Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

«Αντί να απελαύνουμε Ρώσους διπλωμάτες, θα έπρεπε να απελαύνουμε Γάλλους» (Ματέο Σαλβίνι, αρχηγός της Λέγκας και υποψήφιος πρωθυπουργός της Ιταλίας).

Οι παραπάνω δηλώσεις, δυστυχώς, δεν είναι πρωταπριλιάτικα αστεία, αλλά ενδεικτικά του βαρομετρικού χαμηλού ανάμεσα στη δεύτερη και την τρίτη δύναμη της Ενωμένης (ο Θεός να την κάνει…) Ευρώπης. Προ ημερών γράφαμε για τις απόπειρες της Γαλλίας να οριοθετήσει μονομερώς τις θαλάσσιες ΑΟΖ με την Ιταλία, οικειοποιούμενη αλιευτικά και ενεργειακά πεδία την ώρα που η Ρώμη παλεύει με την ακυβερνησία της.

Ομως το σαββατιάτικο περιστατικό στη μεθοριακή πόλη Μπαρντονέκια των Αλπεων ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ενοπλοι Γάλλοι αστυνομικοί αποβιβάστηκαν νύχτα στο σιδηροδρομικό σταθμό της ιταλικής πόλης, απήγαγαν από κέντρο υποδοχής έναν Νιγηριανό μετανάστη ιταλικής διαμονής χωρίς να ενημερώσουν τους Ιταλούς συναδέλφους τους και τον υπέβαλαν σε ιατρική έρευνα για κατοχή ναρκωτικών – που αποδείχθηκε αρνητική. Το ιταλικό ΥΠΕΞ έκανε έντονο διάβημα στον Γάλλο πρέσβη Κριστιάν Μασέ για την «απαράδεκτη» ενέργεια που δεν συμβαδίζει με τις σχέσεις καλής γειτονίας. Ωστόσο, ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών Ζεράλ Νταρμέν όχι μόνο αρνήθηκε να ζητήσει συγγνώμη, αλλά απείλησε και με διακοπή γαλλοϊταλικής της μεθοριακής συνεργασίας βάσει της συμφωνίας του 1997!

Τι δηλοί ο μύθος; Οτι η «νεο-αυτοκρατορική» Γαλλία του Μακρόν φυσικά δεν εποφθαλμιά ιταλικά εδάφη, όπως οι Τούρκοι τα δικά μας, με τα ιταμά επεισόδια στα Υμια και στον Εβρο. Συμπεριφέρεται σαν χωροφύλακας της Μεσογείου (και της Μέσης Ανατολής, κρίνοντας από την κόντρα Μακρόν-Ερντογάν για το κουρδικό Μανμπίτζ), υποβιβάζοντας τους δυστυχείς Ιταλούς σε ρόλο κομπάρσου.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]