Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Από την άλλη η φτωχή γειτονική χώρα έχει συγκρατήσει τη φορολογία επιχειρήσεων μόλις στο 10%. Και έχει καταφέρει να κάνει πραγματικότητα την αδειοδότηση νέων εταιριών μέσα σε λίγες ημέρες. Κάτι για το οποίο έχουν ψηφιστεί αρκετοί νόμοι στη χώρα μας και έχουν υπογραφεί δεκάδες υπουργικές αποφάσεις αλλά ακόμη δεν έχει γίνει πραγματικότητα.

Η ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ στα χρόνια του μνημονίου οδήγησε χιλιάδες μεγάλες αλλά και μικρές ελληνικές επιχειρήσεις στη μετανάστευση. Κύριος προορισμός ήταν η Βουλγαρία, ενώ αρκετοί προτίμησαν Κύπρο, Λουξεμβούργο κ.α. Τα χαμένα δισεκατομμύρια από φόρους και εισφορές είναι αρκετά, όπως και οι χαμένες θέσεις εργασίας. Και κανείς από τους κυβερνώντες δεν πρέπει να χρησιμοποιεί ως άλλοθι το μνημόνιο, γιατί η Κύπρος και η Ιρλανδία απαίτησαν από την τρόικα και κατόρθωσαν να κρατήσουν χαμηλά τους φορολογικούς συντελεστές.

ΑΛΛΑ δεν… φταίει μόνο η Βουλγαρία. Οι Ελληνες εφοπλιστές έχουν ως έδρα το Λονδίνο, και όχι μόνο, εδώ και δεκαετίες. Είναι παράλογο όταν ο ελληνόκτητος στόλος βρίσκεται στην πρώτη θέση παγκοσμίως, να μην μπορεί να το εκμεταλλευτεί η χώρα. Θα έπρεπε να έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες με ιδιαίτερα ευνοϊκούς φορολογικούς όρους, ώστε η καρδιά της ελληνικής ναυτιλίας να χτυπάει στην Ελλάδα. Και είναι δεδομένο ότι οι εφοπλιστές θα ακολουθούσαν.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ κι αλλού, όμως, λεφτά που έχει διώξει η Ελλάδα. Πάνω από 60 δισ. € ζεστό χρήμα -δηλωμένο και αδήλωτο- έχει φυγαδευθεί προ και μετά μνημονίων σε Ελβετία, Γερμανία, Λιχτενστάιν, Σιγκαπούρη. Αντί να υπάρξουν κίνητρα επαναπατρισμού κεφαλαίων για να ξαναπάρουν μπρος οι τράπεζες, στο τραπέζι βρίσκεται επιβολή φόρου έως και 70% επί του κεφαλαίου που θα επιστρέψει στη χώρα μας.

ΕΝΩ παράλληλα, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, «προσφέραμε» πάνω από 50 δισ. € ΑΕΠ στις χώρες όπου μετανάστευσαν οι νέοι Ελληνες επιστήμονες λόγω ανεργίας στα χρόνια του μνημονίου.

Η ΜΕΙΩΣΗ της φορολογίας, η χωρίς εμπόδια σύσταση επιχειρήσεων και η δημιουργία κινήτρων για προσέλκυση τόσο των καταθέσεων από το εξωτερικό όσο και των εφοπλιστών θα μπορούσαν συνδυαστικά να δώσουν μια σημαντική ανάσα στην παραπαίουσα πραγματική οικονομία. Γιατί αν είχαμε αντιγράψει τη Βουλγαρία στους φόρους, δεν θα την αντιγράφαμε στους πενιχρούς μισθούς.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου