Μια κάποια απογοήτευση επικράτησε στα Μέσα όταν φάνηκε ότι διάσημοι πολιτικοί και καλλιτέχνες δεν περίμεναν στην ουρά στον προθάλαμο για να πάνε με τη 12χρονη στον οίκο της ανοχής της «προέδρου». Την κατάσταση έσωσαν οι 213 υποψήφιοι βιαστές του κοριτσιού. Με πολιτική στήριξη μάλιστα για αποκαλύψεις, αφού την απαιτούσε ο τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ για την Προστασία του Πολίτη Χρήστος Σπίρτζης.

Ρωτώντας ποιους καλύπτει η κυβέρνηση με την καθυστέρηση, τις σχέσεις του βιαστή με την αστυνομία και τη Ν.Δ. και αν την περίοδο 2012-14 είχε αναλάβει έργα με απευθείας αναθέσεις. Να ξεκινήσω με κάτι σαφές. Εάν κάποιος πολιτικός έχει στοιχεία να καταγγείλει το αντίπαλο κόμμα, το κάνει. Στην ουσία δεν λέει «μήπως έχετε τίποτα στοιχεία για να σας κατηγορήσω;». Επίσης, η αποκάλυψη των στοιχείων των 213 ατόμων είναι κοινωνικός διασυρμός αντίστοιχος με τη θανατική ποινή. Σε περισσότερο πολιτισμένες εποχές λεγόταν ότι καλύτερα χίλια άτομα να αθωωθούν παρά να καταδικαστεί ένας αθώος. Για να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα των 213 ατόμων η πολιτεία πρέπει να είναι βέβαιη ότι έχει τα στοιχεία να τους καταδικάσει για ποινικό αδίκημα.

Και κατηγορία δεν μπορεί να είναι με ποιους πολιτικούς έχει βγει selfie ο κατηγορούμενος. Δεν υπάρχει πολιτικός που να μπορεί να αρνηθεί να βγει selfie με κάποιον που θα το ζητήσει. Ο κατηγορούμενος Ηλίας Μίχος το είχε να βγάζει selfie. Και τελικά, αν κάποιος ήθελε να έχει μια ένοχη σχέση με τον Μίχο, θα πήγαινε να βγάζει selfie;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να κάνει αντιπολίτευση, πιάνεται σε ό,τι προκύψει που μπορεί να το χρεώσει στη Ν.Δ. Τώρα γιατί κάποιος δεν θα ψηφίσει Ν.Δ. επειδή ο Μίχος έβγαλε φωτογραφία με τον… Πατούλη και θα εμπιστευτεί τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή μπορεί να φούνταρε οικονομικά την Ελλάδα αλλά κανένας πολιτικός του δεν έχει βγει φωτογραφία με τον Μίχο, εξηγείται μόνο από το «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».

Η συζήτηση για τις ποινές…

Η υπόθεση των βιασμών της 12χρονης έφερε στην επικαιρότητα το θέμα των ποινών στην Ελλάδα. Το κατά πόσον δηλαδή στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει ποινή ανάλογη με το αδίκημα. Με ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου να θυμάται τη θανατική ποινή και τους πιο ψαγμένους τον χημικό ευνουχισμό.

Πρώτον να πω ότι ο χημικός ευνουχισμός δεν είναι άγνωστος στην Ευρώπη. Οχι όμως και συνηθισμένος. Η μέθοδος έχει χρησιμοποιηθεί με τη σύμφωνη γνώμη του καταδίκου ώστε να μειωθεί η ποινή. Οι χώρες που μπορούν να επιβάλουν την ποινή, ανεξάρτητα από τη θέλησή του, είναι η Πολωνία και η Μολδαβία, αμφότερες για τον βιασμό ανηλίκων.

Με τη θανατική ποινή το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πού σταματάει μια κοινωνία. Ας πούμε ότι επιβάλλεται για τον βιασμό ανηλίκου. Το να μπει στο σπίτι οικογένειας μια συμμορία, να βασανίσει τα μέλη της και στο τέλος να τα σκοτώσει. Αλλά και η προδοσία κατά του έθνους δεν είναι το μεγαλύτερο έγκλημα; Και οι πολιτικοί που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία, σύμφωνα με τους αγανακτισμένους, δεν έπρεπε να πάνε στην κρεμάλα;

Η θανατική ποινή είναι να μην μπει σαν ποινή στο δίκαιο. Ενα κράτος ξεκινάει με δύο, τρία κακουργήματα και καταλήγει με 215, όπως κατέληξε να έχει η Βρετανία στο bloody code 1815.

…και η πολιτική ατζέντα

Κάθε έγκλημα που θα τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού γίνεται αντικείμενο πολιτικής ατζέντας. Νεοδημοκράτης ο Μίχος; Να ποιοι είναι οι νεοδημοκράτες. Γνώριζε τον διοικητή του τμήματος της περιοχής του; Οι μπάτσοι καλύπτουν τους παιδεραστές. Και μέχρι εδώ πάει κι έρχεται. Αντιπολίτευση είναι, τους αλληλέγγυους θέλει να ικανοποιήσει, άλλο θέμα δεν μπορεί να βρει και το τραβάει όσο παίρνει. Η πλάκα όμως είναι ότι ο Μίχος κατηγορείται επειδή εμφανιζόταν σαν θρήσκος, οικογενειάρχης και πατριώτης.

Για την ακρίβεια, το τρίτο δεν προκύπτει από κάπου, αλλά το «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» πάει σετάκι. Πηγαίνοντας ότι για να θέλει να δείξει τόσο καλός, κάτι το διαβολικό κρύβεται μέσα του. Περνώντας στο ότι κάθε πατριώτης, θρήσκος και οικογενειάρχης είναι εν δυνάμει βιαστής παιδιών και μαστροπός. Και αφήνοντας να εννοηθεί ότι «Μητσοτάκη, ξεφορτώσου όλους αυτούς τους κυρ Παντελήδες και τους παπάδες και έλα να κάνουμε τη δικαιωματιστική Ν.Δ.».

Αλλά εδώ κάνουν ένα λάθος. Μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να είναι σύγχρονος πολιτικός, αλλά ξέρει να τιμάει τις αρχές της χώρας. Και θα πάει στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο γνωρίζοντας ότι πίσω από κάθε κυρ Παντελή κρύβεται όχι ένας βιαστής αλλά ένας πολίτης που στέκεται πάντοτε δίπλα στην Ελλάδα όποτε υπάρχουν δυσκολίες.