Από τον Άρη Σώζο

Για τον περισσότερο κόσμο, το La La Land ήταν μία ευχάριστη έκπληξη. Η αλήθεια είναι πως ο περισσότερος κόσμος και ειδικότερα το αντρικό κοινό, δεν έχει πάρει με καλό μάτι τα μιούζικαλ. Και αυτό ως ένα σημείο θα μπορούσες να το πεις και λογικό.

Οι γεννηθέντες στην δεκαετία του 80 -και ίσως λίγο νωρίτερα- ανήκουν σε μία γενιά που μεγάλωσε κυρίως με ταινίες δράσης. Την εποχή δηλαδή που το Χόλιγουντ είχε ξεκινήσει να οργανώνει μεγάλες παραγωγές, με εντυπωσιακές εκρήξεις, ατσαλάκωτους ήρωες και να δημιουργεί ινδάλματα που έπλασαν την νεότερη ποπ κουλτούρα. Δεν υπήρχαν τα μιούζικαλ που γνώρισαν οι παλαιότεροι με τον Φρεντ Αστέρ ή τον Φρανκ Σινάτρα.

Ήταν ακόμα λιγότεροι όσοι γνώρισαν την Μαίρη Πόπινς ή τα πιο οικογενειακά του είδους όπως την  «Μελωδία της Ευτυχίας». Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το La La Land και τα προηγούμενα παράγωγά του, είχαν αντιμετωπιστεί με μία μετριοπάθεια. Αλλά συμβαίνουν και εκπλήξεις.

Ο Ράιαν Γκόσλινγκ όχι μόνο έδωσε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής, αλλά κατάφερε να μπει στο μυαλό του μέσου άντρα εκεί έξω με έναν απλό κανόνα: ότι το σενάριο της ταινίας, ήταν τόσο ρεαλιστικό και αληθοφανές που θα μπορούσε να εξελίσσεται στο διπλανό σπίτι από το δικό σου. Με κάποιο άλλο ζευγάρι. Με έναν τύπο που, όπως και ο Γκόσλινγκ, πολεμά για μία θέση στον ήλιο.

Η ταινία διαθέτει έναν ρομαντισμό και μία χαρούμενη διάθεση, που όμως δεν την μετατρέπει σε κάποιο σαχλορομαντική φιλμ της δεκαετίας του ’70. Τι έχουμε λοιπόν  μέσα από την ταινία; Τι μένει εκτός από τους έρωτες και την αγάπη την μουσική; Ένα δίδαγμα. Με μιούζικαλ τρόπο μεν, αλλά δίδαγμα. Που δείχνει ότι υπάρχουν παντού εκεί έξω άνθρωποι που κυνηγούν μέχρι σήμερα τα όνειρα τους, αλλά προσγειώθηκαν απότομα από την πικρή αλήθεια της πραγματικότητας. Άνθρωποι που χάλασαν οικογενειακές και ερωτικές σχέσεις για να κυνηγήσουν το όνειρο τους. Που εκεί που αποφάσιζαν να τα παρατήσουν, μία ρίζα ελπίδας μέσα στο όνειρο τους κρατούσε ζωντανούς για να πεισμώσουν και να πετύχουν τον στόχο τους.  Αυτή είναι η πεμπτουσία του La La Land. Μία αληθινή ιστορία που έρχεται να υπενθυμίσει τις απρόβλεπτες στροφές της ζωής.

Δεν ξέρουμε αν η Χρυσή Σφαίρα για το σενάριο είναι ένα τίμιο βραβείο, αλλά ξέρουμε σίγουρα πως μας έφερε στο μυαλό μερικά ακόμη αγαπημένα μιούζικαλ της νεώτερης γενιάς, τα οποία στο παρελθόν τα κοιτάξαμε κάπως ρατσιστικά γιατί «δεν μας έκατσαν καλά». Επειδή διέφεραν από εκείνα που είχαμε συνηθίσει.

Μετά το La La Land, μία ταινία που πραγματικά αξίζει τον χρόνο σου, ρίξε μία ματιά και θυμήσου τις παρακάτω:

Sweeney Todd

Σκοτεινό και ατμοσφαιρικό, όπως ακριβώς έχουμε συνηθίσει τον Τιμ Μπάρτον. Με έναν Τζόνι Ντεπ που έδειξε ότι μπορεί να τραγουδήσει και να υποστηρίξει ακόμη και τους πιο αλλοπρόσαλλους ρόλους.

Guy and Madeline on a Park Bench 

To φιλμ του 2009 είχε χορό, τραγούδι, ασπρόμαυρο φόντο που ξύπνησε αναμνήσεις και μία αδιανόητη αγάπη για την μουσική. Εύλογα θα μπορούσες να το θεωρήσεις «πρόγονο» του La La Land.

https://www.youtube.com/watch?v=KJUzALdI–k

Les Miserables

Απέσπασε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ και βραβεύτηκε με 3 Χρυσές Σφαίρες. Ήταν η ταινία που έβαλε στον «καλό δρόμο» την Ανν Χάθαγουεϊ, που εκτόξευσε τον Χιού Τζάκμαν και που έδειξε ότι ο Ράσελ Κρόου δεν ήταν καμμένο χαρτί. Η μιούζικαλ εκδοχή των Άθλιων ήταν ότι πιο σοβαρό και ατμοσφαιρικό έχει γίνει τα τελευταία χρόνια στο σινεμά.

Mamma Mia!

Ένα μοναδικό καστ που απαρτίστηκε από την Μέριλ Στριπ, τον Πιρς Μπρόσναν αλλά και τον εκπληκτικό Κόλ Φέρθ. Η καθοδηγητική νότα του Τομ Χανκς στην παραγωγή το οδήγησαν στο να πάρει θετικές κριτικές και αποτέλεσε τεράστια επιτυχία για το Box Office με έσοδα που άγγιξαν τα 600 εκατομμύρια δολάρια. Είναι ξεκάθαρα από τις πιο επαγγελματικές δουλειές που έχουμε δει στα σύγχρονα μιούζικαλ. Αξίζει να σημειωθεί πως υπεύθυνος για την χορογραφία, ήταν ο Κύπριος Χάρης Ζαμπαρλούκος.

Και ένα που έρχεται…

The Greatest Showman on Earth 

Είναι από τις ταινίες που περιμένουμε να δούμε (σ.σ.: Χιου Τζάκμαν μαζί με Ζακ Έφρον) και πρόκειται για άλλο ένα μεθγαθήριο του Χόλιγουν. Ουσιαστικά αφηγείται την ιστορία του σώουμαν Φ. Μπάρνουμ και του περίφημου τσίρκου του που έγινε διάσημο σε όλο τον κόσμο. Αναμένεται να το δούμε αρχές του 2018.