Είναι ηλίου φαεινότερο πως ο πρώην πρωθυπουργός με την τελευταία του παρέμβαση τράβηξε μια κόκκινη γραμμή ανάμεσα στον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι δηλαδή έχει απομείνει από το κόμμα που άφησε όταν αποφάσισε να παραμερίσει. Βλέπετε, το rebranding του Αλέξη Τσίπρα περιλαμβάνει μια ιδιαιτέρως κρίσιμη για τον ίδιο παράμετρο: Την αναβάπτιση του μέσω του Ινστιτούτου που δημιούργησε, έτσι ώστε «καθαρός» από βαρίδια του παρελθόντος να επανασυσταθεί στην κοινωνία. Όμως ούτε κολυμβήθρα του Σιλωάμ είναι το Ινστιτούτο, ούτε η ιστορία διαγράφεται τόσο εύκολα. Ειδικά από τις μνήμες ενός λαού που βίωσε προσωπική και εθνική χρεοκοπια από την «περήφανη» διαπραγμάτευση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τους ερασιτεχνισμούς μιας ομάδας μαθητευόμενων μάγων που έστελναν τη χώρα στα βράχια.
Κατάλαβε λοιπόν ο κ. Τσίπρας πως η χώρα χρειάζεται ένα αναπτυξιακό σοκ και πως οι επενδύσεις είναι απαραίτητες. Αντιλήφθηκε οψίμως δηλαδή, πως δεν χρειάζεται οι επενδυτές να «πάνε στα τσακίδια», πως το επενδυτικό σοκ που έλεγε το 2018 ο Γιάννης Στουρνάρας δεν ήταν ο δράκος που τρώει τα παιδιά μας αλλά ο από μηχανής Θεός που θα έσωζε την οικονομία. Πολύ λίγο, πολύ αργά.
Παύλος Ντε Γκρες: Common People*
Αλλά ας δεχθούμε -για την οικονομία της συζήτησης- πως όντως ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχεται τα λάθη του, όπως έκανε με την υπόθεση Νοβάρτις και το φιάσκο των τηλεοπτικών αδειών, και αγωνιά για το μέλλον της χώρας. Τι ακριβώς εννοεί όταν αναφέρεται στο παράδειγμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου της Γαλλίας; Στο οποίο, για να μην ξεχνιόμαστε ανήκει και ο Μελανσόν ο οποίος προφανώς δεν άλλαξε την -χείριστη- γνώμη που έχει για τον πρώην πρωθυπουργό. Ποιο είναι άραγε το «νέο λαικό μέτωπο» που θα μπορούσε να δημιουργηθεί στην Ελλάδα;
Προσπαθώντας να προκαταλάβει ονοματολογίες, είπε πως η συγκρότηση του θα γίνει από κάτω προς τα πάνω. Μίλησε για κοινωνική αντιπολίτευση, καθώς πολιτική αντιπολίτευση δεν υπάρχει. «Εκεί ο «κανένας» συνεχίζει να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις», είπε δηκτικά ρίχνοντας τα βέλη του τόσο στον σπαρασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ.
Αφού λοιπόν δεν υπάρχει κανένας, ποιος θα μπορούσε να εκφράσει την κοινωνική αντιπολίτευση που φαντάζεται ο Αλέξης Τσίπρας; Ο ίδιος; Ρητορική ερώτηση για έναν πολιτικό που έχασε πέντε συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.