Δεν ήταν χωρίς διεθνή σημασία μία νίκη της Ακροδεξιάς στην εκλογική αναμέτρηση, στη Γαλλία, «τη χώρα των επαναστάσεων και των απόλυτων αντιθέσεων», όπως έχει γράψει ο Μπροντέλ. Η Γαλλία βρίσκεται σε μόνιμη κοινωνική αναταραχή, πότε με «κίτρινα γιλέκα», με το Κοράνι, με τους υπερασπιστές του, με δολοφονίες, με την Αστυνομία που κατηγορούν για κατάχρηση εξουσίας, λόγω της βίαιης εμπλοκής της σε διαδηλώσεις μειονοτήτων, συνταξιούχων και antifas.

«Η βία», έγραψε ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, «είναι μόνιμη στα προάστια, αποτελώντας μέρος της καθημερινότητας». Ο θάνατος ενός αστυνομικού ή το κάψιμό του από μια βόμβα μολότοφ δεν προξενεί συγκίνηση, με κάποιους να κραυγάζουν: «Κοιτάξτε, τι ωραία που ψήνονται τα κοτόπουλα». Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των ταραχών στη Γαλλία δημιουργούνται από άτομα και ομάδες που δεν θέλουν να αφομοιωθούν και δεν δέχονται τον δυτικό πολιτισμό και τις αξίες του.

Σε αυτό «πάτησε» η Λεπέν επιτυγχάνοντας σημαντική αποδοχή και από τη μεσαία τάξη. Το ζήτημα είναι ότι αν κέρδιζε τις εκλογές η ήττα για τη Δημοκρατία και την Ευρωπαϊκή Ενωση θα ήταν μεγάλη. Η κυβερνητική παρουσία της Λεπέν θα δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα ξεκινώντας στις ευρωπαϊκές χώρες πολιτική από μετανάστευση έως και κοινή αμυντική πολιτική.

Τι σου είναι, όμως, και οι δημοσκοπήσεις. Απέτυχαν παταγωδώς! Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες, η βεβαιότητα ότι η Λεπέν κυριαρχούσε είχε κατατρομάξει Γάλλους και Ευρωπαίους κι είχε βγάλει ομοϊδεάτες της στους δρόμους. Ακόμη και η Μόσχα περίμενε με αγωνία το αποτέλεσμα. Η διάλυση του μετώπου αρωγής προς τη σκληρά δοκιμαζόμενη Ουκρανία είχε μεγάλες πιθανότητες. Αντε, τώρα, να δω πώς θα εξηγήσουν το φιάσκο των μετρήσεων.

Η αλήθεια είναι ότι ο πρώτος γύρος των γαλλικών εκλογών είχε στόχο τον «εξαφανισμένο πρόεδρο των πλουσίων» Μακρόν. Ο δεύτερος ήταν δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της Ακρας Δεξιάς. Κι εκεί που η Λεπέν φαντασιωνόταν την αυτοδυναμία της, η μαζική συμμετοχή των Γάλλων- η μεγαλύτερη των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων-έδωσε τη νίκη στον αριστερό- κεντροαριστερό συνασπισμό, Νέο Λαϊκό Μέτωπο.

Αυτή η αναγκαία και υπαγορευμένη από τις πολιτικές συνθήκες σύμπραξη, αν και λειτούργησε ως ανάχωμα στην Ακροδεξιά, φαίνεται να αποδίδει μία κατακερματισμένη και μάλλον βραχύβια εθνοσυνέλευση. Το κυβερνητικό χάος στη Γαλλία δεν έχει αποσοβηθεί. Ο γαλλικός Τύπος της Δευτέρας αναφερόταν «σε πορεία προς θεσμική κρίση».

Αυτό που δεν λογαριάζουν οι έχοντες το «μαχαίρι» των συμπράξεων, είναι ότι το «πεπόνι» των Ολυμπιακών Αγώνων έχει τεθεί ήδη επί της τραπέζης και αφορά στο διεθνές κύρος της Γαλλίας.