Η ελευθερία της Τέχνης και της έκφρασης είναι αδιαπραγμάτευτες κατακτήσεις του σύγχρονου κόσμου και των δυτικών δημοκρατιών και προστατεύονται από την ελληνική, ευρωπαϊκή και διεθνή έννομη τάξη.

Στη χώρα μας, όπως και στο εξωτερικό, έχουν υπάρξει και άλλες περιπτώσεις όπου πίνακες, ταινίες ή θεατρικές παραστάσεις αποσύρθηκαν ή ακυρώθηκαν υπό την πίεση κοινωνικών ομάδων, παρά το γεγονός ότι τα έργα τέχνης κινούνται στον χώρο της αλληγορίας και της φαντασίας.

Ωστόσο, αν και όλοι δικαιούνται να εκφράσουν τη διαφωνία τους για πολιτισμικούς, ιστορικούς ή θρησκευτικούς λόγους ή να διατρανώνουν τη διαφορετική αισθητική τους, κανείς δεν νομιμοποιείται να επιβάλει διά της βίας τις πεποιθήσεις του. Στην Ελλάδα η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη και η καλλιτεχνική δημιουργία δεν μπορεί να τεθεί υπό κανονιστικό καθεστώς.

Στην περίπτωση του βουλευτή της Νίκης η μόνη ιδιαιτερότητα είναι στο νομικό πλαίσιο που προβλέπεται λόγω της ιδιότητάς του. Ωστόσο, η βουλευτική ασυλία και οι ερμηνείες για το αν έπρεπε να κρατηθεί πριν τελικά αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν πρόκειται για κακουργηματική πράξη, αφορούν το γράμμα του νόμου.  Η ουσία που πρέπει να γίνει αντιληπτή από το σύνολο του πολιτικού συστήματος είναι πως οι ακρότητες λόγου και πράξεων ζημιώνουν την κοινωνία και βρίσκουν πρόθυμους μιμητές.