Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Το φωτεινό παράδειγμα της Αιθιοπίας (κατά σύμπτωση η μοναδική χριστιανική χώρα στη Μαύρη Ηπειρο…) πρέπει να προκαλεί ντροπή στις ξενόφοβες κυβερνήσεις των Πολωνίας, Ουγγαρίας, Τσεχίας και Σλοβακίας, οι οποίες αρνούνται να δεχτούν έστω και έναν πρόσφυγα για να ανακουφίσουν κάπως τους μεσογειακούς εταίρους τους, Ελλάδα-Ιταλία. (Στον κατάλογο πρέπει να προσθέσουμε δυστυχώς και τη Γερμανία, η οποία μείωσε δραστικά τις επανενώσεις οικογενειών προσφύγων από την Ελλάδα).
Από το 1991 η Αιθιοπία εφαρμόζει πολιτική ανοιχτών θυρών στους πρόσφυγες, ενώ το δόγμα δεν άλλαξε ούτε μετά το θάνατο του εμπνευστή του, πρωθυπουργού Μέλες Ζενάουι, το 2012. Το μεγαλείο των Αιθιόπων συνίσταται στο ότι αυτή τη στιγμή φιλοξενούν στο έδαφός τους 165.000 πρόσφυγες και ικέτες ασύλου από τη γειτονική Ερυθραία, με την οποία τη χωρίζουν ποταμοί αίματος.
Τραμπ, Μπάιντεν και το δράμα των ομήρων
Η Ερυθραία αποσχίστηκε με πόλεμο από την Αιθιοπία το 1991, στερώντας της την έξοδο στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ η τελευταία σύρραξη ανάμεσα στις δύο χώρες συνέβη το 1998, με αφορμή την επαρχία Γίνγκα και την πόλη Μπάντμε. Μετά την ανακωχή του 2000, ο ΟΗΕ την κατοχύρωσε στην Ερυθραία, αλλά ο αιθιοπικός στρατός δεν την εγκατέλειψε ποτέ, για λόγους εθνικής υπηρηφάνειας.
Παρ’ όλα αυτά η Αιθιοπία δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να κλείσει τα σύνορα στους Ερυθραίους πρόσφυγες, οι οποίοι προσπαθούν να γλιτώσουν από τους διωγμούς, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια της κυβέρνησής τους. Το Σουδάν τους ύψωσε συρματοπλέγματα, η Αιθιοπία ποτέ.
«Εμείς διαχωρίζουμε την κυβέρνηση της Ερυθραίας από τον απλό λαό. Αλλωστε, τους νιώθουμε σαν αδέλφια μας, κάποτε ζούσαμε στην ίδια χώρα», τόνισε στο Global Post ο επικεφαλής της Αιθιοπικής Υπηρεσίας Προσφύγων, Εστίφανος (Στέφανος) Γκεμπρεμεντίν.
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου