Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Στα εσωκομματικά παρτάκια που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ -να τα πεις κομματική διαδικασία, δύσκολα πια- εμφανίζεται ως κομμέρ ο αρχηγός τους, ζώντας στη Νεφελοκοκκυγία, χωρίς να ομολογεί ότι το χρέος κατέστη μη βιώσιμο επειδή επέλεξε τη στρατηγική της καθυστέρησης και της αναβλητικότητας, ανεβάζοντάς το στα ύψη και με παράπλευρες τραγικές απώλειες στις επενδύσεις, στις θέσεις εργασίας, στην ανάκαμψη. Ας πει μια αλήθεια και ας πέσει στο γυαλό. Οταν οι πρόθυμοι του παρέδωσαν τη διακυβέρνηση, το 2015, με αντάλλαγμα την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το χρέος όχι μόνον ήταν βιώσιμο αλλά και καλώς εξυπηρετούμενο.

Και αυτό λίγη σημασία έχει αν το πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Νέα Δημοκρατία ή από το ΠΑΣΟΚ. Το έχουν πει ο Σόιμπλε, ο Ντομπρόβσκις, ο Γιούνκερ αλλά και η Λαγκάρντ, στης οποίας το λαιμό έχει τώρα κρεμαστεί ο Τσίπρας. Γιατί φυσικά αν υποχωρήσουν οι Γερμανοί -μετά τις γερμανικές εκλογές, τον Σεπτέμβρη- δεν θα είναι χάριν του Α. Τσίπρα. Θα είναι γιατί δεν θέλουν η Λαγκάρντ να εισηγηθεί την αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, όπως επιβάλλουν οι αρχές λειτουργίας του οργανισμού για να συμμετάσχει στη χρηματοδότηση του τρίτου προγράμματος διάσωσης.

Ετσι, μένουν χωρίς αντίκρισμα οι διαρροές από το Μαξίμου για πολιτική συμφωνία. Στο σημερινό Eurogroup δεν μπορεί να πάρει ο ροζ Τσακαλώτος συγκεκριμένες δεσμεύσεις από τους Ευρωπαίους δανειστές. Ούτε και να συμφωνηθούν βήματα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών -στην «Bild»- ήταν σαφής: «Δεν συζητάμε ούτε περίοδο χάριτος ούτε επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής και σταθεροποίηση των επιτοκίων», δηλαδή τις απαιτήσεις Λαγκάρντ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι το Βερολίνο επαναλαμβάνει μονότονα την απόφαση της 24ης Μαΐου 2016. Πρώτα θα ολοκληρωθεί, το 2018, επιτυχώς το τρίτο Μνημόνιο, με τη διπλή υπογραφή Τσίπρα, και μετά θα ανοίξει, αν κριθεί απαραίτητη, η συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους.

Είναι φανερό ότι η διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών, μετά τις γερμανικές εκλογές, αποτελούν τη λυδία λίθο για την έκβαση της ελληνικής απαίτησης ελάφρυνσης του χρέους. Κι είναι ακόμη πιο φανερό ότι ο Σόιμπλε είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Επιθυμεί κανείς από το Μαξίμου ή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να τον… ξαναβρίσει;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου