Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οσοι υποψήφιοι αρχηγοί «φλέρταραν» με τον ΣΥΡΙΖΑ ή έκλειναν το μάτι σε συνεργασία με τον Τσίπρα καταποντίσθηκαν. Οι πολίτες, είτε της Κεντροδεξιάς στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2016 είτε της Κεντροαριστεράς αυτές τις ημέρες, ψηφίζουν με ένα βασικό κριτήριο. Ποιος είναι ικανότερος να ρίξει τον Τσίπρα από την εξουσία.

Οχι για να γυρίσει το «παλιό», όπως υποστηρίζουν ορισμένα παπαγαλάκια του Μαξίμου, αλλά γιατί το «νέο» που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε η κυβέρνηση της Αριστεράς υιοθέτησε όλες τις χρεοκοπημένες πρακτικές του παρελθόντος.

Οι νεοδημοκράτες επέλεξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη γιατί εξαρχής τοποθετήθηκε αρνητικά σε οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς αστερίσκους και βολέματα δικών μας ανθρώπων, ο κ. Μητσοτάκης είπε ξεκάθαρα ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συναίνεσης με τον κ. Τσίπρα. Η επιλογή του αυτή δικαιώθηκε. Η Ν.Δ. έχει εδραιώσει διψήφιο προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο πρόεδρος της Ν.Δ. κερδίζει κατά κράτος τον πρωθυπουργό στα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

Από τις κάλπες της Κεντροαριστεράς, προκύπτουν αντίστοιχα συμπεράσματα και αυτό πρέπει να ανησυχεί ιδιαίτερα το κυβερνητικό στρατόπεδο.

Οι ψηφοφόροι που προσήλθαν στην εκλογική διαδικασία περίμεναν στις ουρές γιατί θέλουν να ενισχύσουν την παράταξη της Κεντροαριστεράς αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση πλέον θα βρεθεί στην πρέσα δύο συγγενών, αλλά και με σημαντικές διαφορές πολιτικών δυνάμεων: της Ν.Δ. και του νέου πολιτικού φορέα, ενώ δεν έχει κομματικές εφεδρείες, πέραν των ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καμμένου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές γιατί υποσχέθηκε τα πάντα και διεμβόλισε το χώρο του πρώην ΠΑΣΟΚ. Τώρα που η οικονομική πραγματικότητα για την πλειονότητα των νοικοκυριών δυσκολεύει και η συγκυβέρνηση δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτε σε κανέναν, το πολιτικό τοπίο διαφοροποιείται σημαντικά.

Η Νέα Δημοκρατία έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, ενώ η Κεντροαριστερά μπορεί να πάρει την εκδίκησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ εισπράττοντας δυσαρεστημένους ψηφοφόρους που είχαν πιστέψει τον Τσίπρα και πλήρωσαν τελικά το λογαριασμό.

Σε κάθε περίπτωση, το βασικό συμπέρασμα είναι ότι όπου κι αν στήνονται κάλπες μοναδικός χαμένος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί διαρκώς περιθωριοποιείται και χάνει δυνάμεις τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα… κεντροαριστερά.

Η μεγάλη επιτυχία του Μαραθωνίου της Αθήνας

Ναι, υπήρξε ταλαιπωρία στις μετακινήσεις των Αθηναίων χθες, όμως ο Αυθεντικός Μαραθώνιος έχει πάρει πλέον τη μορφή ενός μεγάλου αθλητικού και οικονομικού γεγονότος για την πρωτεύουσα. Χιλιάδες δρομείς και αθλητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό συμμετείχαν στις χθεσινές κούρσες τονώνοντας ταυτόχρονα την οικονομία της Αθήνας, την τουριστική της κίνηση και την εικόνα της πόλης διεθνώς. Τα ξενοδοχεία γέμισαν, όπως και οι επιχειρήσεις εστίασης, ενώ η Αθήνα διαφημίζεται σε όλο τον κόσμο με επίκεντρο ένα γεγονός που έχει μοναδικά χαρακτηριστικά. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι και στη σκοτεινή εποχή της περιόδου 2010-2012, όταν κανείς πολίτης δεν ήξερε τι του ξημέρωνε και η τουριστική κίνηση ήταν ιδιαίτερα χαμηλή, ο Μαραθώνιος είχε σώσει την Αθήνα.

Τελευταίο όπλο η πόλωση

Η επιστροφή στην κανονικότητα που υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός μαζί με τη δέσμευσή του για ενθάρρυνση κάθε επενδυτικής πρωτοβουλίας πήγαν πολύ γρήγορα στα αζήτητα. Οι επενδύσεις απομακρύνονται, η κανονικότητα δεν έρχεται, ενώ η οικονομία έχει μείνει στάσιμη όταν η υπόλοιπη Ευρώπη τρέχει. Τελευταίο όπλο του κ. Τσίπρα είναι η πόλωση με σκοπό να κρατήσει την κομματική του βάση και να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Το κόλπο δεν μπορεί να πιάσει γιατί όταν λείπει ο άρτος το θέαμα δεν έχει και μεγάλο ενδιαφέρον. Πάντως το Μαξίμου δεν θα εγκαταλείψει τη γραμμή των τυφλών επιθέσεων, στις οποίες δεν πρέπει να «τσιμπήσει» η αντιπολίτευση.

*O Πάνος Αμυράς είναι ο διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου