Αντώνης Πανούτσος

Το… γαλατικό χωριό και η πραγματικότητα

Σε μια πάγια τακτική οι ελληνικές κυβερνήσεις έπρεπε να κολακεύουν τον κόσμο ότι η Ελλάδα είναι κάτι σαν το χωριό του Αστερίξ. Ενα μεγάλο γαλατικό χωριό που ανθίσταται… Και εδώ ερχόταν ο παραλογισμός. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να ανθίσταται απέναντι στους αντιπάλους και τους εχθρούς της αλλά απέναντι στους συμμάχους της. Απειλώντας ότι θα αποχωρήσει από συμμαχίες, θα τις καταγγείλει και θα βάλει βέτο. Μέχρι που να την φτάσουνε στα άκρα και να κρατήσει την αναπνοή της, να γίνει μπλε και να πεθάνει και τότε θα δούνε πόσο θα στενοχωριούνται. Με αυτόν τον παιδικό τρόπο, γιατί το ίδιο παιδική ήταν η αντίληψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αναζητήσει τη μοίρα της σε εξωτικές συμμαχίες, από τη Λιβύη μέχρι τη Βενεζουέλα..

Το επταήμερο του Αντώνη Πανούτσου: Από τις δημόσιες εκτελέσεις στη σύλληψη της Πισπιρίγκου

Το 1867 ο Μάικλ Μπάρετ γινόταν ο τελευταίος που απαγχονιζόταν δημόσια στην Αγγλία. Από τα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν αμφιβολίες για τον παιδευτικό χαρακτήρα των δημόσιων εκτελέσεων. Αντί για τον αποτρεπτικό χαρακτήρα που ήλπιζε ο νομοθέτης ότι θα έχουν οι δημόσιες εκτελέσεις, στην πραγματικότητα ήταν ένα μεγάλο πανηγύρι. .