Είναι μια διοργάνωση κοινωνική. Ξεκινάει, αν το ματς το παρακολουθούν σπίτι, από το αν θα παραγγείλουν σουβλάκια ή μπίρες και συνεχίζεται για τις θέσεις μπροστά στην τηλεόραση που στο κέντρο του καναπέ κάθεται ο οικοδεσπότης, αλλά ο πιτσιρικάς και η οικοδέσποινα στις καρέκλες δίπλα. Γιατί στο Μουντιάλ δεν έχει φτάσει το politically correct. Μπορεί οι υπόλοιποι χώροι να μην έχουν πλέον στερεότυπα, αλλά στο Μουντιάλ οι Ιταλοί θα είναι πάντα οι πονηροί που κλέβουν τα αποτελέσματα παίζοντας άμυνα και οι Γερμανοί τα… πάντσερ, έστω και αν ο Γκέτσε έχει μαγουλάκια και είναι 1,76 με τα χέρια στην ανάταση.
Το δωρεάν Μουντιάλ είναι λαϊκό κατακτημένο όσο η δωρεάν παιδεία. Σκεφτείτε δύο πενηντάρηδες να μιλάνε σήμερα και ο ένας να λέει «Θυμάσαι το ματς που ο Μανώλης Μαυρομμάτης είχε μιλήσει για τους αδελφούς ντε Μπουρ, τον Ρόναλντ ντε Μπουρ και τον Φρανκ ντε Μπερ» και ο άλλος να λέει «Δεν είχαμε συνδρομή σε εκείνο το ματς και δεν το έχω ακούσει».
Και στο καπάκι η υποκρισία της FIFA και της UEFA. Με τη FIFA να σφυρίζει αδιάφορα για τα δικαιώματα των ξένων εργατών που δούλεψαν και πέθαναν στο Κατάρ, με τον αριθμό των νεκρών εργατών να είναι γύρω στις 6,5 χιλιάδες. Και την UEFA που τον Ιούνιο του 2021 είχε ανακοινώσει ότι στηρίζει τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, να μην έχει αντιρρήσεις στους αγώνες σε μία χώρα που οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων του ιδίου φύλου τιμωρούνται με μέχρι επτά χρόνια φυλακή. Βεβαίως, το χρήμα έχει παίξει τον δικό του ρόλο αφού μια πλειάδα παραγόντων έχει κατηγορηθεί ότι χρηματίστηκε για να δώσει τη διοργάνωση στο Κατάρ.
Κλείνοντας, θα έχει ενδιαφέρον το κατά πόσον μία διοργάνωση που στην Ελλάδα είχε συνδυαστεί με άδειες, έξω χώρους και καλοκαίρι θα πετύχει με έναν αριθμό μεταδόσεων συνδρομητικά και με τη συσκευή δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Περισσότερο από διοργάνωση ακούγεται σαν τεστ αντοχής.
Πολιτική επικαιρότητα
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΤΡΙΤΗ η υπόθεση των υποκλοπών που ο ΣΥΡΙΖΑ ήλπιζε ότι θα τον βοηθήσει να ανατρέψει τον Κυριάκο Μητσοτάκη χτυπήθηκε δύο φορές. Την πρώτη όταν ο Γιάννης Μαντζουράνης, συνήγορος του Κώστα Βαξεβάνη, όταν ρωτήθηκε για τα αποδεικτικά στοιχεία στις υποκλοπές, είπε ότι υπάρχουν τρεις προστατευόμενοι μάρτυρες. Κάτι εντυπωσιακό μετά τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων στην υπόθεση Novartis που πιθανόν συμπτωματικά ήταν και πάλι τρεις.
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ήρθε από τη νουνεχή… σεφ της πολιτικής Θεανώ Φωτίου. Η οποία σε ανύποπτη στιγμή σε διάρκεια συνεδρίασης της μόνιμης επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου στη Βουλή, είπε ότι «Το θέμα των υποκλοπών συνδέεται ευθέως με τα 72 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης και του ΕΣΠΑ». Μια θέση που ερχόταν σε αντίθεση με τη θέση του Βαξεβάνη στο Documento και η Ν.Δ. την εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο για να πει ότι ακόμα και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι τις υποκλοπές δεν τις διέταξε ο πρωθυπουργός.
ΤΕΛΟΣ, η κόντρα του Βαγγέλη Μαρινάκη και με την κυβέρνηση δείχνει να τελείωσε. Και μόνο η εμφάνιση του Πέτσα στο Mega -με το μικρό Στέλιος και όχι… Λίστα- για να μιλήσει για το νομοσχέδιο για τις υποκλοπές δείχνει ότι στην Πειραιώς και τη Συγγρού σήμανε λήξη συναγερμού.
Επιθέσεις σε έργα τέχνης
Η ΕΠΙΘΕΣΗ με μαύρη μπογιά στον πίνακα «Θάνατος και Ζωή» του Γκούσταβ Κλιμτ σε μουσείο της Βιέννης έχει όλα τα χαρακτηριστικά προηγουμένων επιθέσεων σε αριστουργήματα της τέχνης. Στα Ηλιοτρόπια του Βαν Γκογκ, στη μεταξοτυπία με το κουτί της Cambell Soup του Γουόρχολ, σε πίνακα του Κλοντ Μονέ στο Βερολίνο.
ΝΕΑΡΟΙ ΑΚΤΙΒΙΣΤΕΣ με το τσιτωμένο πρόσωπο του φανατικού που εγκαλούν την ανθρωπότητα να σταματήσει τις εξορύξεις πετρελαϊκών προϊόντων. Και μέχρι να το κάνει, αφού αυτοί δεν μπορούν, κανένας άλλος δεν έχει δικαίωμα να νιώθει ευτυχισμένος θαυμάζοντας έργα τέχνης. Φιλοσοφία φανατικών που θεωρούν ότι όχι μόνο η ανθρωπότητα έχει συλλογική ευθύνη αλλά ανακηρύσσουν εαυτούς δικαστές και δημίους. Κάτι που θυμίζει τη RAF Organization, ή Μπάαντερ Μάινχοφ, όπως έγινε γνωστή στην Ελλάδα, που το 1968 είχε βάλει εμπρηστικές βόμβες σε πολυκατάστημα της Φρανκφούρτης για να εκδικηθεί τους Αμερικανούς για τους βομβαρδισμούς στο Βιετνάμ.
ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ σε έργα τέχνης έχουν κάτι κοινό με τις καταστροφές των χούλιγκαν στο ποδόσφαιρο. Εάν κάποιοι κάνουν επεισόδια, οι υπόλοιποι, από τον φόβο ότι θα τους αποκαλέσουν «φλώρους», τους ακολουθούν. Η λύση είναι η μικρότερη δυνατή προβολή στην ιδεολογία τους. Ιδιαίτερα στους «ανώτερους» λόγους που ευαίσθητες αριστερές ψυχές, από τον φόβο μη φανούν συντηρητικοί, ψάχνουν τρόπους να δικαιολογήσουν.