Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βλασφημία και υποκρισία από αυτή που περιφέρουν ως δήθεν λάβαρο πατριωτισμού και πίστης εκείνοι που απειλούν 11χρονα Αφγανόπουλα και τις οικογένειές τους.

Η Εκκλησία της Ελλάδος και εκατοντάδες φωτισμένοι ιεράρχες έχουν επανειλημμένα μιλήσει και ενεργήσει υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών. Είτε κεντρικά από την Αρχιεπισκοπή είτε περιφερειακά από τις Μητροπόλεις και τις κατά τόπους ενορίες, ακολουθώντας το ίδιο κήρυγμα με το οποίο είχαν απαντήσει στη μισαλλόδοξη ρητορική της Χ.Α. και στις πράξεις βίας των μελών της.

Η στήριξη που συνάντησε η οικογένεια του Αμίρ από το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, από όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα και από τον ίδιο τον πρωθυπουργό που δέχθηκε την οικογένειά του στο Μέγαρο Μαξίμου λειτουργεί καταπραϋντικά στις πληγές που ανοίγει μια ξενοφοβική και ρατσιστική μειοψηφία. Για αυτό όπου βλέπουμε κήρυγμα αγάπης οφείλουμε να το διαδίδουμε. Οπως τα λόγια που έγραψε ένας απλός παπάς από την Κρήτη, ο π. Χαράλαμπος, ο οποίος εκτός από ιερέας είναι και μέλος μιας οικογένειας που γνώρισε την προσφυγιά.

Θυμάται πως η Πόντια γιαγιά του, που την κυνηγούσαν στον Πόντο ως Ρωμιά και στην Ελλάδα ως τουρκόσπορο, του είχε μάθει πως ο φασισμός δεν έχει εθνότητα και θρησκεία, μονάχα μίσος και αίμα. Ο επίλογος, λοιπόν, δικός του: «Φρόντισε να ξυρίζεις συχνά το “μουστάκι” του φασίστα που φυτρώνει μέσα σου. Να πλένεις την κουκούλα του ρουφιάνου που διψά να στείλει τη ζωή στο απόσπασμα. Κρύψε τις πέτρες που κουβαλάς στις τσέπες σου, γιατί βαραίνουν την ψυχή σου. Τσάκισε τον φασίστα που ζει μέσα σου, το φοβισμένο αυτό ανθρωπάκι που δεν αντέχει το διαφορετικό γιατί τρέμει τον εαυτό του. Και μάθε επιτέλους ότι Χριστός και φασισμός δεν περπάτησαν ποτέ χέρι χέρι, γιατί τους χωρίζει ένας σταυρός. Ο ένας σταυρώθηκε, ο άλλος σταυρώνει…».

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου