Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Το λένε οι Ευρωπαίοι, το λένε οι δήμαρχοι, το λένε οι πρόσφυγες, το λέει η Υπατη Αρμοστεία, το λένε οι ΜΚΟ. Ο Γιάννης Μουζάλας όμως, ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός, απαντά πως φταίνε οι άλλοι. Οι Ευρωπαίοι, οι δήμαρχοι, οι πρόσφυγες, η Υπατη Αρμοστεία, οι ΜΚΟ. Και αν αυτοί δεν φτάνουν, υπάρχουν και άλλοι που ευθύνονται. Ο Καμμένος, ο Χαρίτσης, ο Βουδούρης και οι 53 που κάνουν αντιπολίτευση στη συμπολίτευση.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ είμαστε άδικοι πάντως, στην τελευταία του επαφή με τους βασανισμένους δημάρχους του Ανατολικού Αιγαίου που φιλοξενούν τους ακόμα πιο βασανισμένους πρόσφυγες και μετανάστες, είπε πως δέχεται να αναλάβει ένα ποσοστό ευθύνης 20%. Πάλι καλά, αφού τουλάχιστον είναι υψηλότερο από το 9,5% που διαχειρίζεται η υπηρεσία ασύλου του υπουργείου του, από τα συνολικά 147 εκατομμύρια που έχουν απορροφηθεί μέχρι σήμερα. Αλλά είναι μόνο τα χρήματα το πρόβλημα; Αν κοιτάξουμε ψυχρά τα νούμερα, όχι. Διότι η απορρόφηση προχωρά με ικανοποιητικούς ρυθμούς και ας απάντησε ο κ. Μουζάλας ερωτώμενος σχετικά πως δεν ξέρει αφού «τα οικονομικά του προσφυγικού τα χειρίζεται ο Χαρίτσης». Ωστόσο, η λογική λέει πως ο κ. Μουζάλας όφειλε να γνωρίζει και να απαντήσει με λεπτομέρειες για τα κονδύλια, την απορρόφηση και τη διαχείρισή τους, επειδή είναι ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής. Ολα τα άλλα είναι απλώς blame game.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που ο Γιάννης Μουζάλας συγκεντρώνει πάνω του τα πυρά της κριτικής, ούτε η τελευταία που κάποιοι ζητούν την παραίτηση του. Ο εμφύλιος στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας την περασμένη εβδομάδα, που επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς να συγκαλυφθεί, είναι το αποκορύφωμα της κακής διαχείρισης του προσφυγικού. Από την εποχή που οι πρόσφυγες λιάζονταν στην Ομόνοια μέχρι σήμερα που ξεπαγιάζουν στη Μόρια, τι άλλαξε άραγε; Εκτός από γενικούς γραμματείς και στελέχη που παραιτούνται άλλοι με καταγγελίες για κακοδιαχείριση και υπερσυγκεντρωτισμό και άλλοι επειδή είδαν το αδιέξοδο, τίποτα απολύτως.

ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ είναι άραγε να προνοήσει κάποιος πως το χειμώνα θα έχει κρύο και το καλοκαίρι ζέστη, και οι συνθήκες θα είναι αφόρητες στις τέντες; Ειδικά μάλιστα όταν βλέπουν πως οι ροές αυξάνονται σταθερά τους τελευταίους μήνες. Βασικές ικανότητες σχεδιασμού χρειάζονται και βέβαια μια έστω και υποτυπώδης συνεννόηση με τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τις τοπικές κοινωνίες. Κάτι που ο Γιάννης Μουζάλας δεν κατάφερε ποτέ να διασφαλίσει… Βέβαια, αντίστοιχου επιπέδου συνεννόηση δεν επιτεύχθηκε ποτέ και εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολεμική που ασκούν οι 53 στον εξωκοινοβουλευτικό Γιάννη Μουζάλα φανερώνει τη σύγχυση που επικρατεί στο κυβερνών κόμμα.

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ αυτό θα πρέπει να πιστώσουμε στον υπουργό πως έχει δίκιο όταν μιλά για επιστροφή στο ρεαλισμό και όχι στα «ανοιχτά σύνορα» του βαθέος ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν υλοποιούνταν ακόμα και τα μισά από όσα ζητούν οι 53, θα κατέρρεε αυτοστιγμεί η συμφωνία με την Τουρκία. Μια πολύ κακή συμφωνία, αλλά συμφωνία. Μόνο που ο ρεαλισμός που ζητά ο Μουζάλας απαιτεί και ρεαλιστικές λύσεις και απαντήσεις στα απεγνωσμένα αιτήματα των κατοίκων των νησιών που δέχονται ένα τεράστιο βάρος, αλλά και των ίδιων των εγκλωβισμένων στα χοτ σποτ που προσπαθούν να επιβιώσουν σε άθλιες και επικίνδυνες για τη ζωή τους συνθήκες.

ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ είναι ότι η αποτυχία Μουζάλα στο μεταναστευτικό είναι στην ουσία αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε με την ανεπαρκή διαχείριση του θέματος από τα υπουργεία είτε με τις επικίνδυνες θεωρίες εκείνων που υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα. Στο διά ταύτα, η κυβέρνηση «αποκέντρωσε» το πρόβλημα προς τα νησιά, χωρίς να το λύσει. Το ίδιο προσπαθεί να πράξει και με τον Γιάννη Μουζάλα. Να τον «αποκεντρώσει» διακτινίζοντάς τον στη θέση του επιτρόπου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, νομίζοντας ότι θα φτιάξει ομελέτα χωρίς να σπάσει τα αβγά. Αδύνατον.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής