Γράφει ο Άρης Σώζος

Με αφορμή την ανάμειξη της ως εκπρόσωπος του πρότζεκτ, η Τατιάνα ΜακΦέιντεν μίλησε στο ET Magazine στο EleftherosTypos.gr για το πρόγραμμα επιχορήγησης των 4 εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά και όλα όσα πρέπει να γίνουν στον πλανήτη για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων με αναπηρίες.

Πόσο σημαντικό είναι να είσαι κομμάτι ενός προγράμματος υποστήριξης για άτομα με κινητικές ανάγκες όπως το Mobility Unlimited Challenge;

Σίγουρα είναι σημαντικό να ασχολούμαι με κάτι τέτοιο ως αθλήτρια. Όμως και ως απλός άνθρωπος, ως πολίτης του κόσμου, αν πάρει κανείς από πάνω μου τα μετάλλια και τις νίκες στους Ολυμπιακούς, δεν παύω να είμαι ένας άνθρωπος σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι σημαντικό για μένα να αποτελώ μία φωνή υποστήριξης για όλους όσοι δεν μπορούν να βρουν αυτή τη φωνή. Και δεν μιλάω μόνο για την Αμερική αλλά για κάθε χώρα του πλανήτη που δεν μπορεί να καταλάβει τις ανάγκες ενός ανθρώπου με κινητικά προβλήματα.

Στην καριέρα σου έχεις κερδίσει πάνω από 30 μετάλλια. Τι ήταν αυτό που σε οδηγούσε να συνεχίζεις και να κερδίζεις;

Αγαπώ το σπορ, αλλά όχι μόνο αυτό καθ’ αυτό. Το να είσαι κομμάτι κινήσεων όπως του Mobility Unlimited Challenge και να μοιράζεσαι την ιστορία σου με τον κόσμο, συνθέτουν το πακέτο που μου δίνει δύναμη να συνεχίσω.

Υπήρξαν στιγμές που ήθελες να τα παρατήσεις;

Υπήρξαν στιγμές και το θεωρώ ανθρώπινο. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και εγώ πολέμησα για καιρό με τις δικές μου. Όμως το να αφοσιώνεσαι σε αυτό που αγαπάς και να αντιμετωπίζεις προκλήσεις όπως αυτές των Παραολυμπιακών και του μαραθωνίου, σε βοηθά να συνεχίζεις. Σίγουρα, εμένα, με έκαναν πιο δυνατή.

Αν έπρεπε να διαλέξεις μία αγαπημένη στιγμή από  τη καριέρα σου, ποια θα ήταν αυτή;

Είναι πραγματικά τόσες πολλές. Από εκείνη που στα 15 κέρδισα στους Παραολυμπιακούς στην Αθήνα, μέχρι  το χρυσό του Λονδίνου και των τεσσάρων χρυσών στο Ρίο. Αφοσιώνεις την ζωή σου στην σκληρή δουλειά για να μπορείς να χαρείς και να απολαύσεις αυτές τις στιγμές.

Είσαι φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Ίλινοις. Είναι ικανοποιητικά διαμορφωμένο ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες ανθρώπων με κινητικά προβλήματα;

Μένω στο Καμπέιν του Ιλινόις, περίπου 2 ώρες μακριά από το Σικάγο. Έχουμε μία ομάδα 27 αθλητών με αναπηρικά αμαξίδια  και από την στιγμή που υπάρχει και Ολυμπιακό Κέντρο στην πόλη, αυτό βοηθά και στο να υπάρχουν κι’ άλλες ευκολίες. Αυτή τη στιγμή σπουδάζω στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις και μπορώ να πω ότι χάρη στον Τιμ Νάτζετ, επικεφαλή του προγράμματος στο Πανεπιστήμιο, υπάρχουν όλα όσα χρειάζονται από την εποχή που επέστρεφαν βετεράνοι πολέμου. Από κοιτώνες και γήπεδα μέχρι χώρους προπονήσεων για άτομα με αναπηρίες.Καλώ όλους τους αθλητές με κινητικά προβλήματα να δοκιμάσουν τις εγκαταστάσεις μας!

Ήσουν στην Ολυμπιάδα του 20045 στην Αθήνα. Είχες μείνει ευχαριστημένη από τις εγκαταστάσεις και τις προδιαγραφές για άτομα με ειδικές ανάγκες;

Αυτοί ήταν και οι πρώτοι Αγώνες που συμμετείχα. Κάνατε σπουδαία δουλειά στην οργάνωση, τόσο των Ολυμπιακών όσο και των Παραολυμπιακών και νομίζω πως η πολιτεία έμαθε και πολλά για το πώς να κάνει την πόλη πιο φιλική για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Νομίζω ήταν μία καλή αρχή και ευελπιστώ να μην έχουν εγκαταλείψει τις προσπάθειες για βελτίωση. Σίγουρα όμως, σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορούν να γίνουν πολλά περισσότερα.

Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα χρίζουν ίσης αντιμετώπισης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις του κόσμου;

Σίγουρα παίζει ρόλο το που βρίσκεσαι. Αν έχεις γεννηθεί στις ΗΠΑ είσαι από τους τυχερούς, διαφορετικά δεν θα βρεις εύκολα τις ίδιες εγκαταστάσεις αλλά και τους πόρους για να γίνουν πράγματα. Το ακόμα πιο άσχημο, είναι ότι σε κάποιες χώρες είναι ταμπού το να είσαι άνθρωπος με κινητικά προβλήματα. Και δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Οι άνθρωποι με αναπηρίες πρέπει να μπορούν να δουλέψουν, να ταξιδέψουν, να έχουν μία φυσιολογική ζωή. Το Mobility Unlimited Challenge είναι από τα προγράμματα που μπορούν να βελτιώσουν τις ζωές των ανθρώπων. Το έχουν ανάγκη.

Τι χρειαζόμαστε για να κάνουμε τις ζωές των ανθρώπων αυτών καλύτερες;

Αυτό που ελπίζω είναι πως το Mobility Unlimited Challenge θα φέρει όλες τις μεγάλες ιδέες σε ένα μέρος. Εκτός από συσκευές και εφαρμογές που θα βελτιώσουν την ζωή των ατόμων με αναπηρίες, θα δημιουργηθούν και νέες θέσεις εργασίας. Πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη, μόρφωση και μία υγιής ανατροφή του πνευματικού επιπέδου των ανθρώπων.

Είτε έχουμε εμείς κάποια αναπηρία, είτε γνωρίζουμε κόσμο που να έχει, πρέπει να σκέφτεσαι και αυτό: μπορεί στα γηρατειά να αποκτήσεις μία αναπηρία. Ή η ζωή να σου παίξει άσχημο παιχνίδι και να αναγκαστείς να βάλεις τεχνητό πόδι, να χάσεις την όρασή σου, ή οτιδήποτε άλλο. Θα θέλεις να υπάρχουν μέθοδοι που να κάνουν την ζωή σου καλύτερη. Όμως το πιο σημαντικό είναι να έρθουμε ο ένας κοντά στον άλλο. Να καταλάβουμε το πρόβλημα.