Επειδή οι αντιαεροπορικές δυνάμεις εδάφους στελεχωνόντουσαν από υπερήλικες και στρατιώτες δεύτερης διαλογής, στην αρχή κυρίως του πολέμου, ο συναγερμός δινόταν με το παραμικρό. Το αποτέλεσμα ήταν οι Βρετανοί να μπουν σε πολεμικό κλίμα πριν να είναι απαραίτητο, τεντώνοντας νεύρα και εξαντλώντας αντοχές. Το σκεφτόμουν με την κουβέντα που ξεκίνησε από υπουργούς της κυβέρνησης για το ωράριο των καταστημάτων σε σχέση με την εξοικονόμηση ενέργειας. Σε οποιαδήποτε κρίση ισχύει το αξίωμα του οδοντιάτρου. Ο φόβος για τον πόνο στη διαδρομή είναι περισσότερο οδυνηρός από τον πόνο θα έχει ο ασθενής όταν κάτσει στην καρέκλα του οδοντιάτρου.

ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει άλλη αντιπολίτευση εκτός από το να φοβίζει τον κόσμο πως θα πεινάσει από την ακρίβεια και πως θα παγώσει τον χειμώνα, η υπηρεσία που παρέχουν οι υπουργοί στην αντιπολίτευση είναι ανεκτίμητη. Οταν αναφέρονται σε μέτρα που δεν έχουν ακόμα όχι ισχύσει, αλλά ούτε καν αποφασιστεί. Ο πειρασμός για όσους ξέρουν ότι οι δηλώσεις τους θα πάρουν δημοσιότητα επειδή θα αναφέρονται σε μέτρα είναι μεγάλος. Η ζημιά όμως που γίνεται από αυτούς που βάζουν μπροστά τις σειρήνες όταν ακόμα δεν έχει εμφανιστεί εχθρικό αεροπλάνο στον αέρα, είναι απροσμέτρητη.

ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ καταστάσεις σημαντικό είναι το «good feel factor». Η διάθεση του κόσμου που ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κάνει όσο το δυνατόν πιο αρνητική. Εδώ η κυβέρνηση πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο τάσεις. Σε αυτήν του «καήκαμε και τίποτα δεν μας σώνει» και στην «έλα μωρέ, δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, αφήστε τα όλα ανοιχτά, τα φώτα και τα παράθυρα».

ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει πατρόν. Ο τρόπος που χειρίστηκε την κρίση στην πρώτη χρονιά του Covid. Οταν η θέση της κυβέρνησης ακουγόταν μόνο μέσα από τα λόγια του Σωτήρη Τσιόδρα και του Νίκου Χαρδαλιά. Τελείωναν τη συνέντευξη Τύπου και ο κόσμος ήξερε ότι είχε μάθει όλα τα ουσιαστικά.

ΜΕ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ για τις αλλαγές στα ωράρια των καταστημάτων να κυκλοφορούν για να διαψευστούν, στον κόσμο δημιουργήθηκε ένα ανώφελο άγχος. Αρνητικό, αλλά προβλεπόμενο. Σε προεκλογική περίοδο όλοι οι πολιτικοί ψάχνουν την προβολή. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όμως χρειάζεται να το μαζέψει όσο ακόμα μαζεύεται. Η κυβέρνηση όμως θέλει έναν… Τσιόδρα που θα μιλάει για τα μέτρα που θα ληφθούν για την ενέργεια. Κάποιον που ο κόσμος όχι μόνο θα ακούει αλλά και θα πιστεύει.

«Νυχτερινά» και ιεραρχία

Την εποχή που μεγάλωνα τα λέγανε «νυχτερινά». Ηταν τα γυμνάσια που είχαν λιγότερες ώρες την ημέρα αλλά έναν χρόνο παραπάνω για τον μαθητή που έπρεπε να δουλεύει τη μέρα αλλά να πηγαίνει σχολείο το βράδυ. Από τα νυκτερινά και τα τεχνικά σχολεία βγήκανε αυτοί που στηρίχτηκε η ανασυγκρότηση της Ελλάδας της δεκαετίας του ’50. Σκληρά παιδιά που ξεκίνησαν σαν μαστοράκια για να γίνουν μαστόροι και όπου τους έφτανε η ικανότητα και οι φιλοδοξίες τους. Και καταλάβανε ότι χωρίς ιεραρχία δεν πας πουθενά. Αμα ο μάστορας πει και μια κουβέντα παραπάνω, μέσα στη ζωή είναι και θα του περάσει.

Την εποχή του #metoo τέτοια πράγματα είναι αδιανόητα, αλλά στους οργανισμούς που βασίζονται στην ιεραρχία, όπως ο στρατός και η εκπαίδευση, δεν γίνεται αλλιώς. Και αν γίνει και στο σχολείο ο λυκειάρχης να μπορεί να εκβιαστεί «άσε να κάνουμε κατάληψη αλλιώς φωνάζουμε το 100 και πας αυτόφωρο», κάποια στιγμή θα τα γράψει όλα, μαζί με τους άλλους καθηγητές, και θα ασχολούνται μόνο οι εναλλακτικοί που αντιλαμβάνονται το σχολείο σαν κέντρο εκπαίδευσης antifa και αλληλέγγυων. Και όπως το κράτος κοιτάζει το θέμα, ας εξετάσει και τον τρόπο εισαγωγής στα ΕΠΑΛ, που στα νυχτερινά πηγαίνουν παιδιά που δεν έχουν ανάγκη, αλλά εκμεταλλεύονται τα προνόμια για τις εισαγωγικές στα ΑΕΙ.

«Κάτσε κάτω από την μπάρα»

Για τα όσα καταγγέλθηκαν στα #metoo για τον αθλητισμό να κάνω κάτι ξεκάθαρο. Αλλο ο προπονητής και ο παράγοντας που προσπαθούν να εκμεταλλευθούν σεξουαλικά τη θέση ισχύος που δίνουν οι θέσεις τους και άλλο ο προπονητής που βάζει τις φωνές. Για όσους νομίζουν ότι ο αθλητισμός είναι μια ισότιμη σχέση ανάμεσα σε αθλητή και προπονητή και τους ενοχλεί όταν βάζει τις φωνές, υπάρχει το οριγκάμι και η ικιμπάνα.

Στη συνέντευξη που έδωσε στον Γιάννη Πανταζόπουλο στη LIFO με αφορμή την έκδοση του βιβλίου με τη βιογραφία του, ο Πύρρος Δήμας είπε: «Ολα στη ζωή τα έχω κερδίσει με την ψυχή στο στόμα. Γι’ αυτό και η φράση που θα με ακολουθεί για πάντα είναι: κάτσε κάτω από την μπάρα. Αλλωστε, τι είναι η ζωή μας; Μια διαδρομή στην οποία συναντάμε διαρκώς εμπόδια, αντιξοότητες και δυσκολίες. Επιτυχίες, χαρές, αλλά και αγωνίες, απογοητεύσεις, λύπες και μεγάλες απώλειες. Κι εμείς να παλεύουμε διαρκώς με όση δύναμη και κουράγιο έχουμε, να μείνουμε κάτω από την μπάρα». Κάποια στιγμή η μπάρα θα μας νικήσει όλους, αλλά μια κοινωνία που θαυμάζει αυτούς που τη ρίξανε στην πρώτη δυσκολία δεν έχει μέλλον.