Η δράση ξεκινά με την αθώα και γεμάτη προσδοκίες χωριστή πορεία των παιδιών σε δύο διαφορετικούς προορισμούς για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, η Λήμνος και η Σαμοθράκη. Ενώ οι φίλοι φαίνονται να έχουν διαλέξει διαφορετικούς δρόμους, η μοίρα δεν θα τους αφήσει ήσυχους. Όσοι καταλήγουν στη Λήμνο γίνονται αμέσως μάρτυρες μιας παγίδας καλά σκευασμένης γύρω από το αρχαιολογικό εύρημα της Στήλης των Καμινίων, η οποία, με τη μυθιστορηματική της διάσταση, προκαλεί και εγείρει τον αναγνώστη να αναλογιστεί το πώς το παρελθόν επηρεάζει το παρόν.

Ο Στοφόρος, συνδυάζοντας την ένταση της περιπέτειας με τον αργό ρυθμό της αποκαλυπτικής διαδικασίας, αποτυπώνει το κλίμα της ιστορίας σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και βαθύτερης σύγκρουσης. Η φιλία των παιδιών τίθεται συνεχώς υπό δοκιμασία, καθώς οι εξωτερικές προκλήσεις φέρνουν στην επιφάνεια τις εσωτερικές αδυναμίες τους. Οι ζήλιες, οι αμφιβολίες και οι προσωπικές αμφισβητήσεις που προκύπτουν μέσα από την ανατροπή των σχέσεων και των συναισθημάτων των ηρώων, αναδεικνύονται ως τα πιο σημαντικά στοιχεία της πλοκής. Η συνύπαρξη αυτών των προσωπικών και συλλογικών συγκρούσεων, όπου οι χαρακτήρες αναγκάζονται να συνειδητοποιήσουν τον αληθινό τους εαυτό, είναι ένας από τους κεντρικούς άξονες του βιβλίου.

Ο συγγραφέας επιλέγει να διηγηθεί την ιστορία μέσα από μια γλώσσα απλή και κατανοητή, προσεγγίζοντας ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες αλήθειες της ανθρώπινης ύπαρξης, με τρόπο όμως που δεν αποξενώνει τον αναγνώστη από την ουσία της περιπέτειας. Οι διαρκείς ανατροπές στην πλοκή, τα μυστήρια που αποκαλύπτονται και οι συγκρούσεις των χαρακτήρων, εναρμονίζονται με μια γλώσσα που ακροβατεί ανάμεσα στην ένταση του δράματος και τη φωτεινότητα της παιδικής αθωότητας.

Η Λήμνος, το νησί που φιλοξενεί το μεγαλύτερο μέρος της δράσης, δεν είναι απλώς ο τόπος όπου εκτυλίσσεται η ιστορία. Η ίδια η γεωγραφία της —με την άγρια ομορφιά και τις ιστορικές της διαστάσεις— γίνεται καθρέφτης των εσωτερικών εξελίξεων των ηρώων. Η στήλη των Ετρούσκων, ως το κεντρικό σύμβολο του βιβλίου, αντικατοπτρίζει τη μνήμη και τη διαρκή αναζήτηση του παρελθόντος, το οποίο, αν και θρυμματισμένο και κατακερματισμένο, αποκαλύπτει αλήθειες που έχουν παραμείνει θαμμένες για αιώνες.

Το τέλος του βιβλίου, αν και αφήνει μια αίσθηση ολοκλήρωσης, παραμένει ανοιχτό, προκαλώντας την αναζήτηση μιας νέας περιπέτειας, νέων ανακαλύψεων και, κυρίως, της συνεχιζόμενης συναισθηματικής εξέλιξης των παιδιών. Με αυτήν την έννοια, το Η ΧΑΜΕΝΗ ΣΤΗΛΗ ΤΩΝ ΕΤΡΟΥΣΚΩΝ είναι κάτι παραπάνω από μια απλή παιδική περιπέτεια. Είναι ένα έργο που ενσωματώνει βαθιά συναισθηματικά και φιλοσοφικά στοιχεία, προσφέροντας στους αναγνώστες του έναν πλούσιο διάλογο μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, της αλήθειας και του μύθου, της φιλίας και της αυτογνωσίας.