει άλλωστε και σε μια σειρά άλλων θεμάτων, από τις συντάξεις μέχρι τον ΕΝΦΙΑ.

Μόνο που δεν του βγήκε ούτε αυτό το χαρτί, το οποίο έγινε μπούμερανγκ για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Οι αντιδράσεις που υπάρχουν είναι σφοδρές και για να υλοποιηθεί η απαγκίστρωση του ιερού κλήρου από το Δημόσιο απαιτούνται ενέργειες που αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να γίνουν. Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων είναι κατοχυρωμένη σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και για να βγουν εκτός Δημοσίου οι κληρικοί θα πρέπει να καταργηθούν οι θέσεις που κατέχουν.

Σε κάθε περίπτωση μια κυβέρνηση της οποίας ο πολιτικός χρόνος εκπνέει δεν έχει το δικαίωμα, αλλά και δεν είναι σε θέση να επιφέρει μια τόσο σημαντική θεσμική και ουσιαστική αλλαγή.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]