Η απολυταρχική διακυβέρνησή του δεν επιτρέπει στους κατοίκους να επιχειρήσουν οποιουδήποτε είδους απεγκλωβισμό». Μέσα σε μια εφιαλτική πραγματικότητα, στην οποία από ό,τι φαίνεται δεν θα αργήσουμε και πολύ να φτάσουμε, εκτυλίσσεται το δυστοπικό μυθιστόρημα «Σημείο εξόδου ένα» του Γιώργου Πολυμενάκου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Απόπειρα.

«Ζούμε σε ένα σύστημα που έχει εγγενή ελαττώματα. Υπάρχει συσσώρευση πλούτου στους λίγους. Η διαπλοκή είναι πασιφανής και πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του ατυχήματος, όπως αυτό που ζούμε τώρα. Η τυφλή ανάπτυξη είναι η νέα θρησκεία, αλλά τελικά ζούμε σε μια αυταπάτη ότι κάθε χρόνο τα πράγματα θα πηγαίνουν καλύτερα. Δεν είναι έτσι. Η ανάπτυξη είναι ένα προϊόν που μας πουλάνε κι εμείς με χαρά αγοράζουμε», λέει στον «Ε.Τ.» ο Γιώργος Πολυμενάκος, που ξέρουμε από τους στίχους του σε επιτυχίες όπως τα «Χειμωνιάτικα μπαρ», «Παραισθήσεις», «Πίνω, πίνω» κ.ά. και τώρα τον γνωρίζουμε εκ νέου από τις περιπέτειές του με τις λέξεις και τις ιδέες στο διήγημα και το μυθιστόρημα.

Διηγήματα

Η συλλογή διηγημάτων του «Ιστορίες από την άλλη όχθη» (2019) ήταν η πρώτη του εμφάνιση στη συγγραφή, ενώ το διήγημά του «Γουχάν, Τικόπια, Αθήνα» διακρίθηκε τον Δεκέμβριο του 2020 ως ένα από τα πέντε καλύτερα του διαγωνισμού «Πεζογραφία δωματίου ή Ημέρες Εγκλεισμού» των εκδόσεων Κίχλη. «Μπήκα στη συγγραφή γιατί η κατάσταση στη μουσική πλέον είναι δυστοπική. Με όλες αυτές τις πλατφόρμες που είναι διαθέσιμες στο Διαδίκτυο, η κατάσταση είναι χαοτική. Δεν υπάρχει φίλτρο. Είναι καλό βέβαια που πλέον ο καθένας εκφράζεται όπως θέλει χωρίς να ψάχνει δισκογραφική εταιρία για να κυκλοφορήσει, αλλά από την άλλη, το Ιντερνετ μοιάζει με μια θάλασσα όπου θα συναντήσεις διαμάντια αλλά και πολλά σκουπίδια. Στο βιβλίο από την άλλη είσαι μόνος σου. Εκφράζεσαι όπως θέλεις χωρίς να χρειάζεται να συναλλάσσεσαι με μια ομάδα διαφόρων ατόμων, όπως στη μουσική, μέχρι να κυκλοφορήσει το τελικό αποτέλεσμα το οποίο μπορεί πολλές φορές να μην έχει καμία σχέση με αυτό που αρχικά ήθελες να πεις. Σε κάθε περίπτωση γράφω για να επικοινωνώ», υπογραμμίζει ο Γιώργος Πολυμενάκος.

Το Πέραμα

Για το «Σημείο εξόδου ένα» που κυκλοφόρησε πρόσφατα ο συγγραφέας δεν χρειάστηκε να πάει μακριά για να βρει την έμπνευσή του. «Το Πέραμα είναι ένας τόπος με μεγάλο ενδιαφέρον. Ζω εκεί από μικρό παιδί και λίγο ψηλά στο λόφο, γεγονός που μου επιτρέπει να έχω άπλετη θέα στον κόλπο μπροστά. Αυτό που βλέπω πλέον είναι οι γερανοί της Cosco και αμυδρά η Ψυττάλεια. Κάποτε το Πέραμα με τα ταβερνάκια του ήταν δημοφιλής προορισμός για τη βόλτα των Αθηναίων. Πλέον έχει έρθει η ανάπτυξη αλλά με λάθος τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Πέραμα δεν υπάρχει πρόσβαση στη θάλασσα και όπου κι αν κοιτάξεις θα δεις πολύ μέταλλο. Είναι ένας τόπος αποκλεισμένος. Στην άκρη», λέει ο συγγραφέας και προσθέτει όσον αφορά στο γενικότερο πλαίσιο στο οποίο ζούμε: «Είναι τόσο λεπτές οι ισορροπίες πλέον, που μια ανατάραξη, όπως η οικονομική κρίση, μπορεί να ανατρέψει τις ζωές αμέτρητων ανθρώπων σε μία βραδιά. Μπορεί να προκαλέσει πραγματικό τσουνάμι. Σήμερα υπάρχει μια βαθιά ανάγκη να νικήσουμε τον κορονοϊό, αλλά αυτός προέκυψε από την καινούρια θεότητα που είναι η ανάπτυξη χωρίς μέτρο. Αυτή οδηγεί σε φαινόμενα σαν αυτό της πανδημίας», τονίζει ο συγγραφέας.