Κι αυτό γιατί διατρέχει διαφορετικά είδη για να συνθέσει το δικό του, υβριδικό είδος, αφήνοντας ταυτόχρονα στον αναγνώστη το προνόμιο του (ανα)στοχασμού.
Στα «Τρία Δαχτυλίδια» ο Μέντελσον εμπνέεται από την Οδύσσεια συνδέοντας έτσι τις ιστορίες των τριών ανθρώπων που μας αφηγείται: του καθηγητή και συγγραφέα του κλασικού έργου «Μίμησις», Ερικ Αουερμπαχ, του Γάλλου Αρχιεπισκόπου του 17ου αιώνα, Φρανσουά Φενελόν, και του πολυδιάστατου, σημαντικού συγγραφέα Β. Γκ. Ζέμπαλντ. Πρόκειται για ιστορίες εξορίας και καλλιτεχνικής κρίσης, που συναντούν τη δική του ιστορία μέσα από την περιδίνηση της γραφής και της απώλειας.
Τρία δαχτυλίδια που μορφοποιούν τις ιστορίες αυτές σύμφωνα με το δικό τους, κυκλικό, σχήμα ενώ ταυτόχρονα ξεγυμνώνουν την ανθρώπινη υπόσταση που φωλιάζει στο κέλυφος του χρόνου, διατηρεί όμως πάντα στον πυρήνα της «αυτό που οι αρχαίοι Ελληνες ονόμαζαν απορία: την απουσία πόρου, διάβασης», κοινώς αδιέξοδο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Εξορία, περιπλάνηση, διασπορά, συνεχείς παρεκβάσεις, ένα διαρκές ταξίδι με αβέβαιο προορισμό. Ιστορίες συνυφασμένες με τους Δακτύλιους του Κρόνου, μα και με τις μνήμες της πνευματικής και πολιτιστικής πατρίδας κυνηγημένων και ταξιδευτών στην κοίτη της Ιστορίας.
INFO
Ντάνιελ Μέντελσον – Τρία Δαχτυλίδια , Μια ιστορία για την εξορία, την αφήγηση και τη μοίρα (μτφρ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου/εκδόσεις Πατάκη)
Ροή Ειδήσεων 
